Gemeente Vlieland

Nieuwjaarstoespraak burgemeester Haan

Hieronder vindt u de tekst van de Nieuwjaarstoespraak zoals uitgesproken door Yorick Haan, de burgemeester van Vlieland, tijdens de nieuwjaarsreceptie in de Bolder op 1 januari 2011.

Goedemiddag allemaal!
Â
Het is goed om aan het begin van een nieuw jaar even stil te staan bij het jaar dat achter ons
ligt en vooruit te kijken naar het jaar dat net begonnen is. Â
Voor mij is het de eerste keer dat ik samen met jullie oud en nieuw heb mogen vieren, net zoals
er voor mij heel veel dingen voor het eerst waren in het afgelopen jaar. Ook in het komende jaar
zullen er ongetwijfeld weer dingen zijn die ik nog niet eerder heb meegemaakt, hier op Vlieland.
Â
Ik kwam op Vlieland wonen en werken in februari. Bij mijn installatie heb ik jullie opgeroepen mij
te helpen Vlieland te leren kennen. Ik zei toen: âNeem mij mee, leid mij rond. Laat me zien wat
bijzonder is, wat aandacht verdient. Laat me zien wat moet blijven en wat weg moet. Leer mij
Vlieland kennen.â Die oproep is gehoord. Ik ben bij allerlei dingen uitgenodigd. Ik ben op pad
geweest met allerlei eilanders. Ik leer Vlieland kennen, stukje bij beetje. Ik weet ook dat ik er
nog lang niet ben. Dat ik nog lang niet alles weet, gezien en gedaan heb.
Â
Ik ben onder de indruk van de inzet van alle vrijwilligers. Niet aflatende inzet voor allerlei goede
dingen.
Â
Van mantelzorg tot collecte en van toneelvereniging tot Drumband. Petje af voor al die
vrijwilligers. Ook de hulpdiensten zijn vrijwilligersorganisaties. Professionele hulpverlening kun
je op Vlieland met een gerust hart overlaten aan vrijwilligers, omdat zij weten dat hun vrijwillige
inzet niet vrijblijvend is. Ze weten dat ze het aan de mensen die hulp nodig hebben verplicht zijn
goed getraind te zijn. Daarom wordt er veel geoefend. Â
Ik viel als het om oefenen gaat met mân neus in de boter. Ik was nog maar net aan de slag als
burgemeester of er werd een grote oefening georganiseerd waarbij alle hulpdiensten, inclusief
politie en defensie, betrokken waren. Er werd een brand in de kombuis van de msVlieland
gesimuleerd en ik mocht met de brandweer mee op de Graaf van Bylandt richting de Blauwe
Slenk. Hoewel ik me prima heb vermaakt, onder andere toen ik van de glijbaan af mocht, is het
me niet ontgaan dat de Vlielandse hulpdiensten goed op elkaar ingespeeld zijn. Dat ze goed
samenwerken en daarmee allerlei situaties aankunnen. Â
Dat werd ook telkens weer bewezen bij allerlei andere oefeningen. Bijvoorbeeld samen met
NATRES, de Nationale Reserve en bij een gesimuleerd auto-ongeluk op de Postweg. Maar niet
alleen bij oefeningen.
Â
Ook als er echt iets aan de hand is wordt er snel en adequaat gereageerd. Bij de brand bij het
nog maar net geopende Hâeerlijk eten. Bij verschillende duinbrandjes - bij een daarvan was
de brandweer zelfs binnen vijf minuten ter plaatse. Bij de zwemmer die zomaar eventjes van
Terschelling hier naar toe kwam en bij vele andere incidenten. Er waren ook minder mooie
momenten. De vrijwilligers van de KNRM moesten een lichaam bergen en de brandweer werd
ingeschakeld om een toerist in de haven te reanimeren die het uiteindelijk niet haalde.
Â
Er zijn ook vrijwilligers die om uiteenlopende redenen afscheid nemen. Zo werd afscheid
genomen onder andere van Hans Vugts in het bestuur van het Trompâs Huys, bij de brandweer
van Harry Brandsma en Cees Potiek en we zullen binnenkort bij de KNRM afscheid nemen van
Arie Boon, die zich meer dan 30 jaar actief heeft ingezet. Â
Die belangeloze inzet van vele Vlielanders maakt dat ik me hier thuisvoel.
Â
We hebben ook op een meer definitieve manier afscheid genomen van een aantal Vlielanders.
Zo zijn Pieter de Boer, Jan Hendrik van Schuppen, Bep Bouwman, Gré Meijer, Jan Roos en
Marie Houter-Van der Molen overleden.
Â
De begrafenissen op Vlieland getuigen van een vorm van respect die je in veel andere
gemeenten niet meer tegenkomt. Alle winkels zijn gesloten, de terrassen opgeruimd en de
gordijnen dicht als de stoet door de Dorpsstraat trekt. Â
Ook mooi om mee te maken is de dodenherdenking op 4 mei. De stilte die er dan over Vlieland
valt is indrukwekkend. Zoiets heb ik nergens anders meegemaakt. Â
Vlielanders weten daar mee om te gaan, respectvol en vol van traditie. Daar voel ik me bij thuis.
Â
Vlielanders weten ook hoe ze moeten vieren. Dat heb ik onder andere meegemaakt op 31 mei,
toen we - na nog zoân respectvolle herdenking waar ik samen met Majoor Linzel een krans
legde, de 65-jarige verjaardag van de bevrijding van Vlieland vierden. Â
En op koninginnedag. Gewekt door herauten. Een optocht van de kinderen. Samen een
aubade brengen bij het gemeentehuis. Zonschieten. En ik mocht maar liefst vier koninklijke
onderscheidingen uitreiken. Aan Cees Potiek, Jos Houter, Annie Soolsma-Hoedemaker en Jo
Visser-Hondius.
Â
Vlielanders zijn goed in feestjes bouwen en vooral ook goed in het vinden van aanleidingen
om een feestje te bouwen. Zo kreeg ik een eerste exemplaar van de nieuwe cd van Drijfhout,
een eerste exemplaar van de nieuwe cd van Pad van 4 en als ik niet net die dag aan de wal
moest zijn dan had ik ook een eerste exemplaar van de cd van Dieuke de Vries in ontvangst
mogen nemen. Ik kreeg een eerste exemplaar van het grote geschiedenisboek van Jan Houter
en Anne Doedens, van de dichtbundel van Ger Lamerus en zou aanwezig hebben kunnen
zijn bij de uitreiking van het eerste exemplaar van Zeisend Licht van Louise als ik niet ook
toen aan de wal moest zijn. Al die productie laat zien dat er op Vlieland een rijk cultureel leven
is. Er zijn veel muzikanten, dichters, schrijvers en allerlei andere kunstenaars die daar een
bijdrage aan leveren. Er stond dit jaar opnieuw een keur aan artiesten in De Bolder en in het
dorp. Er was een optreden van het fanfarekorps bereden wapens in de sporthal, Sjoerd speelde
vele malen in het Praethuys, Drijfhout stond regelmatig in Podium Vlieland er waren culturele
avonden van Cultuur bij Kaarslicht, de optredens van Pad van 4, de zomeravondshows van
de fanfare, de optredens van het zeemanskoor - ook 's nachts, als er iemand 50 werd - en het
zeevrouwenkoor De 3 Gepasseerd. Er werd voor de derde keer een editie van Vlieland Groet
georganiseerd en voor de tweede keer stond het sportveld vol voor Into The Great Wide Open.
Â
Zoveel cultuur, dat maakt dat ik me thuisvoel.
Â
Maar ook op sportief gebied is Vlieland een prachtig eiland. Een vuurtorencross, een halve
marathon, een kaatspartij, een kerstcross, het rondje Vlieland, tennistoernooien en de niet
onverdienstelijke prestaties van de Vlielander hardlopers, zwemmers en turners.
Â
Muzikanten en vrijwilligers zetten zich ook belangeloos in voor allerlei goede doelen. Er
werd een benefiet georganiseerd voor een piano in Podium Vlieland, een benefiet voor
de Vlielandschool in Nepal, een benefiet voor het Ronald McDonaldhuis Friesland én de
opbrengst van de veiling van een stukje van het langste tafelkleed van de wereld ging naar de
Fibrosekinderen. Zoveel als Vlielanders en Vlielander ondernemers overhebben voor goede
doelen kent geen gelijke in ons land.
Â
Ik ben daar van onder de indruk. Ik voel me daar bij thuis. Â
En dan zijn er nog de tradities. Een aantal tradities heb ik al genoemd. Ik noemde onder andere
de begrafenissen en de dodenherdenking al. Ik heb de veiling van het eerste vaatje haring, het
pierepauwen en het opkleden nog niet genoemd. Het opkleden is een prachtig feest, dat als aan
de traditie wordt vastgehouden prachtige taferelen oplevert. Er kwamen dit jaar een keer of wat
burgemeesters en Hanen voorbij, maar ik herkende maar één keer degene die mij speelde.
Â
Er zijn ook tradities die bijzondere aandacht verdienen. Tradities als het strandrijden, het vissen
met staand want, het carbid schieten, het schuurfeest van de bunkerploeg en het brommerrijden
van afgelopen nacht. Bijzondere aandacht omdat ze op het spel staan. Nu weten we vaak nog
zo te manouvreren dat nationale en Europese wetgeving en de priemende ogen van justitie
en regiopolitie gebogen of afgebogen worden. We moeten dan wel afspraken maken over de
manier waarop die tradities in stand gehouden kunnen worden. Afspraken waar we ons dan ook
allemaal aan moeten houden, omdat bijvoorbeeld de nationale wetgever anders kan zeggen dat
de ruimte die we krijgen weer verdwijnt. Dat de nationale wetgeving dan ook van toepassing is
op die tradities. Laten we daar met zân allen op letten en in samenwerken, zodat we de tradities
in stand kunnen houden.
Â
Want die tradities horen bij Vlieland en ook daar voel ik me bij thuis. Â
Een van mijn belangrijkste taken ligt bij het politieke bestuur. Ik heb de wettelijke taak om te
zorgen voor goede besluitvorming in college en gemeenteraad. Â
Mijn eerste raadsvergadering op Vlieland ging meteen over de bezuinigingen, die we door
moeten voeren in verband met de economische omstandigheden en de kortingen op het
gemeentefonds die daar het gevolg van zijn. In het afgelopen jaar heeft de politiek nagedacht,
gesproken en besloten over bezuinigingen. Het komende jaar moet iedereen zich daar op
voorbereiden. De gemeentelijke organisatie voorop. De gemeente geeft het goede voorbeeld
door te snijden in eigen vlees, maar vraagt ook van anderen een bijdrage. Het snijden
kan op Vlieland beperkt blijven, maar iedereen zal het komende jaar te maken krijgen met
bezuinigingen of zich moeten voorbereiden op kortingen op subsidies die in 2012 doorgevoerd
zullen worden. Dit jaar was door de gedachtevorming en discussie over bezuinigingen een
bijzonder jaar voor de politiek.
Â
Er was nog iets anders dat het jaar bijzonder maakt: de gemeenteraadsverkiezingen. Er was
sprake van een politieke aardverschuiving. Bijna 10 procent van de stemmen verschoof.
Daardoor kromp de fractie van de PvdA met een zetel en mag de fractie van de VVD een extra
zetel bezetten.
Â
De verkiezingsuitslag leidde ook tot een nieuwe coalitie. We moesten afscheid nemen van een
zeer gedreven wethouder Wim Gieles en maakten kennis met de nieuw aantredende wethouder
Henk Visser. Er was een emotioneel afscheid van Wim en de nieuwe wethouder heeft zich
ondanks het ontbreken van politieke ervaring snel ingewerkt en laten blijken de moed te hebben
zich te storten op een aantal ingewikkelde dossiers. Er zijn het komende jaar in de portefeuille
van Henk belangrijke ontwikkelingen als het gaat om de Uiterton en Flidunen. De andere
wethouder, Tom van Mourik, is ook met een aantal ingewikkelde dossiers bezig waar in het
komende jaar belangrijke ontwikkelingen op stapel staan. Ik denk daarbij aan Duinwijk en aan
de overdracht van het gemeentelijk woningbezit aan WoonFriesland. Â
Het komende jaar is ook om een andere reden spannend voor Tom, omdat hij lijsttrekker is
voor de VVD bij de komende verkiezingen voor Provinciale Staten. En die verkiezingen zijn
ook spannend voor Elsje de Ruijter omdat zij op een twintigste plaats staat op de lijst van de
PvdA. We maken bij de komende verkiezingen dus de kans om twee markante Vlielander
politici te verliezen. De Statenverkiezingen zijn ook van groot belang als het gaat om de steun
voor het kabinet van VVD en CDA. Provinciale Staten kiezen immers de Eerste Kamer en
de regeringscoalitie heeft nu nog geen meerderheid in de Senaat. Veel is afhankelijk van die
steun in de Eerste Kamer. Ook als het gaat om onderwerpen uit mijn portefeuille. Dan gaat het
bijvoorbeeld om de manier waarop er in Den Haag aangekeken wordt tegen erfpacht en de rol
van Staatsbosbeheer en om de concessie voor de veerdiensten. Â
Buiten dat staan er ook in mijn portefeuille allerlei ontwikkelingen op stapel. Er wordt hard
gewerkt aan het uitwerken van de plannen voor de nieuwbouw van de basisschool en we gaan
aan de slag met een herziening van het horecaconvenant. Â
Bij al die zaken, die ingewikkelde dossiers, maar ook bij alle andere zaken die spelen is het van
belang te weten dat de politiek het niet alleen kan. We kunnen besluiten nemen in het college
en in de gemeenteraad, maar weet dat geprobeerd wordt iedereen daar zoveel mogelijk bij te
betrekken. We willen van u allemaal horen hoe u tegen de zaken aankijkt, zodat de politiek de
juiste besluiten kan nemen.
Â
Ik heb het afgelopen jaar mogen ervaren dat er op een enkele uitzondering na sprake is van
een eensgezinde gemeenteraad. Dat we hier op Vlieland een gemeenteraad hebben die het
algemeen belang voor ogen heeft bij de besluitvorming. Â
Een eensgezinde politiek, zonder politieke spelletjes, met het algemeen belang voor ogen, daar
voel ik me bij thuis.
Â
Er zijn mensen die denken dat dit een makkelijk baantje is voor iemand met mijn achtergrond en
geschiedenis. Mensen die denken dat ik me hier wel snel zal vervelen. Â
Als ik terugkijk op het afgelopen jaar, dan heb ik me geen moment hoeven vervelen. Ik ben ook
niet bang dat ik me hier snel zal vervelen. Vlieland is een eiland van rust en ruimte, maar er is
ook elke dag wat te doen.
Â
We zijn, mijn gezin en ik, we zijn ons hier heel snel thuis gaan voelen. Daar hebben jullie allen
op een fantastische manier aan bijgedragen. Bedankt daarvoor! Â
Laten we van 2011 op zân minst net zoân mooi jaar maken als 2010! Â
Gelukkig nieuw jaar!

maandag 3 januari 2011