Working Paper 191
2010-06-30
Julián Messina, Philip Du Caju, Cláudia Filipa Duarte, Niels Lynggård Hansen, Mario Izquierdo
Nominale en reële loonrigiditeit; een op individuele gegevens gebaseerde sectorale benadering
Deze working paper leidde tot een publicatie in de Journal of the European Economic Association, p. 487-496, April 2010.
Deze paper verstrekt ramingen gebaseerd op individuele gegevens inzake neerwaartse nominale en reële loonrigiditeit voor dertien sectoren in België, Denemarken, Spanje en Portugal. Onze methodologie volgt de recent voor het International Wage Flexibility Project ontwikkelde aanpak, waarbij de weerstand tegen nominale en reële loonsverlagingen gemeten wordt door middel van afwijkingen van opgetekende loonsveranderingshistogrammen van een geraamde contrafactuele loonsveranderingsdistributie die zou gegolden hebben indien er geen rigiditeit was. We beoordelen de rol van de eigenschappen van de werknemers en de bedrijven bij het bepalen van loonrigiditeiten. We toetsen ook onze ramingen van loonrigiditeiten aan structurele kenmerken van de bestudeerde arbeidsmarkten, zoals het loononderhandelingsniveau, een variabel bezoldigingsbeleid en de graad van concurrentie op de productmarkten. We constateren dat het bestaan van loonsonderhandelingen op bedrijfsniveau in landen met een vrij gecentraliseeerde loonvorming de graad van reële loonrigiditeit vermindert. Deze bevinding wijst erop dat enige mate van decentralisatie in gecentraliseerde landen de bedrijven in staat stelt de lonen neerwaarts bij te stellen, wanneer het economisch klimaat verslechtert.
Zie het origineel