Ecorys
Verplicht eigen risico Zorgverzekeringswet is doeltreffende maatregel
arts bij röntgenfoto 21 juni 2011 - PERSBERICHT - Het verplicht
eigen risico in de Zorgverzekeringswet is een doeltreffend instrument,
doordat de maatregel een remmende werking heeft op het zorggebruik.
Hierdoor wordt volgens een schatting tussen de 275 en 772 miljoen euro
per jaar aan zorgkosten vermeden. Vooralsnog lijkt het verplicht eigen
risico niet te leiden tot negatieve gezondheidseffecten. Bovendien is
de beoogde financieringsverschuiving van collectief naar privaat bijna
volledig gerealiseerd. Bij een verplicht eigen risico van 150 euro
bedraagt deze verschuiving ongeveer 1,3 miljard euro. De totale
zorguitgaven veranderen hierdoor niet, wel nemen de collectieve
zorguitgaven af.
Dit blijkt uit onderzoek dat Ecorys in samenwerking met de Berenschot
Groep heeft uitgevoerd voor het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn
en Sport (VWS). Het eindrapport vermeldt ook een aantal verbeterpunten.
Deze zijn vooral gericht op de uitvoering en de informatievoorziening.
Zo blijkt dat een overgrote meerderheid van de verzekerden weliswaar op
de hoogte is van het bestaan van het verplicht eigen risico, maar
verzekerden niet goed weten welke zorg onder het verplicht eigen risico
valt. Dit geldt eveneens voor de compensatieregeling. De huisartsen en
andere zorgverleners zijn goed op de hoogte van de werking van het
verplicht eigen risico. Zij houden echter niet of nauwelijks rekening
met het verplicht eigen risico in hun voorschrijf- of verwijsgedrag.
De kosten voor de uitvoering van het verplicht eigen risico zijn hoger
dan aanvankelijk geschat. In 2007 werden de structurele kosten door het
ministerie geraamd op circa 27 miljoen euro. Uit de evaluatie blijken
deze op ongeveer 40 miljoen euro uit te komen. Deze kosten worden
grotendeels bepaald door het aanmaken en verzenden van specificaties
bij de inning van het verplicht eigen risico en telefonisch contact
naar aanleiding hiervan. Er zijn echter grote verschillen tussen
verzekeraars, die verklaard kunnen worden door verschil in aanpak.
De inzet van het eigen risico als sturingsinstrument, waarbij de
zorgverzekeraar kan bepalen dat de kosten van bepaalde vormen van zorg
geheel of gedeeltelijk buiten het verplicht eigen risico blijven, is
beperkt. Een belangrijke reden is dat verzekerden de regeling als
negatief zouden ervaren. Uit de evaluatie komt naar voren dat
zorgverzekeraars moeite hebben met het informeren van verzekerden over
het sturingsinstrument. Bovendien is momenteel nog weinig bekend over
het effect van het uitsluiten van bepaalde zorgkosten van het verplicht
eigen risico op het keuzegedrag van verzekerden.
Het verplicht eigen risico geldt vanaf 1 januari 2008 voor alle
verzekerden van 18 jaar en ouder. Het is een eigen betaling waarbij de
eerste zorgkosten (tot 170 euro in 2011) voor rekening van de
verzekerde komen. De regeling geldt voor alle zorg met uitzondering van
huisartsenzorg, verloskundige zorg, kraamzorg en ketenzorg voor
chronisch zieken. Bij de invoering ervan in 2008 is afgesproken het
instrument te laten evalueren twee jaar nadat het in werking is
getreden.
Bijlage over de evaluatie
Zie het origineel