Waterschap Rivierenland


Waterschap gaat giftig kruid op dijken duurzaam bestrijden

Waterschap Rivierenland gaat het jakobskruiskruid op dijken voortaan op een duurzame manier bestrijden. Jakobskruiskruid kan schadelijk zijn voor vee. Onderzoek laat zien dat een sterke afname mogelijk is met een duurzame wijze van bestrijden. De grasmat op de dijk blijft goed. Chemische bestrijding geeft eveneens een sterke afname te zien, maar vermindert de sterkte van de grasmat. Een sterke grasmat zorgt ervoor dat de dijk tijdens hoogwater beter bestand is tegen het water.

Uit het onderzoek door het waterschap blijkt dat met een milieuvriendelijke wijze van bestrijden een afname van het jakobskruiskruid met zo'n 80% mogelijk is. In deze methode worden de dijkhellingen vroeg in het seizoen gemaaid, dus nog vóór dat het jakobskruiskruid zaad heeft kunnen vormen. Plekken waar veel jakobskruiskruid voorkomt, worden ook nog eens extra ingezaaid met grassen en kruiden. Dat verhindert de uitgroei van jakobskruiskruid. Chemische bestrijding laat eveneens een afname met zo'n 80% zien, maar heeft als nadeel dat het ook de grasmat aantast. Daardoor loopt bij hoogwater de dijk eerder schade op.

De kosten zijn bij beide bestrijdingswijzen gelijk. Het waterschap zet chemische bestrijding alleen - en slechts kortdurend
- nog in bij `brandhaarden' van jakobskruiskruid. Dus in situaties waarin snel effect noodzakelijk is. Dat voorkomt dat de plant zich kan verspreiden over omliggende percelen. Na de kortdurende chemische behandeling wordt ook hier overgegaan op de duurzame methode. Het onderzoek naar de bestrijding van jakobskruiskruid vond plaats van 2005 tot 2010 op een aantal proefvakken op de Waaldijk nabij Heerewaarden.

jakobskruiskruid.jpg (3015 Kb)

Jakobskruiskruid is een plant die van nature in Nederland voorkomt. De plant is schadelijk voor vee. Vooral paarden en runderen zijn er gevoelig voor; schapen, geiten en konijnen zijn wat minder gevoelig. De plant bevat stoffen die de lever kunnen aantasten. Wanneer de plant in het veld staat, laten de dieren de plant meestal ongemoeid. Maar verwerkt in hooi, herkennen de dieren de plant vaak niet meer. Wanneer ze teveel binnenkrijgen, kunnen ze eraan overlijden.