Wageningen Universiteit en Researchcentrum
17 feb 2011
De eencellige alg Dunaliella salina kan veel van het gezonde oranje
pigment bètacaroteen produceren. Maar dat doet ie alleen onder hoge
stress. Dat blijkt uit promotieonderzoek van Packo Lamers.
Dunaliella salina is een hardnekkige alg. Hij komt voor in de Dode Zee,
als een van de weinige organismen. De zouttolerante alg kleurt normaal
groen, maar hij kleurt oranje onder stressvolle omstandigheden. Daarbij
moet je denken aan een tekort aan stikstof of een hoge
lichtintensiteit. 'In die gevallen ontstaat een onbalans tussen de
energie-aanvoer van buiten en de energie die de alg v erbruikt', zegt
Lamers. 'De alg lost dat op door veel bètacaroteen aan te maken. Dat
werkt als een soort zonnescherm.'
Overkill aan licht
Lamers stelde de alg in het lab bloot aan allerlei stressvolle
omstandigheden, om na te gaan wanneer deze het meeste bètacaroteen
aanmaakt. Zowel een overkill aan licht als een tekort aan stikstof
leidden tot de hoogste productie. De alg maakte tien keer zoveel
bètacaroteen per uur aan als de algentelers in Israël en Australië
nu realiseren.
Antioxidant
Bètacaroteen is een natuurlijke kleurstof die in levensmiddelen wordt
gebruikt. Het is ook een antioxidant. Door die gezondheidbevorderende
eigenschap wordt bètacaroteen uit algen in voedingssupplementen
gestopt. De alg wordt al gekweekt in vijvers met zout water in warme
landen als Israël, Indië en Australië. Lamers kweekte de alg onder
ideale omstandigheden met kunstmatig licht in het lab. 'Dat is veel te
duur voor een commerciële productie', meent hij. 'Je hebt gratis
zonlicht nodig.' Nader onderzoek moet uitwijzen of de hoge
bètacaroteen productie in het lab ook in praktijk haalbaar is.
Secundair metabolisme
Lamers werkte in zijn onderzoek samen met de afdeling Bioscience van
Plant Research International. Zijn onderzoek komt voort uit de
vici-beurs die zijn begeleider René Wijffels van NWO kreeg. Collega's
van Lamers hebben uitgezocht hoe je snel grote hoeveelheden alg kunt
produceren, wat het beste design is van de bioreactor om de algen in te
telen en hoe je de gewenste algenproducten effectief uit de algensoep
filtert. Lamers richtte zich op het secundaire metabolisme: hoe maakt
de alg zoveel mogelijk van een nuttig stofje en welke cellulaire
mechanismen zijn daarbij betrokken?
Packo Lamers promoveerde op 11 februari bij René Wijffels, hoogleraar
Bioprocestechnologie en Raoul Bino, hoogleraar Metabolomica van
planten. | Albert Sikkema / Foto: Paco Lamers
Bovenstaand bericht is geproduceerd door de redactie van Resource, het
blad voor Wageningen UR (University & Research centre). Meer informatie
bij Pers- en wetenschapsvoorlichting van Wageningen UR, e-mail:
pers.communicatie@wur of bij de redactie van Resource, e-mail:
resource@wur.nl. Zie ook www.resource.wur.nl.