Ingezonden persbericht
100 KEER IK VERTREK
Op zaterdag 2 april wordt de 100ste aflevering van het populaire TROS-programma IK VERTREK uitgezonden. Al zes jaar lang zijn wekelijks een dikke miljoen kijkers geboeid door de belevenissen van de dappere emigrant. De een op de vlucht voor het keurslijf van de vaste baan of de vele regeltjes die ons kikkerlandje rijk is. De ander op zoek naar een rustiger leven en een altijd schijnende zon. Wie droomt daar nou niet van?
IK VERTREK is vanaf het eerste seizoen een hit. Gemiddeld zitten er wekelijks één miljoen kijkers aan de buis gekluisterd, die misschien stiekem ook wel dromen van een toekomst in het buitenland. Uit cijfers van het CBS blijkt dat 38 procent van de bevolking wel eens serieus over emigreren heeft nagedacht. Per dag voegen 305 Nederlanders ook daadwerkelijk de daad bij het woord. Onderzoek van het NIDI (Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut) toont aan dat rust, ruimte, natuur en veiligheid als belangrijke redenen om te emigreren worden genoemd. Emigranten storen zich in steeds hogere mate aan bevolkingsdichtheid, files, kosten voor levensonderhoud, criminaliteit en de maatschappelijke problemen rondom de multiculturele samenleving. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hetgeen wat de mensen in IK VERTREK doen - alles achteerlaten en opnieuw beginnen- appelleert aan de verlangens van velen.
Tegelijkertijd kan de kijker vaak innig tevreden zijn over het feit dat hij juist níet vertrekt; dat alle stress, taalproblemen en onzekerheden hem bespaard blijven. De avonturen waar men met kromme tenen naar kijkt, worden jaren na dato nog bij menig koffieautomaat gememoreerd. Zo is daar het piepjonge stel dat naar Griekenland vertrekt om een eigen restaurant te beginnen. André en Henka stappen met een aandoenlijk enthousiasme op het vliegtuig naar Kreta om daar lang en gelukkig te leven. Hoewel het voor hen al lastig is om 'champignon' te spellen - laat staan bereiden - zijn ze vol vertrrtrouwen. Als het tentje toch niet zo goed blijkt te lopen, zoeken de twee gewoon een bijbaan. André draait dubbele diensten, maar zit er niet mee en spreekt de legendarische woorden: 'Alles wat ik in mijn eigen zaak verdien, zie ik als fooi.'
Een ander verhaal dat veel indruk maakt, is dat van familie Weigergangs. Het stel vertrekt met niets dan een oude vouwwagen en hun goede humeur naar de Portugese Alentejo. Daar wacht een kale vlakte en een brandende zon. Elektriciteit, stromend water, of zelfs maar een toilet zijn er niet. De kinderen worden gepest en hun moeder heeft moeite met het leren van de taal. Melanie: 'Ik ben op Portugese les gegaan, maar toen ze over de verleden tijd begonnen ben ik ermee gestopt. Dan ga ik er voor mijn gevoel te ver in door.' Al met al weinig hoopgevend. Toch doet de familie iedereen jaren later verbaasd staan: ze zijn volledig geïntegreerd, hebben een villa met zwembad en een bloeiend bedrijf.
Voor meer informatie: www.ikvertrek.nl