Chinezen vechten om de laatste vergulde lefreQue uit Nederland
Persbericht van Lefreque BV
De 'lefreQue', de revolutionaire vinding van saxofonist/fluitist Hans
Kuijt, is met veel enthousiasme ontvangen tijdens 's werelds grootste
muziekbeurs in Sjanghai. Op de slotdag van de beurs werd bijna
letterlijk gevochten om de laatste vergulde lefreQue uit Nederland.
Hans Kuijt lanceerde de lefreQue in april 2011 in Nederland. Met de
ogenschijnlijk simpele vinding kunnen de losse onderdelen van elk
blaasinstrument (zowel hout als koper) worden gekoppeld, zodat
klankbreuken gerepareerd worden. Deze klankbreuken doen zich voor bij
elk blaasinstrument, dat uit losse onderdelen is opgebouwd. Met de
lefreQue wordt er een brug gelegd tussen de delen van het instrument,
dat daardoor beter klinkt en bij het blazen ook lichter aanspreekt. "De
lefreQue voegt dus niets aan het geluid toe, maar geeft slechts datgene
terug wat bij de opbouw van het instrument verloren is gegaan.", zegt
Kuijt.
Al vele topmusici hebben gekozen voor lefreQue Dat de vinding werkt,
heeft de praktijk inmiddels ruimschoots bewezen. Solofluitiste van het
Koninklijk Concertgebouworkest Emily Beynon was de eerste
'professional' die koos voor lefreQue. Haar reactie: "Al na een uur
wist ik het zeker, ik wil nooit meer zonder". Daarna volgden er snel
meer: Johan van der Linden, Henk de Graaf, Henk van Twillert, Reijer
Dorresteijn, Eric Borninkhof, Jeffery Wilson (Engeland), Philippe Geiss
(Frankrijk), Michael Knipprath (Duitsland), Thomas Voigt (Duitsland),
Mr. Koh Saxman (Thailand), Willow Neilson (Australië) en vele anderen
in binnen en buitenland.
Sjanghai
In Sjanghai werd Kuijts vinding met enthousiasme ontvangen. Zelfs in de
lawaaiige en over-akoestische beurshal van 's werelds grootste
muziekbeurs waren de voordelen van lefreQue goed hoorbaar, tijdens de
demonstraties van Hans Kuijt op diverse saxen en Tom Tulen op fluit en
piccolo. De meegenomen lefreQuejes gingen dan ook als warme broodjes
over de toonbank, met tot verrassing van Kuijt zelf vooral veel
belangstelling voor met name de duurste variant: de solid silver
vergulde lefreQue van 200,- euro. Tijdens de demonstraties werd op deze
versie gespeeld en voor het laatste demonstratiesetje gingen de
Chinezen bijna letterlijk op de vuist.
Interesse vanuit de distributeurs en fabrikanten Behalve van
individuele instrumentalisten was er ook veel belangstelling van
handelaren uit de hele wereld en van diverse vooraanstaande producenten
van blaasinstrumenten. Bij de handelaren was er interesse voor
distributie vanuit onder meer Japan, Taiwan, China zelf, Syrië,
Amerika, Australië, Scandinavië en Spanje. Van de op de beurs aanwezige
fabrikanten toonden onder andere Selmer en Yanagisawa interesse.
Yanagisawa overweegt inmiddels zelfs om de lefreQue standaard bij zijn
instrumenten te gaan leveren.
Revolutie
Tijdens de beurs viel geregeld het woord 'revolutie', nadat spelers,
bouwers en reparateurs de lefreQue op de beurs hadden getest.
Verbindingen die eeuwen lang als 'probleemloos' waren bestempeld bleken
plotseling niet zo probleemloos meer te zijn. De lefreQue toont
namelijk aan dat elke verbinding tussen de losse delen van een
blaasinstrument (zowel voor hout als koper) een groot verlies oplevert
in de overdracht van klank, simpelweg door dat probleem duidelijk
hoorbaar op te lossen. Van alle muzikanten die eenmaal hun instrument
hebben ervaren met een lefreQue wil 99% hem er dan ook nooit meer af
halen. "Maar dát", zegt Kuijt "verbaast me eigenlijk niet zo. Want wie
wil er niet blazen met minder weerstand, meer klank, meer kleur, meer
emotie en dus... met meer plezier?"
Links:
http://www.lefreque.nl
Razende Robot Reporter