Groen!
Groen! vraagt bijzondere bankencommissie Dexia
door Meyrem Almaci (federaal parlementslid) op 30 september 2011 in
"Economie, fiscaliteit en werkgelegenheid"
Als de politieke bestuurders in de Dexia-bank en -holding enig
eergevoel hebben, moeten ze collectief ontslag nemen. Waarom? Omdat ze
mee aansprakelijk zijn voor het fiasco waarin de bank zich bevindt,
zegt MMeyrem Almaci.
Het regent geruchten rond Dexia. Na 15 jaar lijkt het sprookje van het
huwelijk tussen het Gemeentekrediet en het Crédit Local de France aan
zijn einde toe. De expansiepolitiek die Dexia de jaren voor de
financiële crisis heeft tentoongespreid, heeft de bank - alle
overheidsingrijpen ten spijt - ten langen leste ingehaald. In de jaren
en maanden voor de crisis dreef ze haar speculatieve activiteiten
verder op, juist omdat alle anderen zich begonnen terug te trekken. Het
getuigt van een blindheid die grenst aan de waanzin. Alle
reddingspogingen en -manoeuvres ten spijt zijn het vandaag de
traditionele aandeelhouders, de Belgische gemeenten en provincies, die
hiervoor het gelag betalen.
De bijzondere bankencommissie moet het dossier-Dexia weer tegen het
licht houden. Ongetwijfeld zal het debat er gaan over de toplonen -
huidig ceo Mariani verdiende in 2010 om en bij de 9.000 euro per
werkdag - over de bonussen, gouden parachutes en zelfs `golden hello's'
of welkomstpremies, waar Dexia na de bankencrisis kwistig mee strooide.
Maar wat ons betreft komt niet alleen het businessmodel van Dexia ter
sprake. Naast de rol van de ceo's en politieke zwaargewichten als
Jean-Luc Dehaene en Serge Kubla in de bank zelf, moet ook de rol die de
lokale politici in de gemeentelijke holding (GH) speelden, onderwerp
van debat zijn. Ieder moet voor zijn verantwoordelijkheid worden
geplaatst.
Het is de holding die in de jaren voor de crisis klakkeloos de lijn van
de bank volgde en verdedigde. Nog in mei 2007 schaarde haar voorzitter,
Francis Vermeiren, zich volmondig achter de strategie. Het leek een
sprookje, met politici als leerling-tovenaars die lood in goud
veranderden. Allen in slaap gewiegd door 15 jaar van dividenden, ter
waarde van maar liefst 2,5 miljard euro.
Gelokt met grote percentjes
Het is de holding die Dexia tijdens de crisis noodgedwongen met 500
miljoen euro bijsprong. Ze klopte aan bij de eigen aandeelhouders,
steden en gemeenten. Die werden gelokt met de belofte van een rendement
van 13 procent op de nieuwe `preferente' aandelen. Regelrechte
chantage, omdat lokale besturen die hier niet instapten, geen inkomsten
meer zouden innen op hun `gewone' aandelen. Het beloofde rendement werd
slechts één jaar nagekomen.
De aandelen staan vandaag bij de Gemeentelijke Holding ingeboekt op een
virtuele waarde van om en bij de 8 euro. De beurswaarde bedraagt 1,5
euro. De Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten luidt de alarmbel.
De lokale besturen zullen op grote schaal personeel moeten afdanken of
de belastingen verhogen om het hoofd boven water te houden, zo klinkt
het. Het is alle hens aan dek. Maar de federale overheid heeft na het
kernkabinet vorige week verklaard dat het de laatste keer is dat ze
bijsprong. Ook de Vlaamse regering gaat niet verder mee: minister Geert
Bourgeois (N-VA) liet fijntjes optekenen dat de besparingen voor de
gemeenten `nu ook niet onhaalbaar zijn'. Na drie jaar van
overheidsingrijpen lijkt de grens bereikt.
De eerste prioriteit moet nu zijn de schade te beperken en de Belgische
tak van de bank veilig te stellen. Vandaag bestaat Dexia enkel nog bij
de gratie van de vier miljard euro die de diverse overheden, met andere
woorden de belastingbetaler, al in de bank hebben gepompt. Daarvan is
op dit moment al drie miljard `verdampt', tegelijk met de beurswaarde.
De komende weken moeten de gewesten en de lokale overheden moeilijke
beslissingen nemen. Geld bijpompen, de schulden kwijtschelden, de
verliezen inboeken, er is geen enkele pijnloze optie denkbaar.
Vermeiren is nog altijd voorzitter van de holding. Hij krijgt volgens
internetbronnen een vergoeding van 46.000 euro en wordt in het bestuur
geflankeerd door burgemeesters, schepenen en gemeenteraadsleden van
allerlei gezindten. Van Jaak en Jef Gabriëls (Open VLD, CD&V), Philip
Heylen (CD&V) en Geert Bervoets (SP.A) tot Rik Daems (Open VLD).
Het is niet meer dan logisch dat de politieke bestuurders van de bank
en de holding de eer aan zichzelf houden en collectief hun ontslag
indienen. Als ze de slogan `voor wat hoort wat' op zichzelf toepassen,
moeten ze hun presentiegelden van de voorbije jaren terugstorten. De
bijzondere bankencommissie moet hen en hun voorgangers voor die
verantwoordelijkheid plaatsen en tegelijk de corporate governance codes
eindelijk wettelijk verankeren. Onze politici, op alle bestuursniveaus
van Dexia, hebben schromelijk gefaald. Zij zijn mee aansprakelijk voor
het fiasco waarin de bank zich nu bevindt. Het is niet meer dan billijk
dat zij na de bonussen ook de malussen in ontvangst nemen.
Het Dexia-dossier is de zoveelste wake-up call: belangenvermenging
tussen politieke mandaten en zitjes in raden van bestuur leidt tot
slecht bestuur. Een debat over parlementaire vergoedingen is mooi, een
debat over de cumul tussen politiek en externe mandaten in
intercommunales en bedrijven nog beter. Onze voorstellen liggen klaar
IFRAME:
//www.facebook.com/plugins/like.php?app_id=276556572364194&href=http%3A
%2F%2Fgroen.be%2Factualiteit%2FNieuwsflash-groen-vraagt-bijzondere-bank
encommissie-dexia_2341.aspx&send=false&layout=standard&width=450&show_f
aces=true&action=recommend&colorscheme=light&font&height=80
Contact: Meyrem Almaci -