Vrije Universiteit Amsterdam

Aliniering met Kalman filter gefitte sporen en reconstructie van Bs-J/PsiPhi vervallen


* Startdatum: 11-04-2011


* Tijd: 13.45


* Locatie: Aula


* Titel: Alignment with Kalman filter fitted tracks and reconstruction of Bs->J/PsiPhi decays


* Spreker: J.M. Amoraal


* Promotor: prof.dr. M.H.M. Merk


* Onderdeel: Faculteit der Exacte Wetenschappen


* Wetenschapsgebied: Exacte wetenschappen


* Evenementtype: Promotie

De LHC op CERN is een nieuwe mogelijkheid om het standaardmodel van elementaire deeltjes te testen en een kans om de mysteries en onze kennis van de natuur verder te onderzoeken. Het standaard model is een theorie die is gebaseerd op experimentele observaties van interacties tussen deeltjes in versnellerexperimenten en in experimenten die kosmische straling meten. Ondanks de successen van het standaardmodel geeft het geen compleet beeld van het wonderbaarlijk subtiel geweven netwerk dat we de natuur noemen. Om de fijne draden van dit netwerk nog verder te onderzoeken en om het standaardmodel of extensies hierop, genaamd nieuwe fysicamodellen, te valideren of juist uit te sluiten, hebben deeltjesfysici in de LHC precisie-instrumenten gebouwd om de fundamentele parameters, die nieuwe fysica zouden kunnen blootleggen, te meten met de hoogst mogelijke precisie.

Zo'n fundamentele parameter is de zwakke interferentie fase ?s. Een precieze meting hiervan met het LHCb-experiment kan worden bereikt via Bs->J/PsiPhi vervallen. Volgens het standaardmodel zou deze fase klein moeten zijn, ongeveer ?s = ?0.04 mrad. Contributies van nieuwe fysica kunnen deze fase echter beïnvloeden en een grotere waarde teweeg brengen. Om de gemeten grootte van de fase aan nieuwe fysica toe te kunnen kennen is het LHCb-experiment ontworpen om ?s te meten met een precisie van 0.024 mrad binnen een jaar. Deze gevoeligheid te bereiken vergt hoge precisie spoordetectoren.

Verder is het nodig om de posities van de spoordetectoren wel binnen hun respectievelijke hitresoluties te kennen. Om de posities van de detectoren binnen hun hitresoluties te bepalen, is een generiek, op sporen gebaseerd, aliniering raamwerk ontworpen voor de LHCb-detector. Een vernieuwend aspect van dit raamwerk is dat het een Kalman filter spoormodel en fit gebruikt in de zogenaamde `global method of alignment' procedure. In deze procedure worden alinieringsconstanten bepaald met een globale kleinste kwadratenmethode, waarin niet alleen de hits zelf worden meegenomen, maar ook de correlaties tussen de hits. Dit heeft het voordeel dat slechts een paar iteraties nodig zijn om de alinieringsconstanten te bepalen. Ook worden alle mogelijke detectoreffecten meegenomen in de alinieringsprocedure. Een verder voordeel van dit raamwerk is de mogelijkheid om alle LHCb-subdetectoren simultaan te alinieren of elke subdetector individueel, op enige granulariteit.

Het proefschrift is te downloaden via VU-dare
Zie het origineel

© Copyright Vrije Universiteit Amsterdam