Partij voor de Vrijheid (PVV)
Kamerdebat n.a.v. verslag informateur
Spreektekst van Geert Wilders
Vz, Op 9 juni 2010 heeft de kiezer gesproken. Om een bekend filosoof te
citeren: daar was geen woord Spaans bij.
Anderhalf miljoen kiezers. De Partij voor de Vrijheid de derde partij
van Nederland. Een winst van vijftien zetels.
Vz, veel partijen hebben het er steeds over dat je bevolkingsgroepen
niet moet `uitsluiten'. Maar de elitekliek heeft er een stuk minder
moeite mee als anderhalf miljoen kiezers worden uitgesloten, worden
buitengesloten. Dat vinden ze geen enkel probleem.
Die groep kiezers is zojuist de afgelopen weken buiten de democratie
geplaatst. Die mensen hadden net zo goed niet naar de stembus hoeven
gaan. Hun stem telt niet mee. Anderhalf miljoen mensen worden gekwetst
in hun rechtsgevoel. Anderhalf miljoen mensen vragen zich af of de
democratie nog wel voor hen geldt. Anderhalf miljoen mensen zijn
afgeserveerd door een politieke elite die het zo goed met zichzelf
heeft getroffen en dat vooral zo wil houden en anderen wil
buitensluiten.
Er is geen seconde onderhandeld met de grote winnaar. De grootste
winnaar van de verkiezingen. Geen seconde. De Partij voor de Vrijheid
is behandeld als een paria, als een melaatse, als een zwerver die de
elite liever op de stoep laat staan. Er staat nu een cordon sanitair om
anderhalf miljoen burgers, om anderhalf miljoen stemmers, om anderhalf
miljoen belastingbetalers, om anderhalf miljoen Nederlanders. Ze
bestaan en ze maken geluid, maar het lijkt alsof de politieke elite wil
zeggen, laten we alsjeblieft niet luisteren naar die mensen.
Veel partijen in de Tweede Kamer vinden dat zo snel mogelijk moet
worden onderhandeld met terreurorganisaties als Hamas of de Taliban.
Maar praten met de PVV, dat is een groot taboe.
Dan worden grenzen overschreden.
De PvdA boekte het op een na slechtste resultaat uit haar geschiedenis.
Alleen Ad Melkert was een nog grotere brekebeen. En uitgerekend die
partij levert nu de informateur. Meneer Tjeenk Willink mag nu zijn
partijgenoten aan baantjes helpen. Kan iemand mij de logica eens
uitleggen? De verliezer van de verkiezingen krijgt nu een informateur
cadeau.
Op de verkiezingsposters van de PvdA stond: `iedereen telt mee'. Maar
anderhalf miljoen PVV-stemmers tellen helemaal niet mee. Op andere
PvdA-posters stond: 'niet je afkomst telt maar je toekomst'. Echter:
als je afkomst PVV is, heb je geen toekomst in de democratie waar
PvdA-bonzen de dienst uitmaken.
Het CDA spant helemaal de kroon. Het CDA weigert te onderhandelen, ze
weigeren zelfs te komen praten met de PVV en de VVD zonder dat die
partijen eerst een accoord hebben gesloten maar het CDA wil wel direct
aan tafel met de PvdA en de VVD. Zonder voorwaarden vooraf. Dat is
onbegrijpelijk, dat is inconsistent, maar dat is ook onbeschrijflijk
arrogant tegen onze kiezers.
En de VVD rent nu in de armen van Job Cohen. In de verkiezingsstrijd
werd het verkiezingsprogramma van de PvdA nog aangeduid door de heer
Rutte als `de langste zelfmoordbrief uit de geschiedenis'. Maar nu weet
Mark Rutte niet hoe snel hij zijn handtekening onder dat suïcidale
geschrift moet zetten. De mensen die op de VVD hebben gestemd krijgen
dadelijk de PvdA en misschien zelfs Groen Links en D66 erbij. Je zult
maar VVD hebben gestemd.
Vz, de kans is groot dat er een kabinet komt van het brede midden. Maar
welke partij is breder dan de PVV en wie vertegenwoordigt het hart van
de democratie meer dan de Partij voor de Vrijheid. Zijn Henk en Ingrid
dan soms melaats? Zijn 60 procent van de Nederlanders dan soms niet
goed snik als ze de islam de grootste bedreiging van onze identiteit
vinden en is 60 procent van de burgers soms achterlijk omdat zij de
massa-immigratie de grootste vergissing sinds de Tweede Wereldoorlog
noemen?
Gesproken wordt nu onder leiding van een nieuwe informateur met Groen
Links, VVD, PvdA, D66 en CDA. Het zijn de oude bestaande middenpartijen
die elkaar opzoeken uit angst voor de flanken. Angstvallig naar elkaar
toekruipen. Maar ik voorspel u: het politieke midden zal imploderen.
Waar we nu getuige van zijn is een laatste stuiptrekking van de oude
politiek die weet dat ze haar langste tijd gehad heeft maar elkaar
houvast en troost voor het naderende einde biedt.
*
*
*
*
*