Rijksoverheid
Toespraak Donner bij 25 jaar Aruba
Toespraak | 18-03-2011
Aruba is nu één van de welvarendste landen van de Cariben. Dat zei
minister Donner bij de viering van 25 jaar Aruba op 18 maart. Hij
feliciteerde de bewoners met hun succes.
Aruba bon dia, Gobernador, Excellencias, Damas y Caballeros,
Alles is al gezegd en veel zal nog herhaald worden. Aruba verkreeg 25
jaar gele-den de status aparte. U kijkt terug op 25 jaar als land
binnen het Koninkrijk. Ik wil u daarmee van harte feliciteren namens
Nederland; en ik wil daarmee complimente-ren namens het Koninkrijk.
18 maart 1986 was een begin maar ook een einde: het einde van de strijd
voor een eigen positie binnen het Koninkrijk, die op 18 maart 1948
begon. Het was het begin van een eigen weg die u nu 25 jaren gegaan
bent en waar u tevreden op terug kunt kijken. Aruba is een van de meest
welvarende eilanden in de Cariben; een plaats waar bewoners, toeristen
en investeerders zich wel voelen.
Minister Donner bezoekt de culturele markt op het Plaza Betico Croes
Status aparte
De status aparte; het was en het is een gedenkwaardige prestatie die
alle respect verdient. Dat respect gaat uit naar de personen wier naam
daarmee verbonden is: Henny Eman sr, Betico Croes. Het respect gaat uit
naar de personen die in die 25 jaren de verantwoordelijkheid hebben
gehad voor het wel en wee van Aruba. Het respect gaat bovenal uit naar
de bevolking van Aruba die het door hard werken en vertrouwen waar
heeft gemaakt.
Want de afgelopen 25 jaar zullen één ding duidelijk hebben gemaakt; het
verwer-ven van een autonome positie vergt inspanning en doorzetting.
Maar het waar ma-ken, er invulling aan geven en er verantwoord mee
omgaan vergt veel meer in-spanning en doorzetting. En het moeilijkste
is nog om te aanvaarden dat als het gelukt is, als de beginperiode met
succes is afgesloten, iedereen dat normaal en vanzelfsprekend vindt en
niemand meer ziet hoe bijzonder het is. Daarom respect en complimenten.
Voorsprong
Een goed begin is het halve werk. Denk niet dat de rest vanzelf gaat.
Niets is zo gevaarlijk als een voorsprong, want het wordt makkelijk een
remmende voor-sprong; Londen was de eerste stad waar ze gasverlichting
hadden, het was ook de laatste stad waar ze nog gaslicht hadden. Het is
in onze wereld als bij Alice in spie-gelland; je moet hard lopen om op
dezelfde plaats te blijven - om vooruit te komen moet je twee keer zo
hard lopen; en als iedereen dat doet, loop je nog steeds gelijk op.
U heeft een voorsprong. Aruba was 24 jaar het jongste land in het
Koninkrijk; sinds 10 oktober vorig jaar bent u het oudste land. Ik ken
dat, ik kom uit een groot gezin; de oudste moeten de jonkies een beetje
helpen en opvoeden. Maar die moeten het niet merken, want dan zeggen ze
al gauw: `bemoei je met je eigen'. Ik wens u daar-om sterkte voor de
komende 25 jaren.
Goed huwelijk
We hebben elkaar nodig. Uit elkaar gaan is niet zo moeilijk; bij elkaar
blijven is de kunst. We hoeven elkaar niets wijs te maken; het opdelen
in de afgelopen 25 jaar van de Nederlandse Antillen in drie landen en
drie openbare lichamen was niet een positieve keuze voor de toekomst.
Dat was uit elkaar gaan. Aruba heeft de eerste stap in omgekeerde
richting gemaakt met de keuze voor behoud van een positie binnen het
Koninkrijk. Recent met de visie op het Koninkrijk en het akkoord van
Arikok heeft het die keuze bevestigd. Dat is de uitdaging voor de
toekomst. Hoe houden we vast wat we hebben en weten we daar een
zodanige invulling aan te geven, dat ieder in vrijheid kiest voor de
band van het Koninkrijk zonder dat we ons zelf daarin kwijt raken. Zo
werkt een goed huwelijk ook.
Dames en Heren, op de eerste vijfentwintig jaren volgen de volgende
vijfentwintig jaren en we hebben nog veel te doen; dus ik sluit maar
af. Het is feest, maar be-denk na carnaval volgt aswoensdag; dan gaat
het leven weer door. Vandaag is het feest en terecht; Aruba heeft reden
om trots te zijn op de eerste 25 jaren. Daarom nogmaals mijn
felicitaties. Laten we maken dat we over vijfentwintig jaren met
min-stens zoveel trots op de komende 25 jaren terug zien.
En u na vijftig jaar nog uit volle borst kunt zingen:
Chikito y simpel bo por ta
pero si respeta.
Ik herken dat, want dat lijkt op "zijn naam is klein, zijn daden benne
groot".