26 juli 2010
Spiegeldikkopjes in de Peel: een goed jaar in slechte tijden
Spiegeldikkopjes zijn goed te herkennen aan hun stuiterende vlucht en
de lichte ronde vlekken wanneer ze nectar drinken op bijvoorbeeld
distels of braam.
Het spiegeldikkopje is een bedreigde dagvlinder die tegenwoordig alleen
nog in de Peelstreek voorkomt. De aantallen zijn sinds 2004 alarmerend
laag. Zoals we in juni al aankondigden, wordt deze zomer in Limburg
extra aandacht aan de soort besteed om de huidige verspreiding en
aantallen in beeld te brengen. We kunnen nu een eerste balans opmaken.
Beginnen we met het goede bericht, dan kunnen we vaststellen dat het
spiegeldikkopje een goed jaar doormaakt. De aantallen in de
kernpopulaties van het Weerterbos en de Groote Peel liggen hoger dan de
laatste jaren. In totaal zijn er in beide gebieden al 350 vlinders
gemeld. Harrie Vossen en Frans Konings van IVN Weert telden op een stuk
van 5 hectare in het Weerterbos wel 85 spiegeldikkopjes, tegen slechts
27 in 2009.
Het slechte nieuws is dat het spiegeldikkopje nu verdwenen lijkt uit De
Zoom en enkele andere kleinere gebieden. Bovendien zijn de aantallen in
de Mariapeel laag en is het voorkomen in de Groote Peel veel minder
verspreid dan in de jaren 2002 en 2003. De verklaring van de
achteruitgang is nog niet goed te geven, maar het is opvallend dat de
waarnemingen beperkt zijn tot gebieden waar de waterhuishouding
behoorlijk stabiel is en voldoende nectarbronnen te vinden zijn.
Verdroging lijkt de belangrijkste bedreiging voor het spiegeldikkopje
te zijn. Met de verwachting dat zomerdroogte in de toekomst vaker zal
voorkomen, is dat geen prettige boodschap. Wanneer alle waarnemingen
binnen zijn, kunnen we daar hopelijk meer over zeggen. Intussen is het
goed om te weten dat er in de twee grote gebieden weer behoorlijk wat
spiegeldikkopjes rondvliegen!
Leefgebied van het spiegeldikkopje.
De Vlinderstichting