Gemeente Waddinxveen
Nieuwjaarstoespraak 2011
Hieronder kunt u de nieuwjaarstoespraak lezen die burgemeester Cremers
tijdens de nieuwjaarsreceptie op 3 januari 2011 uitgesproken heeft.
Dames en heren,
Welkom en goed dat u de weg naar het raadhuis in zo grote getale
gevonden hebt. Op een moment dat Waddinxveen tevoorschijn gekropen is
onder de witte deken die het weken lang bedekt heeft gehouden. Daar
wilde ik maar even mee beginnen. De sneeuw heeft ongebruikelijk lang
voor pracht en schoonheid in onze omgeving gezorgd, de Sint en de Kerst
een mooie winterse sfeer gegeven. Maar schoonheid â helaas- komt zelden
zonder keerzijden. Het is een enorme opgave geweest onze mobiliteit
overeind te houden. Ik heb met vreugde gezien hoe veel Waddinxveners
daar hun bijdrage aan leverden door het trottoir voor hun huis
begaanbaar te maken en te houden. Onze mannen van de buitendienst
hebben zich met grote inzet ontfermd over de doorgaande wegen, de
wijkontsluitingswegen en de fietspaden. Soms tegen de klippen op. Ik
wil hen daarvoor bedanken, want de situatie was uitzonderlijk en hun
inspanningen ook.
Ook wil ik u er op attent maken dat deze nieuwjaarsreceptie samengaat
met de tentoonstelling van de Waddinxveense Kunstkring. Ik wil dat met
nadruk in uw aandacht aanbevelen. Als u er nu niet aan toe komt dan
kunt u ook de komende dagen nog kennisnemen van het artistieke talent
dat er bij onze inwoners aanwezig is. Ook nieuw talent, maar daarover
kan ik niet teveel uitweiden. In het bijzonder wil ik u attent maken op
de werken achter mij, die zijn ingebracht door de Stichting Klasse, en
dus gemaakt zijn door kunstenaars met een beperking.
Dames en heren,
Voordat ik in meer beschouwende zin terug en vooruit wil blikken eerst
een opmerking over onze jeugd. Op de vorige nieuwjaarsreceptie heb ik
naar aanleiding van de grote problemen die we in 2009 hadden mijn zorg
uitgesproken en geconstateerd dat we de balans tussen het bieden van
mogelijkheden aan en het tegengaan van overlast door onze opgroeiende
jeugd nog niet gevonden hadden. Dat is nog steeds zo, want de gemeente
is nog steeds niet altijd in staat om haar beloftes aan jongeren waar
te maken. En ook nog steeds zorgen jongeren in hun pubertijd voor
vormen van overlast. Maar terugkijkend op 2010 is het fair om te
stellen dat er van grote problemen geen sprake is geweest en onze
jongeren zich vooral van hun betere kant hebben laten zien. Ik blijf u
voorhouden dat het beeld dat er van jongeren bestaat die elkaar in de
buitenruimte opzoeken vaak overtrokken is. Ook die jongeren zijn veel
meer een fundament onder onze toekomst dan een bedreiging voor ons
heden. De beeldvorming van onze jeugd kan nog zoveel beter. Het doet me
dan ook erg veel vreugde om twee jongeren vandaag in het zonnetje te
mogen zetten. Danny van der Meer en René Kuhn â twee Hagenaars, maar
dat maakt voor ons helemaal niets uit- reden op 24 december om 4 uur âs
morgens op de A 12. Zij zagen langs de snelweg een huis waar de vlammen
uit het dak sloegen. Zij hadden gewoon kunnen doorrijden. Zij hadden
112 kunnen bellen en daarna kunnen doorrijden. Maar dat deze ze niet.
Ze belden 112 en namen de eerste afrit van de snelweg om op de Tweede
Bloksweg te gaan kijken of er nog mensen in het huis waren die
gewaarschuwd moesten worden. Ter geruststelling, het is allemaal goed
afgelopen, afgezien van de brandschade dan. Geen persoonlijke
ongelukken. En de persoon die thuis was was ook zonder hun interventie
wel buiten gekomen. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de keuze
die beide jongens maakten. Een keuze van goed inwonerschap, een
voorbeeld voor iedereen. Voor die keuze, die levens had kunnen redden,
zijn we beiden van harte dankbaar. En dat willen we honoreren. Met
bloemen en een cadeaubon.
Dames en heren,
In 2010 eindigde de missie in Uruzgan, verloren we de WK van Spanje,
werd Pakistan geteisterd door overstromingen, kwam een einde aan de
Nederlandse Antillen, leefden we mee met opgesloten Chileense
mijnwerkers en konden we weken maar beperkt vliegen door de as van een
een Ijslandse vulkaan met een onuitspreekbare naam.
2010 heeft grote politieke veranderingen gebracht. Niet zozeer in de
samenstelling van onze raad na de verkiezingen in maart, hoewel VVD en
Dâ66 zich met trots de grote winnaars van de verkiezingen mochten
noemen, maar wel in de inzet van de nieuwe coalitie. Meer
verantwoordelijkheid voor de burger, meer vertrouwen in de samenleving,
minder overheid. En daarna zijn de nieuwe wethouders krachtig aan de
slag gegaan om vooral het beeld van een sterke overheid neer te zetten.
En natuurlijk met een heel sterk signaal op het vlak van de
bestuurlijke toekomst. Ik kom daar nog op terug. Landelijk zijn de
verschuivingen veel forser. Met een nieuw kabinet en een voor Nederland
nieuwe gedoogconstructie.
Hare Majesteit heeft in haar nieuwjaarstoespraak in het verharde
politieke klimaat opnieuw opgeroepen tot openheid naar elkaar toe,
respect en verdraagzaamheid. Iets wat eigenlijk elk jaar gebeurt en ook
inherent is aan de bindende rol die het staatshoofd in onze
maatschappij dient te vervullen en sinds jaar en dag ook met verve
vervult. Niets nieuws, zoals Marcel van Dam in zijn column ook
uiteenzette, maar wel van waarde. Maar in onze gepolariseerde
maatschappij kan zelfs een oproep tot respect en tolerantie onderwerp
worden van politieke discussies. Ik neem daar kennis van. En betreur
dat. De oproepen van Hare Majesteit elk jaar weer spreken mij zeer aan
en hebben onverminderde betekenis voor de samenleving in Waddinxveen.
Als het gaat om onze jongeren, als het gaat om goed nabuurschap, als
het gaat om onze eigen migrantenpopulaties, als het gaat om de omgang
met bezuinigingen, en als het gaat om het nabuurschap met Gouda. En als
dat door sommigen gezien wordt als soft en als linkse hobby, welnu, dan
staat hier een linkse hobbyist voor u.
En dat brengt mij op de uitdagingen in 2011.
Het nieuwe jaar zal van grote betekenis zijn voor Waddinxveen. Het is
waar, u hoort dat elk jaar. Maar het is echt zo, en ik wil dat op een
drietal gebieden verder toelichten.
Allereerst is daar de positie van de gemeente. Terwijl het
bedrijfsleven zich langzaam herstelt van de klappen van de financiële
crisis moet voor de gemeente het ergste nog komen. En we weten nog niet
eens zeker hoe erg het zal zijn. Wat we wel zeker weten is dat de
gevolgen voor de samenleving steeds zichtbaarder worden. Voor
sportverenigingen, voor Vonk, voor het onderwijs, voor
leerlingenvervoer, voor iedereen eigenlijk die actief is in
verenigingsverband en op een andere wijze geheel of deels is aangewezen
op steun of geld van de gemeente. Natuurlijk: het college wil niemand
in de steek laten. Wie echt hulp nodig heeft kan daarop blijven
rekenen. En het college heeft een groot vertrouwen in de samenleving.
Maar desondanks zullen de ingrepen pijnlijk zijn. Alleen het
gemeentebestuur is verantwoordelijk, college en raad en niemand anders.
Maar er is ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Niet alleen in de
zin dat allerlei partners meer aangesproken worden op hun eigen
verantwoordelijkheid en hun mogelijke bijdragen. Maar ook simpel dat in
de situaties die gaan ontstaan er samen naar gestreefd wordt het debat
open en eerlijk te houden, verantwoordelijkheid te blijven nemen en mee
te blijven werken aan de kwaliteit van ons samenleven. Ik roep u
daartoe op.
Dan is er de bestuurlijke toekomst. Blijft Waddinxveen zelfstandig of
komt er toch een fusie met Gouda? U kent de situatie. Het college zet
krachtig in op zelfstandigheid voor Waddinxveen. De provincie heeft
desondanks een Arhi-procedure gestart, gericht op een mogelijke fusie
met Gouda. Wij vinden dat onverstandig en in maart vragen wij onze
inwoners naar hun standpunt. Ik roep dan ook alle inwoners op die
mogelijkheid aan te grijpen, en niet alleen hun stem uit te brengen
voor de provinciale staten ânu met deelname van de PVV en dus een
bredere legitimatie- maar ook deel te nemen aan het referendum. Maar of
er dit jaar definitief duidelijkheid ontstaat is onzeker. Zeker is wel
dat onze inwoners zich zullen uitspreken. Zeker is ook dat er een
aantal stappen gezet zal worden, zoals de afronding van de
Arhi-procedure door de provincie in het najaar.
Dat alles betekent dat de verhoudingen tussen Gouda en Waddinxveen in
2011 behoorlijk onder druk zullen blijven. Dat is niet zonder risico,
zoals de recente geschiedenis ook geleerd heeft. Dat betekent dat van
bestuurlijke partners wijsheid verlangd wordt en enige
terughoudendheid. Het betekent ook dat van voor- en tegenstanders de
bereidheid gevraagd zal worden elkaars standpunt te respecteren, voor
en na het referendum.
Het betekent ook dat van alle partijen gevraagd zal worden eerdere
uitspraken serieus te nemen. De raad heeft uitgesproken samenwerking
met Gouda als wenselijk en noodzakelijk te zien. Op alle fronten. Daar
zal het referendum geen verandering in brengen en dus moeten we daarin
blijven investeren, ook na maart, ook na een besluit van de nieuwe
provinciale staten in het najaar. Omdat Waddinxveen daar belang bij
heeft.
En dan is er natuurlijk de bouw. Helaas is in 2010 de woningmarkt
nauwelijks verbeterd. Desondanks zijn er projecten gestart en woningen
aan de Dorpsstraat opgeleverd. Ook dit jaar zullen er woningen worden
opgeleverd aan de Rijnlandstraat en de Mercuriusweg. Aan de Noordkade
zullen de bouwactiviteiten worden voortgezet, we rekenen op start bouw
van het project Plasrode en Essengaarde. Wij bouwen ondanks de
tegenzittende markt omdat er wel degelijk vraag is naar woningen.
Maar de meeste aandacht gaat natuurlijk uit naar de grootste twee
projecten.
Eerst Park Triangel. Onze nieuwbouwwijk is tot nu toe een plan op
papier gebleven. Dit jaar wordt het eerste deelplan uitgewerkt. Maar
minstens zo belangrijk: de bulldozers komen in beweging. In 2011 begint
de aanleg van Park Triangel, met grondwerkzaamheden, weginfrastructuur
en de aanleg van het centrale park. Daartoe moet wel het
bestemmingsplan nader worden ingevuld, maar dat gaat lukken. En
daarmee start een periode van bouwactiviteit gedurende zeker 15 tot 20
jaar.
En dan het centrum. De eerste paal staat vast. Althans van de entree
naar het centrum vanaf het station dat ook vernieuwd gaat worden. Op 20
januari, dus over ruim twee weken, wordt de eerste paal van Houtzicht
geslagen. Een mijlpaal voor het dorp en voor het centrum. In 2011 gaan
we ook de eerste paal slaan voor het centrum zelf. Daar is het college
van overtuigd. Alles wijst daarop. En het zal aan niemand ongemerkt
voorbijgaan. De bouwvergunning is onherroepelijk. Deze maand start de
aanbesteding voor de bouw. De grondvoorbereiding is in volle gang. De
markt is volop in beweging en in de verhuur van winkels zit schot. De
belangstelling van landelijke retailers is groot. Het college is zich
voluit bewust van de symbolische betekenis hiervan. Meer dan welke
discussie dan ook is deze bouw van betekenis voor de toekomst van
Waddinxveen als vitale gemeenschap. En meer dan welke andere kwestie
bepaalt het beeld dat de Waddinxveners van hun stadsbestuur hebben.
Gaat het nu echt gebeuren? Ja zeg ik volmondig en met overtuiging, het
gaat gebeuren.
Wat ik betreur is dat niet iedereen dat vertrouwen deelt, want
vertrouwen is iets wat wel een rol speelt. Dat de winkeliers in de
Passage nadenken over de toekomst van hun gebied en daarover met het
gemeentebestuur in constructief overleg zijn valt alleen maar te
prijzen. Maar waar het nieuwe winkelhart van Waddinxveen komt is een
kwestie waar de raad besluiten over heeft genomen. En die keuze viel
niet op de Passage. Dat zouden ook de winkeliers op de Passage moeten
respecteren.
Dames en heren,
2011 heeft meer in petto voor Waddinxveen, een nieuw voetbalpark
bijvoorbeeld op de Sniep, een Centrum voor Jeugd en Gezin, en nog veel
meer, maar het goede nieuws doseren we graag, het jaar duurt tenslotte
nog een jaar.
Laten we het glas heffen op 2011, een jaar dat ons in vele opzichten
zal uitdagen. En op de toekomst van Waddinxveen. Maar eerst en vooral
wens ik u allen persoonlijk een heel gezond, voorspoedig en gelukkig
2011 toe.
Â