Negentiende-eeuwse idealen drukten grote stempel op literair erfgoed
Promotie Moderne Nederlandse letterkunde
donderdag 15 december, 12.00 uur
De wortels van de hedendaagse literaire canon liggen in het begin van de negentiende eeuw. Toen verschenen de eerste literair-historische bloemlezingen en handboeken over de vaderlandse literatuur. Francien Petiet onderzocht hoe het literaire verleden werd omgebouwd tot literair erfgoed. Ze beschrijft hoe literair-historici vooral een nationaal doel voor ogen hadden: het herstellen van de in hun ogen vervallen natie. Alleen door restauratie van de nationale identiteit kon het vaderland er volgens hen weer bovenop komen. De vroegere auteurs, vooral die uit de Gouden Eeuw, werden ingezet voor dit restauratieproces. Ze werden op een voetstuk geplaatst en neergezet als toonbeelden van nationale deugden als godsdienstigheid en tolerantie. Petiet concludeert dat in de eerste decennia van de negentiende eeuw eigentijdse idealen en verlangens, zoals het verlangen naar nationaal herstel, een belangrijke stempel hebben gedrukt op de samenstelling van het literaire erfgoed. De esthetiek kwam
op de tweede plaats, zo stelt ze. Vooral pragmatisch-didactische criteria speelden een rol.
Mw. F. Petiet: 'Een voldingend bewijs van ware vaderlandsliefde'
De creatie van literair erfgoed in Nederland, 1797-1845. Promotor is mw. prof. dr. M.Th.C. Mathijsen-Verkooijen.
Locatie: Agnietenkapel, Oudezijds Voorburgwal 231, Amsterdam.
Universiteit van Amsterdam