Het principe van een akkoord
Je zou bijna denken dat het akkoord akkoord is. Terwijl het
belangrijkste nog moet gebeuren: de leden aan het woord. Toen hét
nieuws vanochtend de wereld in werd gestuurd, raakten we ter redactie
zelf verward. Een akkoord? Een historisch moment? Eerst een
principeakkoord, dan de leden aan het woord en dan - of niet - een
akkoord. Zo gaat dat toch? In vakbondsland, en daarbuiten?
Wie is er de baas? De minister, de werkgeversorganisatie en de
vakbonden? De media, of zij die daar het behendigst in manoeuvreren? Of
`de mensen'?
Natuurlijk de sociale partners hebben in hun onderhandelingspositie
mandaat. En het is nou eenmaal zo dat degene met de grootste mond de
beste kijk- en luistercijfers oplevert dus het beeld bepaalt. Blijkbaar
kan het daardoor zelfs gebeuren dat een akkoord door `het publiek' als
voldongen feit wordt ervaren doordat `de media' dat zo brengen.
Klakkeloos Henk Kamp, Bernard Wientjes en Agnes Jongerius laten roepen
dat er een akkoord is getekend.
De nuance dat een `principeakkoord' nog niet een `akkoord' is, zal
mediatechnisch wel te lastig zijn. Het zal toch niet gebeuren dat het
daarom hetzelfde wordt? Voor je het weet is het een wet.
Er is slechts één manier om van het `principeakkoord' een `akkoord' te
maken: instemming door de leden. En komt die instemming er niet, dan
zal daar naar geluisterd moeten worden. Als de minister dan onverdroten
het `akkoord' tot wet heeft verheven, zal blijken dat ook de minister
niet de baas is. Dat ook hij te luisteren heeft naar de leden: die van
de tweede, en eventueel eerste, kamer. Laten die nou ook heel behendig
de media kunnen bespelen....
Eldert Kuiken, 10 juni 2011
FNV Bondgenoten