Gemeente Wijdemeren


Nieuwjaarstoespraak

Nieuwjaarstoespraak

Toespraak van burgemeester Martijn Smit op de nieuwjaarsbijeenkomst op maandag 3 januari 2011.

Dames en heren, namens het gemeentebestuur van Wijdemeren heet ik u hartelijk welkom.

2011
2011 nog maar net begonnen en 10 nog maar net afgesloten. De jaarlijkse mijmeringen over hetgeen wat goed ging en hetgeen minder goed ging. Voor naar ik hoop voor veel van u hier aanwezig een goed jaar dat u afsluit. En nu tijd voor de aantrekkelijke vraag welke goede voornemens wij hebben bedacht voor het nieuwe jaar. Zoals u misschien weet publiceer ik bijna wekelijks een weblog en ben ik daarnaast actief op Twitter. Via dit laatste digitale medium vroeg ik voor de kerstdagen of er inwoners zijn die suggesties hebben voor de nieuwjaarstoespraak. De digitale communicatie gaat snel en binnen enkele minuten had ik de eerste suggestie voor deze speech binnen: Strooizout!

U begrijpt ik moet woord houden. Ik realiseerde mij wel direct dat deze suggestie twee lagen kende: 1) het probleem van het strooizout zelf: maar hierover is al veel bericht en 2) hoe krijg ik dit onderwerp in de nieuwjaarsspeech verwerkt. Dit laatste probleem ligt inmiddels achter mij.

Burgemeester Martijn Smit Andere suggesties?
Kreeg ik andere suggesties? Zeker. Zo ontving ik: NK Palingroken, ah iemand uit Kortenhoef dacht ik! De Horstermeer, ah een republikein dacht ik! De OZB, ah dat kan een ieder zijn dacht ik.

Tja u ziet dames en heren, over 2010 en 2011 valt veel te zeggen. Maar laat ik dat nu vooral doen vanuit het perspectief van uw gemeente. Vanuit het perspectief van het openbaar bestuur. En dan spreek ik van een bewogen, een roerig jaar. Al ben ik nog niet een heel jaar uw burgemeester ik kan u zeggen dat ik mij in Wijdemeren als een vis in het water voel. De huizencrisis betekent voor mij persoonlijk, voor mijn gezin, dat wij nog niet verhuisd zijn en ik op en neer rijd. Vervelend zou je denken maar ik moet zeggen dat het volledig wegvalt tegen de enorme uitdaging en het plezier wat ik hier in Wijdemeren vind. Uitdaging en plezier, al is de klus die wij hebben te klaren fors.

Financiën op orde
Toen ik de eerste gesprekken met de fractievoorzitters van uw raad voerde, de sollicitatiegesprekken werd al snel duidelijk dat wij met elkaar de overtuiging deelden dat de eerste prioriteit financieel gezond worden moest zijn. Pas als je financieel de zaken op orde hebt kun je keuzes maken en doen wat je hebt te doen.

Deze ambitie, de financiën op orde, heeft een grote inspanning gevraagd. De discussie over geld is het afgelopen jaar dominant geweest. En dat was noodzakelijk. Enkele jaren stond de gemeente onder financieel toezicht. Toezicht vooraf. Dat betekent nogal wat. In feite word je autonome bestaansrecht beperkt als je aan een derde, de provincie, je moet verantwoorden over je uitgaven. En ook houdt het een enorme waarschuwing in. Je kunt echt door het ijs zakken. En dan is schade nog groter. Vooral voor inwoners. Zo moet de OZB dan verplicht naar het hoogst toelaatbare niveau en is nieuw beleid is onmogelijk.

Waardering voor gemeenteraad
Daarom mijn waardering voor onze gemeenteraad die verantwoordelijkheid heeft genomen. Dat vraagt namelijk iets van een raadslid. Het vraagt iets om beleid te schrappen. De bermen minder maaien, subsidies omlaag, pas op de plaats op zo ongeveer iedere activiteit. Vervolgens in de rol van werkgever banen schrappen. En niet in minste plaats een verhoging van de lokale lasten. Ben je daarom raadslid geworden? Was dat hetgeen je trok toen je gevraagd werd in de politiek iets te doen? Is dat leuk? Denk het niet. Nee, dat zijn raadsleden die verantwoordelijkheid nemen. Wethouders die verantwoordelijkheid nemen. En daar heb ik waardering voor. Het preventief toezicht is van ons af. Wijdemeren gaat nu weer zelf over het geld. Precies zoals het moet zijn.

Inhoudelijke afweging
Dit biedt de kans om het motief van onze keuzes te veranderen. Van de louter financiële afweging over de vraag of we iets wel doen of niet doen naar de inhoudelijke afweging of we iets wel of niet doen. Van ingrijpen / saneren naar onderhouden en verstandig investeren. Dit is de veel aantrekkelijkere en bovendien werkelijke taak van het gemeentebestuur. De reden van bestaansrecht.

En dat is, zwak uitgedrukt, de moeite. Wijdemeren is een prachtige gemeenten. Kernen die tot de verbeelding spreken en binnen een oase van natuurschoon liggen. Betrokken inwoners, een rijk verenigingsleven met talloze vrijwilligers. Ondernemers waar wij trots op zijn. Wijdemeren heeft goud in handen. En Wijdemeren heeft geleerd dat het in handen hebben van goud een behoorlijke verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Het stelt ons de vraag hoe wij die pracht kunnen bewaren maar ook benutten.

Scherpe keuzes
Het gemeentebestuur staat voor de opgave scherpe keuzes te maken. Natuurlijk staat ons voorop dat u woont in een veilige omgeving, dat de brandweer op tijd is als het er echt omgaat, dat u hulp kunt vinden als één van de pubers doet hetgeen u nooit verwachtte. Dat Wijdemeren een gemeente is waar de kinderen een leuke school vinden, waar je kunt sporten. Waar initiatief wordt beloond in plaats van gefrustreerd.

Maar de keuzes die wij moeten maken zitten vooral in de vraag waar Wijdemeren zich in onderscheid. Qua omgeving zijn wij verwend, dat zal iedere buitenstander zeggen. Maar wij weten dat die schoonheid ook aandacht vraagt. En ons gek genoeg zelfs in de weg kan staan. Dat er tegenstellingen zijn. Over het kappen van bomen weten wij een aardige boom op te zetten. Laat staan het evenwicht tussen behoud van natuur, rust en ruimte enerzijds en wonen, bouwen, verkeersstromen, en gebruik van land en water door u en door onze gasten anderzijds. Het is het pakket van kansen en uitdagingen waar de gemeente voor staat. 2011 wordt een boeiend jaar.

Openheid
Financieel gezond en een actieve en verstandige blik op de toekomst. Twee belangrijke voorwaarden om als gemeente de komende jaren in te gaan. De derde voorwaarde is wat mij betreft openheid.

Besturen is kiezen. En vergeet niet openbaar bestuur is open kiezen. Klinkt simpel maar vraagt veel aandacht. Het betekent dat u, dat inwoners in een vroegtijdig stadium moeten worden betrokken. En dan niet vrijblijvend even kunnen zeggen wat u vindt. Nee dat u weet wat er van u wordt verwacht. Welke mogelijkheden er zijn en welke niet.. En op het moment dat het er ook omgaat. Dus niet als u er toch geen invloed op hebt.

En van het bestuur vraagt het besluitvaardigheid. En betekent dat als de kaarten op tafel liggen het bestuur niet treuzelt maar besluit. En het vraagt ons om het geen gelijk krijgen niet te verwarren met niet open zijn. Het vraagt afspraak is afspraak als uitgangspunt. Een gemeente waarvan je weet wat je er aan hebt. Dat is open besturen. En dat gaat veel verder dan openbaar besturen. Hetgeen wil zeggen dat iedereen erbij mag zijn als we besluiten. Als we dat nog zouden moeten bevechten dan zouden we er slecht voorstaan. Openbaarheid is een systeem, openheid een houding. Er zijn manieren om die houding meer tot zijn recht te laten komen. Manieren van vergaderen die deze openheid en bovendien betrokkenheid van inwoners bevorderen.

De raad heeft aangegeven u, de inwoners meer te willen betrekken. En heeft zichzelf de opdracht gegeven om deze ambitie zichtbaar te maken. Daarvoor worden voorstellen ontwikkeld.

Financieel gezond, weten wat je wilt en een open houding. Een prachtig recept om ons Wijdemeren te laten bloeien. En dames en heren waar ik in het begin van mijn speech aangaf te spreken vanuit het perspectief van de gemeente had u mogen corrigeren en kunnen aangeven: spreek vanuit het perspectief van de inwoner niet vanuit de gemeente. Ik had u gevraagd mijn speech even af te wachten want hier aan het einde van mijn verhaal durf ik de stelling aan dat inwoner en bestuur perspectief en belang delen: Financieel gezond, weten wat je wilt en een open houding.

Ik wens u allen een gezondheid 2011.

NB Bovenstaande tekst is in grote lijnen een weergave van de toespraak op 3 januari.

(04-01-2011)