Groen!
Het Vlaamse front is totaal onbestaande
door Wouter Van Besien (Groen!) op 18 april 2011 in "Staatshervorming"
Vlaams minister-president Kris Peeters had zijn boodschap voor De
zevende dag op zondag 27 maart goed voorbereid: Vlamingen, stop met
ruziemaken. We hebben een perfecte consensus over hoe het verder moet
met onze staat: de Octopusnota! Die is goedgekeurd door de huidige en
de vorige Vlaamse regering. Dat zijn dus mijn partij CD&V en ook nog
N-VA, Open Vld en sp.a. Voilà, de Franstaligen kennen nu de Vlaamse
positie.
Koninklijke onderhandelaar Wouter Beke en N-VA sluiten zich gretig bij
deze foute redenering aan. Nochtans weten ze heel goed dat de andere
Vlaamse onderhandelende partijen in de feiten helemaal niet op dezelfde
lijn zitten. Groen! heeft de Octopusnota nooit goedgekeurd, Open Vld en
sp.a gingen in recente standpunten lijnrecht tegen de nota in.
Toch vond er vrijdag een bijeenkomst plaats van de Franstalige partijen
met aan Vlaamse kant enkel N-VA-voorzitter Bart De Wever. Hij werpt
zich met zijn 27 procent van de Vlaamse stemmen graag op als de
woordvoerder van alle Vlamingen. Of hoe moeten de 73 procent kiezers
die niet op de N-VA gestemd hebben het anders interpreteren als ze de
uitlatingen van zijn partij lezen in De Morgen: "Alle Vlaamse partijen
steunen de communautaire Octopusnota. Het probleem ligt dus niet bij de
Vlaamse partijen. Daarom hoeven ze er dus ook niet bij te zijn tijdens
het overleg."
De Octopusnota, voor wie hem niet gelezen hebben, is een document van
dik vier pagina's in de vorm van een uitgeschreven speech. Het is een
vrij slecht gestructureerd amalgaam van uitgangspunten voor een nieuwe
staatshervorming, algemene vragen voor bevoegdheidsoverdrachten en voor
sommige thema's zeer concrete eisen voor het regionaliseren van
diensten en posten.
Minister-president Peeters en N-VA-voorzitter De Wever bazuinen graag
de consensus over deze tekst uit, maar die is totaal onbestaande. Het
volstaat om de recente standpunten van Open Vld, sp.a en Groen! naast
de Octopusnota te leggen. Neem nu het heikele punt van de toekomst van
Brussel. In de Octopusnota klinkt het zo: "Onze visie op Brussel wordt
bepaald vanuit onze visie op de staatkundige evolutie van België. Die
visie gaat uit van een fundamentele tweeledigheid op basis van twee
deelstaten met daarnaast een specifiek statuut voor Brussel en een
Duitstalige gemeenschap."
Die fundamentele tweeledigheid ("Brussel zal nooit een volwaardig
gewest zijn", dixit Peeters) vinden we niet terug bij sp.a. Vande
Lanotte pleit immers voor een Belgische unie met vier deelstaten. De
sp.a diende vervolgens in het Brussels Parlement een motie in waarin
Brussel als volwaardig gewest wordt verdedigd. De Open Vld dan. Die
sprak in de verkiezingen van een confederalisme waarin België zou
evolueren tot drie dynamische kmo's, die voor een aantal zaken zouden
samenwerken. Veel fundamentele tweeledigheid is hier toch ook niet te
vinden. Ook Groen! pleit, trouw aan de eigen uitgangspunten over
besturen van onderen uit, voor een volwaardig gewest Brussel. Dat is
trouwens een van de redenen waarom we die Octopusnota niet hebben
goedgekeurd.
Het mag een troost zijn voor zij die nu treuren om het gebrek aan
eensgezindheid bij de Vlaamse partijen. Ook bij de Franstalige partijen
is het eenheidsdenken ver zoek. Analyseer de standpunten van PS
(versterk de gewesten!) en die van cdH (vergeet de gemeenschappen
niet!) en je zult merken dat er ook daar grote verschillen zitten.
Meningsverschillen binnen een taalgemeenschap worden in ons land
blijkbaar als een probleem beschouwd. En dus wordt er gezocht naar
eensgezindheid. Elio Di Rupo doet dat door de vier Franstalige partijen
zoveel mogelijk samen te brengen om ze tot een gezamenlijke
strategische positie te brengen. In Vlaanderen is de tactiek van
minister-president Peeters en van N-VA-voorzitter De Wever bruter. Als
er geen consensus bestaat, dan doen we gewoon alsof. En uiteraard
beschouwen ze zichzelf als de woordvoerder ervan.
Arrogantie
En dit is het punt waarop de arrogantie in het Vlaams-nationalistische
verhaal sluipt. Hoe arrogant kun je zijn, als je oproept dat iedereen
die anders denkt dan de Octopusnota, moet zwijgen (Peeters in De
zevende dag)? Hoe arrogant kun je zijn, als je je als partijvoorzitter
uitroept tot woordvoerder van alle Vlamingen, zonder ook maar het
minste overleg daarover met de collega-partijvoorzitters zoals De Wever
vrijdag presteerde? Hoe arrogant en ondemocratisch kun je zijn als je
de mening van een groot deel van de kiezers botweg onder de mat veegt
om het eigen grote gelijk te kunnen uitroepen.
De gevolgen van al dit streven naar eenheidsdenken is ondertussen ook
wel duidelijk. Zowel de PS, als behoeder van de Franstalige eenheid,
als de N-VA, als zelfverklaarde woordvoerder van alle Vlamingen,
blijven bewust werken aan een verdere polarisering tussen de
taalgroepen. Beide weten goed genoeg dat dit oplossingen voor de
institutionele problemen zo goed als onmogelijk maakt. Komt daar nog
bij dat maatschappelijke kwesties na een jaar doelloos gepeddel nog
altijd geen aandacht gekregen hebben. In het licht van die problemen is
de arrogantie van onze Vlaamse leiders' en het amechtige Franstalige
front' niet alleen misplaatst, maar simpelweg wraakroepend.
IFRAME:
http://www.facebook.com/plugins/like.php?href=http%3A%2F%2Fwww.groen.be
%2Factualiteit%2FNieuwsflash-het-vlaamse-front-is-totaal-onbestaande_21
00.aspx&layout=standard&show_faces=true&width=450&action=recommend&font
&colorscheme=light&height=80
Contact: Wouter Van Besien -