ChristenUnie
Arie Slob over vertrek Rouvoet en fractievoorzitterschap
Arie Slob over vertrek Rouvoet en fractievoorzitterschap
vrijdag 29 april 2011 11:00 Arie Slob is donderdag tijdens de
fractievergadering waar André Rouvoet zijn vertrek bekend maakte,
benoemd tot de nieuwe fractievoorzitter. In Nieuwspoort reageerde Arie
Slob op het vertrek van André en zijn hernieuwde rol als
fractievoorzitter.
(Gesproken tekst geldt)
Dames en heren, beste André, collega, goede vriend,
Zojuist heb jij je vertrek uit de landelijke politiek aangekondigd. Ik
ervaar dat als een emotioneel moment. Bijna 17 jaar was je actief in de
landelijke politiek. Als Kamerlid, als fractievoorzitter en driemaal
als landelijk lijsttrekker. Maar ook als minister (op een bepaald
moment zelfs van twee ministeries) en niet te vergeten als
vice-premier. Een indrukwekkende staat van dienst.
André, we hebben je beweegredenen om te vertrekken gehoord. Ik kende ze
al wat langer omdat wij daar in de afgelopen tijd vaak over gesproken
hebben. Je bent niet over één nacht ijs gegaan. Zo kennen we je.
Wikken, wegen, alles doordenken, nog even een nacht extra slapen. Nou
ja, nacht slapen? Ben eigenlijk wel benieuwd wanneer je dat voor het
laatst gedaan hebt. Het zijn bij jou vaak korte nachtjes.
Het is voor jou en je gezin geen gemakkelijke afweging geweest. Van
nabij heb ik gezien hoe je naar dit moment bent toegegroeid en de rust
die over je kwam nadat je het besluit om te vertrekken genomen had. Ik
hecht eraan om vanaf deze plaats mijn grote respect uit te spreken voor
de gewetensvolle afweging die je gemaakt hebt.
André, je hebt voor de ChristenUnie (en één van haar voorgangers, de
RPF)veel betekend. In een moeilijke periode nam je het
fractievoorzitterschap van de ChristenUnie op je. Onder jouw leiding
wist de ChristenUnie in 2006 haar zetelaantal in de Tweede Kamer te
verdubbelen. Naar de mens gesproken ben jij het geweest die voor de
ChristenUnie een plaats in de regering wist te bemachtigen. Een
onvergetelijke periode.
Vanaf 2002 hebben wij zeer intensief en goed samengewerkt.
Onvergetelijk is de formatietijd in 2007 geweest. Een kleine anekdote
uit die tijd. Iedereen weet nog dat we zijn begonnen in Beetsterzwaag.
In alle stilte. Ver weg van Den Haag. Wat niet iedereen weet is dat wij
onder andere namen bij Landgoed Lauswolt waren ingeschreven. Er zou
maar eens een personeelslid zijn dat de krant zou bellen. Jij bent, zo
herinner ik me nog, onder de naam A. Andree en ik onder de naam A. van
der Krop ingeschreven geweest. Jan Peter Balkenende hadden ze de naam
dhr J. Opzeeland gegeven en Wouter Bos de naam W. Woudstra. Je moet er
maar opkomen. Het waren spannende weken. Als een tandem hebben we in
die weken gewerkt - met al die fantastische mensen achter ons - en
uiteindelijk met CDA en PvdA afspraken kunnen maken die in veel
opzichten ChristenUnie-proof waren. Er is onder jouw leiding toen iets
neergezet dat weinigen voor mogelijk hadden gehouden.
André, nadat het kabinet eind februari 2007 gevormd was en jij de
overstap naar het kabinet gemaakt had, hebben we op een andere manier
onze samenwerking voortgezet. Ook dat was goed. Al was je niet altijd
even blij met mij. Zeker niet de keren dat ik als dat nodig was, vanuit
een dualistische houding die ons beiden lief was en is, kritisch het
functioneren van het kabinet van commentaar voorzag. Toch heeft dat
onze onderlinge verhouding nooit geschaad. Ook dat zegt iets over jou
als persoon.
Je hebt ongehoord hard gewerkt in de afgelopen jaren. Ik heb van zeer
nabij gezien hoe jij je verantwoordelijkheid als minister en als
vice-premier uiterst serieus hebt genomen. Diep, diep respect voor wat
je in die tropenjaren aan werk verzet heb.
Zoals er aan alles een keer een einde komt, is er ook aan die
coalitieperiode weer een einde gekomen. Je bent tot het laatst op je
post gebleven. Na jouw definitieve terugkeer in de fractie (vorig jaar
oktober) heb ik bewust een stap teruggezet. Nu is voor mij het moment
aangebroken om weer een stap vooruit te zetten. En dat doe ik uit volle
overtuiging met unanieme steun van de overige Kamerleden. Waarvoor ik
hen zeer dankbaar ben. Ik dank ook het partijbestuur voor het
vertrouwen dat in mij is uitgesproken.
Er ligt veel werk te wachten. De ChristenUnie heeft na een aantal jaren
de wind vol in de rug te hebben gehad, nu te maken met een iets mindere
periode. Dat kan gebeuren in de politiek. Beter gezegd: zo gaat dat in
de politiek.
We kijken nu weer vooruit. We gaan weer bouwen aan de ChristenUnie en
zoveel mogelijk kiezers aan ons binden. Ik ben zeer gemotiveerd om
daaraan leiding te gaan geven. In de fractie maar ook in mijn nieuwe
positie als politiek leider van de ChristenUnie en wie weet t.z.t. ook
als lijsttrekker bij nieuwe verkiezingen die op papier nog heel ver weg
zijn.
We gaan aan het werk. Als fractie, waarin straks vrouwen - na de
toetreding van financieel-economisch specialist Carola Schouten -
getalsmatig de meerderheid zullen hebben. Met onze
volksvertegenwoordigers en bestuurders in het land en wat hebben we
veel talent in huis. Met het landelijk bestuur, ons wetenschappelijk
instituut, onze jongerenorganisatie en de meer dan 27.000 leden van
onze partij. Geweldig overigens om te zien dat we in de afgelopen twee
maanden er weer ca 1100 vrienden/leden bij hebben gekregen. Een steun
in de rug.
Tijdens ons partijcongres van 14 mei in Ede zal ik uitgebreid ingaan op
de koers van de ChristenUnie en de reactie van de fractie op het
evaluatierapport van de commissie Schipper. Nu alvast dit.
Kenmerkend voor de ChristenUnie is de principiële onrust over het
onrecht in de wereld. En het oprechte verlangen daar iets aan te doen.
Wij geloven dat in de dienst aan God en de dienst aan de naaste iets
opbloeit van het goede leven. Daarom hebben we als ChristenUnie ook een
diep verlangen om in de politiek dienstbaar te zijn aan de
samenleving. Dat is de reden dat we opkomen voor het gezin en gezonde
maatschappelijke verhoudingen.
Daarom komen we ook op voor geestelijke en politieke vrijheden. Voor
álle burgers in ons eigen land (ongeacht afkomst en geloof) maar ook
voor mensen die wonen in landen waar dit soort vrijheden geen
vanzelfsprekendheid zijn. Ik denk o.a. aan de ca 100 miljoen vervolgde
en verdrukte christenen in de wereld.
Daarom maken we ons ook sterk voor dat mensen als het maar even kan in
hun eigen levensonderhoud voorzien, maar als dat niet kan komen we op
voor wie kwetsbaar is en bescherming verdient: of het nu gaat om het
ongeboren leven, wajongers, mensen in de schuldhulpverlening óf mensen
die leven op een bestaansminimum.
Daarom werken we ook aan een economie die uitgaat van duurzame waarden.
Zorgvuldig omgaan met Gods Schepping zien we als een dure plicht.
Hoe mensen deze inzet betitelen is wat mij betreft secundair, maar bij
dit soort thema's klopt het hart van de christelijke politiek. Het is
een taak van alle tijden, maar wel één die toegepast moet worden in het
Nederland van 2011. Waar we mede vanwege de financiële crisis te maken
hebben met grote uitdagingen, maar helaas ook met grote tegenstellingen
in eigen land en het onrustige buitenland.
In ons land, waar christelijke politiek geen vanzelfsprekendheid meer
is, zie ik veel betrokken mensen, die zich op hun plaats, in hun eigen
omgeving, gezin, bedrijf, school of instelling, met hart en ziel
inzetten. Die mensen hebben we nodig, want politieke idealen
verwezenlijk je niet alleen op deze vierkante meters van het Binnenhof.
Mijn ambitie is om onze idealen als ChristenUnie samen met hen vorm te
geven.
Er ligt in deze tijd heel veel werk te wachten. Ook voor een partij die
in een oppositierol is terechtgekomen. Die positie zullen we - zoals we
dat in de afgelopen maanden al hebben laten zien - op onze eigen wijze
invullen. Het minderheidskabinet Rutte treden wij met een open houding
tegemoet. Wat goed is, zullen we goed noemen en wat slecht is slecht.
Als we het kabinet kunnen steunen, zullen we het doen. Zeker als het in
de lijn ligt met onze missie en er serieus rekening wordt gehouden met
onze inbreng. Maar als het kabinet gecorrigeerd moet worden, zullen we
dat ook niet laten en duidelijke taal spreken.
André, jij vertrekt nu. Wij gaan door. Nogmaals, veel dank voor alles
wat je in die bijna zeventien jaar met de door God aan jou gegeven
gaven en mogelijkheden in de landelijke politiek betekend hebt. We
blijven met elkaar verbonden. Het ga je goed. Adieu.
André Rouvoet
Arie Slob
vertrek