Beperkte omvang internetfilter bewijs symboolpolitiek
De zwarte lijst die Nederlandse providers gaan gebruiken voor hun
internetfilter bevat waarschijnlijk websites uit maar drie landen, en
toch wil het Ministerie dit filter doordrukken. Dat blijkt uit een
analyse van Bits of Freedom. Dat is een sterke aanwijzing dat het
internetfilter niet meer dan symboolpolitiek is. In plaats van deze
gruwelijke misdaden te verbergen achter een filter, zou Nederland er
alles aan moeten doen om dit soort materiaal te verwijderen.
Providers hebben met het Ministerie van Justitie afgesproken dat zij
alleen websites filteren uit landen waarmee Nederland geen afspraken
heeft gemaakt over rechtshulp. Omdat die websites dan niet kunnen worden
verwijderd, zouden ze gefilterd moeten worden, zodat een
internetgebruiker er niet per ongeluk op stuit.
Bits of Freedom heeft onderzocht met welke landen Nederland dit soort
afspraken heeft gemaakt (hier, hier en hier is een overzicht van deze
landen). Die landen hebben wij vervolgens gelegd naast een uitgelekte
zwarte lijst met websites uit Noorwegen. Er blijven maar drie landen op
de zwarte lijst over: Japan, Thailand en Zuid-Korea. (Nota bene:
waarschijnlijk is de Noorse zwarte lijst verouderd en gaat het in feite
over minder domeinen, nu wij aannemen dat inmiddels een deel hiervan
off-line is gehaald).
Dit zijn niet bepaald "rogue states". Nederland zou haar energie moeten
steken in het verwijderen van verboden websites uit deze drie landen.
Thailand, Japan en Zuid-Korea hebben de United Nations Convention
against Transnational Organized Crime immers al ondertekend en hoeven
die slechts te ratificeren. Japan heeft daarnaast het Cybercrime verdrag
ondertekend en hoeft dat slechts te ratificeren.
Het is overigens opvallend dat Japan en Zuid-Korea zich ook al hebben
aangesloten bij het WIPO-auteursrechtverdrag, op grond waarvan landen
verplicht zijn om websites met auteursrechtelijk beschermde werken na
klachten wel te verwijderen. Japan en Zuid-Korea onderhandelen bovendien
over het ACTA-verdrag, dat nog verdergaande verplichtingen aan landen
oplegt als het gaat om de verwijdering van auteursrechtelijk beschermd
materiaal.
Nederland moet in haar internationale betrekkingen met deze drie landen
benadrukken dat zij één van de samenwerkingsverdragen ratificeren. Ook
kan zij de politie in deze landen erop wijzen dat er afbeeldingen van
seksueel kindermisbruik worden gehost in een van die landen. Mogelijk
worden verzoeken om dit soort websites te verwijderen, ondanks het feit
dat deze landen geen rechtshulpverdrag hebben, gehonoreerd. Alleen zo
kan Nederland de lijst met domeinnamen naar nul reduceren.
--