SGP


Van der Staaij: Kabinet-Rutte biedt kansen

âHet minderheidskabinet-Rutte biedt kansen, ook voor de SGP. Die handschoen pakken we graag op, en het zou goed voor het land zijn als óók andere niet-coalitiepartijen dat zouden doen.â Dat zei SGP-voorman Kees van der Staaij vandaag op de algemene ledenvergadering van zijn partij in Hoevelaken.

Het was de eerste âpartijredeâ van Van der Staaij, die vorig jaar zomer ânestorâ Bas van der Vlies opvolgde. De SGPâer benadrukte nog eens dat zijn partij het kabinet-Rutte âonafhankelijk en constructiefâ tegemoet zal treden:
âWij voelen ons niet thuis bij zure linkse oppositie. Grote opgaven liggen er voor in het saneren van de overheidsfinanciën. (â¦) Het besef van urgentie smelt in de praktijk snel weg zodra de zon weer een klein beetje gaat schijnen. Dat is onverantwoord. Aanpakken is nodig. Maar evenmin slikken wij de kabinetsplannen voor zoete koek. Wij hebben nergens voor getekend. Wij blijven trouw aan ons verkiezingsprogramma. Ook als daar andere teksten in staan over bijvoorbeeld het gezinsbeleid dan in het regeerakkoord.â

In dat verband ging de SGP-voorman ook in op de rol van de Eerste Kamer en de moeilijkheden die het kabinet daar kan verwachten. Van der Staaij: ââ¦de SGP (is) er niet op uit om via de route van de Eerste Kamer dit kabinet het leven onmogelijk te maken. Een onafhankelijke en constructieve houding is onze senator Holdijk wel toevertrouwd. Het kabinet doet er wél wijs aan om oog te hebben voor draagvlak in de Senaat. Dat betekent extra aandacht voor behoorlijk bestuur, voor zaken als verantwoord overgangsrecht. Voldoende tijd voor de uitvoeringspraktijk om in te kunnen spelen op systeemwijzigingenâ¦â

Als voorbeelden waar de SGP extra scherp op zal letten noemde de SGP-fractievoorzitter de plannen voor het passend onderwijs, de langstudeerders en de samenvoeging van Wajong, WSW en Bijstand. âWe erkennen dat er wat moet gebeuren, maar we willen wel zorgvuldig toetsen of de plannen ook in de uitwerking sociaal solide zijn. (â¦) Stapeling van bezuinigingen mag de kwetsbaren in de samenleving niet onevenredig treffen.â

---

Kees van der Staaij
Partijrede 2011
Hoevelaken

We beleven spannende tijden.
Tijden van hoop. Tijden van vrees.
We horen van schokkende natuurrampen.
We zien revoluties in de Arabische wereld.
We merken de nasleep van de economische crisis en kijken terug op spannende verkiezingen en een roerige kabinetsformatie.

Ontstellende natuurrampen schrikken de wereld op. Vorig jaar werden Haïti en Chili getroffen door een aardbeving. Nu zijn alle ogen gericht op Japan. Een ongekend ernstige aardbeving vond plaats. Een verschrikkelijke tsunami volgde. De zorgen over de gevolgen zijn groot. De chaos en de verwoesting onbevattelijk.
In al deze wereldschokkende gebeurtenissen komt scherp de menselijke nietigheid uit. Dat spreekt ook indringend uit een heel verdrietige gebeurtenis dichter bij huis: het vergaan van de kotter uit Arnemuiden, met aan boord drie jonge mensen.
Wat een leed, dichterbij en ver weg!
Wij wensen en bidden allen die rouwen Gods nabijheid en troost toe.

Het afgelopen jaar is wel het jaar van de natuurrampen genoemd. De wereld is kleiner dan ooit. We zien het bijna voor onze ogen gebeuren. Maar horen we er ook Gods stem in? Christus Zelf heeft aardbevingen genoemd als teken van zijn naderende wederkomst.

In Psalm 29 bezingt David Gods Majesteit en macht te midden van alle overweldigende gebeurtenissen in de natuur. Hij verbindt er een indringende vermaning aan. Een vermaning, die gericht is aan alle heersers en machtigen: Geeft de Heere eer en sterkte! Alle aardse macht is maar betrekkelijk. Luister naar Zijn stem!
Dat is de boodschap die ook tot ons komt.
Dat is de boodschap die we als SGP verder willen brengen. Vroeger en nu.

Aardse macht is broos. In de Arabische wereld kunnen ze erover meepraten. Leiders die stevig in het zadel zaten, moesten veld ruimen. In Tunesië. In Egypte. Ben Ali moest gaan. Mubarak redde het evenmin.

In Libië doet kolonel Khaddafi met list en geweld krampachtige pogingen om aan de macht te blijven.
Ook in andere landen gist en borrelt het.
Overal klinken aanklachten tegen corruptie en vriendjespolitiek. Tegen onrecht en onderdrukking. Tegen onvrijheid en armoede. Dat is begrijpelijk. Dat is terecht.
Maar het is te makkelijk om onbekommerd de Arabische lente uit te roepen.
Zeker, de omwentelingen voeden hoop. Hoop op meer democratie en vrijheid. Maar ook vrees. Gegronde vrees.
De Kopten in Egypte houden hun hart vast. Meer vrijheid om het goede te doen is geweldig. Maar meer vrijheid om anderen te belagen of te onderdrukken is een ramp.
Zagen we dat ooit ook niet in Iran?
Zagen we dat niet in Gaza?
Zagen we dat niet in Irak?

Daarom is het zaak niet te vroeg te juichen.
Vooral ook oog te hebben voor kwetsbare minderheden. Veel christenen in islamitische landen hebben het zwaar. Radicale groeperingen ruiken hun kansen.
Landen als Saoedi-Arabië en Iran doen hun best om de radicale islam over de hele wereld te verspreiden. Dat is zeer zorgwekkend. Wat maak je los, als haat tegenover christenen en joden stelselmatig wordt gevoed en gekoesterd?

Natuurlijk, vanuit Nederland, vanuit de westerse wereld kunnen we de zaken zo maar niet even naar onze hand zetten. Maar we hebben wel een taak. Een verantwoordelijkheid om te doen, wat we kunnen doen. Hier herbergzaamheid bieden aan hen die vanuit dubieuze landen een veilige haven zochten.
Steun geven aan vervolgde christenen daar. We hebben aan minister Rosenthal een notitie aangeboden met concrete voorstellen voor het tegengaan van geloofsvervolging wereldwijd. Wij pleiten voor het vroegtijdig, stevig, en consequent aanspreken van vervolgende landen. Voor het inzetten op het versterken van de rechtsstaat in landen als Egypte.

Spannende tijden zijn het ook voor het land van de Bijbel, voor Israel. Wij willen weerstand bieden aan alle pogingen om het bestaansrecht van Israel te ondermijnen. Een Kamermeerderheid steunde ons in een motie die de regering vraagt om alles op alles te zetten, om het eenzijdig uitroepen van een Palestijnse staat tegen te gaan. Een meerderheid steunde ook ons voorstel om de subsidiekraan voor de Palestijnse autoriteit dicht te draaien, als er geen straffe maatregelen worden genomen tegen het verheerlijken en vergoelijken van geweld tegen joden. Kritiek op Israel gaat helaas in de praktijk gemakkelijk over in blinde haat die de joden het licht in de ogen niet gunt. We kunnen daarom niet marchanderen met de veiligheidsbelangen van Israel. Wij trekken daarin eendrachtig op met onze Europarlementariër Belder, die buitengewoon nuttig werk verricht als voorzitter van de Israëlcommissie van het Europees Parlement.

In de Kamer hebben we het debat aangezwengeld over het onrustbarend sterke aanwezig antisemitisme in eigen land. We mogen ons er niet bij neerleggen dat joodse medeburgers niet met een keppeltje op straat durven, of joodse scholen extreme uitgaven moeten doen voor beveiligingskosten. Het gaat er bij ons niet in, dat wilde feesten op een overmacht aan politie kunnen rekenen, maar de basale beveiliging van joodse instellingen tekort zou schieten. Een krachtige bestrijding van antisemitisme is een erezaak.

In de westerse wereld moeten ogen en oren goed open zijn om te voorkomen dat radicale islamitische denkbeelden verder voet aan de grond krijgen.
Er is nog teveel naïviteit en wegkijken. Laat de financiering van islamitische activiteiten vanuit radicale landen aangepakt worden. Laat geen stuiver belastinggeld aan onderwijs besteed worden waarin vergoelijkend wordt gedaan over de doodstraf voor afvallige moslims. Het zou enorm helpen, als de blinddoek van het gelijkheidsdenken wordt afgelegd; als ingezien wordt dat alle mensen gelijkwaardig zijn, maar daarmee niet alle overtuigingen en godsdiensten. Laten we ons niet schamen voor de christelijke wortels van ons land, maar met erkenning van eigen schuld, ootmoedig staan naar een herleving van positief-christelijke waarden.

Roerige tijden zijn het ook binnen de Europese Unie. De economische crisis heeft een flinke Europees staart.
Het geeft heel wat hoofdbrekens om de Euro fatsoenlijk overeind te houden. De verwevenheid van de Europese landen is groot. We komen er niet mee weg om landen in de problemen, zoals Griekenland, te vragen om ons niet lastig te vallen met hun problemen. Als het bij de bovenburen ernstig lekt, kan het nuttig zijn bij te springen. Maar dat gaat niet zomaar. Wij maken ons sterk voor krachtige sancties voor landen die er een potje van maken.
Tegelijkertijd moeten we buitengewoon alert blijven op enthousiastelingen voor een Verenigde Staten van Europa. Zij zien nu hun kansen schoon voor een flinke dosis overdracht van bevoegdheden richting Brussel. Daar moeten we niet intrappen. Het loont de moeite, om in de komende tijd goed op de kleine lettertjes van de Europese afspraken te letten.

In ons land hebben we een spannende periode van verkiezingen en kabinetsformatie achter de rug.
De gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar lieten een toenemend aantal stemmen voor de SGP zien. Wij mogen er dankbaar voor zijn dat die trend zich heeft doorgezet. Dat is bemoedigend.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen was er opnieuw stemmenwinst. Een derde zetel was heel dichtbij.
Bij de Statenverkiezingen noteerden we weer een opmerkelijke groei, van zelfs meer dan 17.000 stemmen. Jammer genoeg was de stemmenwinst nog niet zo groot dat deze ook in zetels verzilverd kon worden. De totale opkomst was zoveel hoger, dat enkele statenzetels prijsgegeven moesten worden. Daarmee is ook de tweede SGP-zetel in de Eerste Kamer in gevaar. In mei D.V. zullen de nieuw gekozen statenleden de nieuwe Eerste Kamer kiezen. Onduidelijk is nu nog hoe de restzetelverdeling zal uitpakken.

Vertoont de SGP wat betreft aanhang en politieke positie een stabiel beeld, de verkiezingsuitslagen als geheel laten ingrijpende verschuivingen zien. De VVD is de grootste partij geworden. De PVV heeft de grootste winst geboekt bij de Tweede Kamerverkiezingen. Zowel het CDA als de ChristenUnie hebben een flinke veer moeten laten. Zij bezinnen zich op de gevolgen voor hun politieke koers. Het zal duidelijk zijn dat de SGP hoopt op een ontwikkeling die leidt tot een versterking van evenwichtige, herkenbaar-christelijke politiek. Hoezeer we ook verheugd zijn over de kiezerstrouw bij de SGP, per saldo moeten we vaststellen dat de secularisatie van onze bevolking zich ook meer en meer doorvertaalt naar de politiek. Naar onze vaste overtuiging is en blijft Nederland gediend met een regeringsbeleid dat beantwoordt aan de oproep uit ons nationale volkslied, het Wilhelmus: â Tot God wilt u begeven, Zijn heilzaam Woord neemt aan!â

Al voor de verkiezingen was gespeculeerd op een lastige formatie. Dat is uitgekomen. Als SGP hebben we er geen geheim van gemaakt dat wij, gegeven de verkiezingsuitslag, liever een centrum-rechts kabinet zagen aantreden dan een paars-pluskabinet. Een paars-pluscombinatie zoekt het verbindende cement in een ethische agenda die haaks staat op onze overtuigingen.

Wie daarvoor nog blind was, zijn hopelijk inmiddels wel de ogen open gegaan. Het kan toch niemand zijn ontgaan waar een partij als D66 haar prioriteiten in zoekt?
Deze partij is druk met initiatieven om de winkelopenstelling op zondag te verruimen, om de vrijheid van onderwijs uithollen en om zo snel mogelijk het verbod op smalende godslastering uit het wetboek schrappen.
Daarnaast heeft D66 moties ingediend om de Zondagswet in te trekken en om de gratie Gods te schrappen uit de wetsformules. De partij schreeuwt moord en brand als zelfs maar de mogelijkheid van een serieuze discussie over de abortustermijn in bespreking komt. D66 lijkt hier vooral de kracht te zoeken in het afzetten tegenover anderen, in het afzetten tegenover alles wat herinnert aan de doorwerking van het christendom. Van die â ik zou bijna zeggen: âparasietenâ-politiek nemen wij met kracht en klem afstand.

Bij het debat over de regeringsverklaring heeft de SGP gezegd dat wij het kabinet van CDA en VVD, gedoogd door de PVV een faire kans te willen geven. Handen vouwen en handen uit de mouwen. Dat is ons motto. Dat is nou echt positieve politiek. Onafhankelijk en constructief.

Wij voelen ons niet thuis bij zure linkse oppositie. Grote opgaven liggen er voor in het saneren van de overheidsfinanciën. De staatsschuld is zorgwekkend hoog. Het besef van urgentie smelt in de praktijk al snel weg, zodra de zon weer een klein beetje gaat schijnen. Dat is onverantwoord. Aanpakken is nodig.

Maar evenmin slikken wij de kabinetsplannen voor zoete koek. Wij hebben nergens voor getekend. Wij blijven trouw aan ons verkiezingsprogramma. Ook als daar andere teksten in staan over bijvoorbeeld het gezinsbeleid dan in het regeerakkoord.

Een fair oordeel op de inhoud, daar staan wij voor. Hoe groter de afstand van de paarse ethische agenda is, hoe groter onze welwillendheid.
Onafhankelijk en constructief, volgens de beste SGP-tradities, zoals jarenlang in de Kamer ook verwoord door mijn zeer gewaardeerde voorganger Van der Vlies. Onafhankelijk en constructief. In die houding voelen wij ons ook in de achterliggende tijd gestimuleerd en gesteund door de achterban.

Die houding is voor de SGP niet bijzonder.
De omstandigheden zijn dat wel.
Het is bijzonder dat dit kabinet een minderheidskabinet is, dat zelfs met de PVV erbij nog maar op een krappe meerderheid in de Tweede Kamer berust. Het zal niemand ontgaan zijn dat de SGP de afgelopen tijd wat meer dan gebruikelijk in beeld is geweest.
â Wij hebben er moeite mee, wanneer we wel goed zouden zijn voor de stemming, doch niet voor de beraadslaging.â zei ds. Abma op de partijdag van 1978 .
Die woorden hebben we goed in onze oren geknoopt. Dat speelde toen het kabinet Van Agt-Wiegel was aangetreden, dat slechts over een smalle parlementaire basis beschikte.
Wat dat betreft, hebben we tot nu toe geen reden tot veel klagen. Er is meer dualisme dan voorheen. Ook al levert dat niet altijd de uitkomst op, waar wij enthousiast over zijn. Maar: eerlijk is eerlijk, het debat heeft aan kracht gewonnen. We merken ook regelmatig dat het besef er bij minister-president Rutte en de andere kabinetsleden er is om ook open te staan voor wensen van buiten de coalitie. Een herkenbaar voorbeeld daarvan was het debat over de politie-trainingsmissie in Kunduz.
Dit minderheidskabinet biedt daarom kansen, ook voor de SGP. Die handschoen pakken we graag op, en het zou goed voor het land zijn als ook andere niet-coalitiepartijen dat zouden doen.

Wij willen trouw zijn en blijven aan onze diepste overtuiging, dat er alleen perspectief is in het luisteren naar Gods geboden. Daar klopt het hart van onze partij. Halfbakken compromissen zijn daarmee niet te rijmen.
Principes wegen zwaarder dan pluche.
Dat blijft gelden, ook waar de tijdgeest er niet van weten wil, en we tegen de stroom op moeten roeien. Waar overtuigen niet lukt, blijft getuigen onze plicht.

Spannend is hoe de verhoudingen voor het kabinet in de Eerste Kamer zullen uitpakken. Hoe dan ook, is de SGP er niet op uit om via de route van de Eerste Kamer dit kabinet het leven onmogelijk te maken. Een onafhankelijke en constructieve houding is onze senator Holdijk wel toevertrouwd.

Het kabinet doet er wel wijs aan om oog te hebben voor draagvlak in de Senaat. Dat betekent extra aandacht voor behoorlijk bestuur, voor zaken als verantwoord overgangsrecht.
Voldoende tijd voor de uitvoeringspraktijk om in te kunnen spelen op systeemwijzigingen..
Niet alle kabinetsplannen lijken de toets van die kritiek te kunnen doorstaan. Denk bijvoorbeeld aan plannen rond de zorg voor leerlingen die extra zorg nodig hebben en de voornemens over de langstudeerders. Een herziening van de financiering is nodig. Daar lopen we niet voor weg. Maar het is wel verstandig als de bezuinigingen meer worden uitgesmeerd.

Vanuit diezelfde houding zullen wij ook plannen tegemoet treden om de regelingen te herzien voor mensen die door een handicap moeilijk op eigen kracht een baan kunnen vinden.
Wij erkennen dat hier wat moet gebeuren. We willen wel zorgvuldig toetsen of de plannen ook in de uitwerking sociaal solide zijn. Of niet te hard van stapel wordt gelopen. Stapeling van bezuinigingen mag niet de kwetsbaren in de samenleving onevenredig treffen.

We kunnen niet alles van de staat verwachten. De verzorgingsstaat zal soberder moeten. De overheid kleiner. Als wij daarvoor een lans breken, is dat geen meedeinen op een conservatieve golf. Het is voortvaren volgens een vaste koers. Al in de tijd van ds. Kersten was âinkrimping van de staatsbemoeiingâ een terugkerend thema in partijredes!

Minder overheid betekent ook meer ruimte voor eigen initiatief. Minder knellende regels. Laten we het eigen initiatief en de eigen verantwoordelijkheid van burgers en bedrijven stimuleren, kansen bieden. Kijk eens naar de creativiteit van ondernemers. Naar de veerkracht van vrijwilligers. Zie de innovatiekracht van boeren, leveranciers van ons voedsel en belangrijke basis voor de export. Vertrouwen geven en ruimte bieden.
Dat geeft perspectief.

Het is de opgave om beschikbare budgetten zo goed mogelijk aan te wenden. Dat geldt ook voor de zorg.
In hospice Calando in Dirksland zagen we op werkbezoek onlangs nog hoe waardevol de inzet van vrijwilligers is voor een goede palliatieve zorg.
De overheid moet stimuleren en waarderen dat mensen zich vrijwillig inzetten voor de zorg voor elkaar.
Mooie woorden over vrijwilligerswerk zijn niet genoeg. In het fiscale beleid moeten echtparen niet langer afgestraft worden als zij ervoor kiezen geen dubbelverdiener te zijn, maar veel tijd en energie te stoppen in de zorg voor het gezin en voor anderen. Het regeringsbeleid is te individualistisch.
Het is de verdienste van de nieuwe aanwinst in onze fractie Dijkgraaf, dat hij de handen op elkaar heeft weten te krijgen om hierover een rondetafelgesprek te organiseren.
De problematiek is daar helder voor het voetlicht gebracht: het is niet te verkopen dat alleenstaanden en alleenverdieners in een gezin duizenden euroâs meer belasting betalen dan dubbelverdieners. Het komt er nu op aan dat het fiscaal beleid daadwerkelijk gezinsvriendelijker wordt gemaakt.

We beleven spannende tijden. Ook voor de SGP als partij. De uitspraak van de Hoge Raad, bijna een jaar geleden, in de SGP-zaak is hard aangekomen. Opvallend en verwarrend is de afwijking ten opzichte van de lijn die de Raad van State als hoogste bestuursrechter eerder koos in de SGP- subsidiezaak.
De SGP heeft daarom na rijp beraad bij het Europese Hof van Justitie een procedure aanhangig gemaakt. Wij hebben principieel bezwaar aangetekend tegen de vergaande inperking van de klassieke vrijheden, en de verdere opwaardering van het gelijkheidsbeginsel als ware het een supergrondrecht.

Partijgenoten.
Wij beleven spannende tijden.
Tijden van hoop en van vrees.
Waar zullen wij onze hoop voor de toekomst op stellen? Niet op de politiek.
Niet op de SGP.
Gods Woord wijst een andere weg.
Hoop op God!
Nog een keer Psalm 29: De Heere is Koning in eeuwigheid. Gegronde hoop is als een anker.
Uitgeworpen in de diepte ligt het vast.
Hoop op God, sla het oog naar boven!

zaterdag 19 maart 2011