De zakheilige van Doetinchem, week 1
Nieuwsbericht, 25 januari 2011
Vreemde week, zo'n eerste, er gebeurt nog helemaal niets en tegelijk
gebeurt er al enorm veel. Je komt aan met je team in de parkeergarage
en daar moet het dan gebeuren, waar begin je? In de praktijk hebben we
vooral veel gepraat en aan allerlei betrokkenen uitgelegd wat we van
plan zijn. Veel mensen moeten allemaal in het idee gaan geloven. De
bouwers moeten weten welke materialen en gereedschappen er moeten komen
(hoogwerker, trappen, hekken), de bewakers krijgen opeens vreemde
snuiters over de vloer die de hele dag allerlei deuren open en dicht
doen die normaal gesloten blijven, de kunstcommissie die het project
heeft uitverkoren komt langs om te horen hoe we dat mooie plan van ons
nu precies in werkelijkheid willen gaan omzetten. Onze leveranciers
brengen van alles, de archeoloog de scherven, de constructeur de
roestvrij stalen staken, de computerman het beeldscherm en de camera,
die hij vervolgens op elkaar af probeert te stemmen. Simpel karweitje
zou je zeggen, maar de bijzondere toepassing die wij nodig hebben is
dan toch weer niet zo eenvoudig als die lijkt. En zo gaat het steeds,
dat hoort erbij, kunst is geen routine, je moet het elke keer opnieuw
uitvinden. Ondertussen moet je ook heel praktisch denken en in
speciaalzaken precies dat zien te vinden wat we nodig hebben. We hebben
zelfs thermisch ondergoed aangeschaft, van die wolletjes die skiërs
dragen, want het is koud en klam daar beneden in de garage. We staan
veel stil, moeten eindeloos kijken en meten en berekenen. Maar
tussendoor kunnen we altijd terecht in dat kamertje dat de bewakers ons
ter beschikking hebben gesteld, waar het lekker warm is. `Als jullie
nog koffie of thee willen zeggen jullie het maar hoor,' roepen ze dan,
en onmiddellijk stijgt onze lichaamstemperatuur een graadje.
Gemeente Doetinchem