Groen!
Groene welvaartstaat als nieuw perspectief voor indignados
door Kristof Calvo (federaal parlementslid) op 19 oktober 2011
De zoektocht van los indignados dit weekend naar een slaapplaats in
Brussel is haast een metafoor. Een metafoor over een generatie op zoek
naar perspectieven. Een generatie die steeds moet aanhoren dat het
alleen maar slechter kan gaan, een generatie die zich sterk afvraagt of
haar vertegenwoordigers op Europees en nationaal niveau wel uit het
juiste hout zijn gesneden.
Dat de stoet der verontwaardigden ook halt houdt aan de gebouwen van de
Europese Commissie is logisch als je hun aanbevelingen bekijkt over de
nationale hervormingsprogramma's. De aanbevelingen van de Commissie en
de verontwaardigde jongeren hebben meer met elkaar te maken dan we
vermoeden. Sterker nog, los indignados zouden er misschien niet eens
zijn zonder het beleid van de Commissie en haar nationale filialen.
Dat jongeren zich opwinden is logisch. Onze welvaartstaat heeft immers
een probleem, zowel op financieel, sociaal als ecologisch vlak. En op
lange termijn lossen we dat probleem niet op met de Europese recepten.
De verontwaardiging gaat over wie de factuur zal betalen: nu en in de
toekomst.
Over in welke conditie onze welvaartstaat in 2020 en 2030 zal verkeren.
Over welke toekomstkansen er wel en niet worden gecreëerd. Het gaat
over de vele sociale doelstellingen die we ondanks grote investeringen
vandaag al niet realiseren.
De vraag voor mij als jonge politicus is hoe we die verontwaardigde
generatie weer recht in de ogen kunnen kijken, hoe we voettochten van
verontwaardigde Belgische jongeren kunnen afwenden. En geloof me: één
regering zal echt niet volstaan. Het is de renovatie van de
welvaartstaat die de echte uitdaging vormt.
Het alternatief lijkt gekend
In binnen- en buitenland wordt het debat over de toekomst van onze
welvaartstaat vandaag gedomineerd door rechtse krachten. Door angst te
zaaien, proberen ze hun economische agenda door te drukken. Politici
ter rechterzijde gebruiken de problemen om te pleiten voor harde
saneringen, minder sociale bescherming en minder solidariteit.
De argumentatie is pseudo-wetenschappelijk: alsof de vooruitgeschoven
recepten neutraal zijn. De Europese Commissie en de Vlaamse
rechterzijde zijn immers in hetzelfde bedje ziek, het bedje van de nu
al platgetreden paden.
Dat het blind saneren een aanslag betekent op de binnenlandse vraag,
lijkt geen issue. Rechtse taboes zoals een vermogenswinstbelasting en
een strijd tegen de fiscale fraude blijven terwijl overeind.
Geheel onbewust worden de rechtse dogmatici geholpen door de
traditionele linkerzijde en de vakbonden. Al te vaak houdt men daar
vast aan het status-quo. Het resultaat is een geleidelijke uitholling
van onze welvaartstaat waarbij de verdere afbouw zowat het enige
hoorbare en dus haalbare alternatief lijkt. Die nakende uitholling en
het steeds moeten horen dat "het minder zal zijn", zijn volgens mij de
oorzaken van de verontwaardiging bij heel veel jongeren.
De groene welvaartstaat, een nieuw perspectief
Om als politieke wereld weer jongerenharten te veroveren, is dus meer
nodig dan een regering. Er is nood aan een nieuw verhaal. Pas dan mag
je van de burgers verwachten dat ze weer vertrouwen hebben en zich
smijten voor een langere loopbaan. Een toekomst staat of valt immers
met het creëren van perspectieven, met het aanwakkeren van hoop in de
hoofden en de harten van burgers.
Die hoop, de grondstof voor de noodzakelijke verandering, kunnen we
alleen realiseren met een nieuw perspectief. Dat nieuwe perspectief kan
de uitbouw van een groene welvaartstaat zijn, een welvaartstaat waar
sociale en ecologische rechtvaardigheid tot dé maatschappelijke
doelstellingen worden uitgeroepen, waar jongeren en de toekomstige
generaties een stem krijgen in het politieke debat.
Een groene welvaartstaat uitbouwen, is geen kwestie van meer of minder
welvaartstaat en ook geen zaak van meer of minder sociale bescherming.
In de toekomst zal de welvaartstaat er per definitie anders uitzien, de
vraag is hoe anders en voor wie anders.
Het pad van de groene welvaartstaat is een pad van grondige
hervormingen. Pas door zo'n offensief verhaal te ontwikkelen, zal
duidelijk worden dat de rechterzijde geen monopolie heeft op
hervormingen. Pas door met zijn allen een dergelijk mobiliserend
verhaal te concretiseren, bieden we een antwoord op de stijgende
verontwaardiging bij twintigers en dertigers in heel Europa.
De transitie naar een groene economie zal op termijn winnaars en
verliezers met zich mee brengen. Andere sectoren zullen onze
welvaartstaat moeten schragen. Er zal gemiddeld langer gewerkt moeten
worden, maar loopbanen zullen gemoderniseerd worden.
Dé wettelijke pensioenleeftijd, 65 jaar, wordt variabel: het moment van
intrede en de actieve periode zullen het moment van uittreding bepalen.
Publiek gegarandeerde tijdsrechten maken bijkomende opleidingen, zorg
en maatschappelijke participatie tijdens de loopbaan mogelijk.
De torenhoge belastingen op arbeid worden ingeruild voor
ecofiscaliteit, een vermogenswinstheffing en een eerlijke
vennootschapsbelasting. Energie wordt nooit meer goedkoop. We drukken
daarom de factuur door ambitieuze programma's over energiebesparing.
Die programma's zijn meteen de werkgevers voor jongeren op zoek naar
een zinvolle baan.
Nieuw Sociaal Pact
De groene welvaartstaat krijg je natuurlijk niet cadeau. Het vraagt om
duidelijke keuzes en fundamentele hervormingen, steeds meer op Europees
niveau, maar zeker ook in eigen land. Een groot akkoord is wat het
Belgisch sociaal systeem vandaag nodig heeft: een akkoord dat ook onze
economie moderniseert en de fiscaliteit hervormt.
Zo'n groot akkoord moet een nieuw Sociaal Pact opleveren, zoals in
1944, een billijk en hoopgevend sociaal contract op macroniveau, tussen
generaties, tussen inkomensgroepen, tussen werkgevers en werknemers.
Eigenlijk hebben we geen keuze: het is nodig om onze welvaartstaat te
renoveren. De indignados zullen met minder geen vrede nemen. En gelijk
hebben ze.
IFRAME:
//www.facebook.com/plugins/like.php?href=http%3A%2F%2Fgroen.be%2Factual
iteit%2FNieuwsflash-groene-welvaartstaat-als-nieuw-perspectief-voor-ind
ignados_2372.aspx&send=false&layout=standard&width=450&show_faces=true&
action=like&colorscheme=light&font&height=80&appId=276556572364194
Contact: Kristof Calvo -