Ingezonden persbericht
---
PERSBERICHT
Hooghalen, 13 augustus 2010
Gelukkig ondergedoken
Hoe Jack Courant zich verborgen thuis voelde
In de zomer van 1942 ontvangt Jack Courant (1924) uit Amsterdam een oproep. Hoewel niemand op dat moment kan raden welk vreselijk lot de term 'werkkampuitzending' werkelijk verbloemt, vertrouwt de Joodse jongen op zijn voorgevoel en duikt onder. Hoe hij deze periode op verschillende locaties tot de bevrijding heeft doorgebracht en ervaren, vertelt hij op 22 augustus om 14.00 uur in het Herinneringscentrum Kamp Westerbork.
Van deportaties en geruchten over hun gruwelijke bestemmingen is nog geen sprake. Niettemin staat het besluit van Jack Courant tot onderduiken vast. Op die bewuste 13 juli 1942 neemt hij afscheid van zijn ouders en zijn broertje.
In verschillende plaatsen wordt Jack met veel liefde en zorg opgenomen. Tijdens zijn onderduikjaren kent hij geen honger, heeft hij een aanzienlijke bewegingsvrijheid en steekt hij tussen de huishoudelijke klusjes veel tijd in studie en lezen. Zijn tijd als onderduiker noemt hij - hoe merkwaardig dit ook klinkt - dan ook een plezierige tijd, hoewel hij in dit 'naar binnen gekeerde leven' wel degelijk gevoelens van angst en verdriet kende.
Angst bijvoorbeeld bij zijn toevallige arrestatie door twee Nederlandse marechaussees, die Jack verdenken van betrokkenheid bij een aanslag op een Duitse generaal. Eenmaal afgevoerd naar het Scholtenhuis in Groningen, wacht hij de beruchte martelingen niet af en ziet kans op wonderbaarlijke wijze te ontsnappen. Geen tunnels of gewelddadig uitbreken; na een korte wandeling door het pand - nog enkele personeelslieden groetend - verlaat Jack Courant het beruchte Scholtenhuis doodleuk via de uitgang.
Verdriet treft hem vooral na de oorlog. Via kamp Westerbork vindt vader de dood in Polen, terwijl zijn broertje is bezweken tijdens een van de beruchte dodenmarsen bij de nadering van het Rode Leger. Moeder overleeft de kampen en vindt na lange omzwervingen in Oost-Europa haar weg terug naar Nederland, waar ze hereniging vindt met haar zoon.
Noot voor redacties