Vrije Universiteit Amsterdam
Persbericht
13-01-2011
"Overstromingschade Australië en Zuid-Amerika door combinatie La Nina en niet naleven bouwvoorschriften" Schade door overstromingen neemt de laatste twintig tot dertig jaar toe. In 2010 veroorzaakten natuurrampen - waarvan overstromingen een groot deel voor hun rekening nemen - globaal 130 miljard U$ aan schade. Daarmee staat 2010 in de top zes van rampjaren sinds 1980. Onderzoek aan de Vrije Universiteit Amsterdam naar overstromingsrisico's en verzekeringen op globale schaal laat zien dat deze trend in overstromingsschade twee oorzaken heeft: (1) extreme neerslagcondities zoals het huidige La Nina effect in Australië en Zuid-Amerika (2) de ontwikkeling van nieuwe woonwijken in gebieden die overstromingsgevoelig zijn. Extreme neerslag in Australië en delen van Zuid-Amerika heeft geleid tot grootschalige overstromingen die veel materiële schade en slachtoffers hebben veroorzaakt. Vele duizenden mensen zijn geëvacueerd of zitten zonder stroom. Deze overstromingen behoren tot de zwaarste in Australië van de afgelopen 100 jaar en de schade zal oplopen tot vele miljarden euro's. Uit onderzoek van de VU over de periode 1902-2000 blijkt dat het La Nina effect vooral gerelateerd is aan extreme rivierafvoeren die een dag tot maximaal een week kunnen aanhouden. La Nina is een periode waarin het water van de centrale Grote Oceaan veel kouder is dan normaal. Hierdoor verschuiven gangbare weerpatronen en wordt het water bij de Oost-Australische kust juist zeer warm, waardoor er veel neerslag valt, met name in de periode december, januari en februari. Maar ook de overstromingen in Pakistan in 2010 zijn mede gevoed door een sterk La Nina effect. Uit het onderzoek van de VU blijken vooral rivierafvoeren in Australië erg gevoelig voor het La Nina effect. Verder is de continue uitbreiding van stedelijk gebied, met name in zones die gevoelig zijn voor overstromingen, een grote oorzaak van overstromingsschade. Officieel mag nieuwe bebouwing alleen plaatsvinden als er strikte bouwvoorschriften
worden nageleefd. Echter, vaak hebben de centrale overheid en verzekeraars te weinig goede beleidsinstrumenten om lokale overheden en huiseigenaren te dwingen om niet te bouwen in overstromingsgebieden, of in ieder geval aangepast te bouwen. "Deze rampen laten zien dat we naast toekomstige klimaatrisico's beter de risico's moeten kennen van ondoordacht bouwen en de huidige grillen van het klimaat", zo betoogt Jeroen Aerts, VU-hoogleraar Waterrisico's en -verzekeringen. "Een ramp is snel vergeten en een paar jaar na de ramp worden er weer huizen gebouwd op plaatsen waar dat niet mag". Het onderzoek geeft aan dat verzekeraars en overheden meer moeten samenwerken om nieuwe bebouwing in gevaarlijke gebieden moet verbieden en overheden meer moeten investeren in preventie