Wageningen Universiteit en Researchcentrum
3 jun 2010
Nummer: R
Kenia kan in theorie jaarlijks 1300 miljoen kubieke meter methaan
produceren uit restproducten uit de landbouw. Een derde deel van de
landbouwresiduen is direct beschikbaar voor vergisting. Dat is
voldoende om de fossiele brandstoffen die Kenia nu importeert, te
vervangen.
Dat concludeert milieutechnoloog Henri Spanjers samen met Belgische en
Keniaanse onderzoekers in het komende nummer van Renewable Energy.
Spanjers is verbonden aan de Lettinga Associates Foundation (LeAF),
vernoemd naar emeritushoogleraar Gatze Lettinga van Wageningen
Univerity, onderdeel van Wageningen UR, die de anaerobe (zuurstofloze)
milieutechnologie heeft ontwikkeld.
Â
De onderzoekers rekenden eerst het volume aan restproducten uit bij de
teelt van mais, katoen en gerst. Residuen van deze gewassen zijn met
behulp van vergisting goed om te zetten in methaan. Tests in het
laboratorium van milieutechnologie in Wageningen wezen uit dat een ton
maïsafval 363 kubieke meter methaan oplevert. Een ton katoenafval is
goed voor 365 kuub methaan, restproducten van gerst leveren 271 kuub
methaan op.
Â
Dump
Vergisting van alle restproducten van deze gewassen is goed voor 1300
miljoen kuub methaan. Die is om te zetten in 3900 Gigawattuur aan
elektriciteit, waarmee driekwart van de huidige energieproductie in
Kenia is gedekt. De residuen uit de landbouw worden nu doorgaans
ondergeploegd, verwerkt tot compost of gedumpt op stortplaatsen,
vertelt Spanjers. âDat laatste is zorgelijk, want op zoân stortplaats
gaat het afval gisten, zodat het broeikasgas methaan vrijkomt in het
milieu.â
Â
Kenia doet nog weinig aan methaanproductie. Om de potenties van methaan
uit plantaardige afvalstromen waar te maken, zijn organisatorische en
politieke veranderingen nodig in Kenia, zegt Spanjers. âIndividuele
boeren kunnen weinig met het afval. Je moet bijvoorbeeld coöperaties
opzetten om het afval te verzamelen en te verwerken.â Hij denkt aan
relatief kleine biogasinstallaties voor de lokale energievoorziening.
âDe technologie is niet ingewikkeld, we weten hoe het moet.â
Duurzaamheid
De eerste auteur van het artikel is Charles Nzila, die financiële
ondersteuning krijgt vanuit LeAF en de Vlaamse Universitaire
Ontwikkelingssamenwerking. In een volgende fase van zijn onderzoek doet
Nzila een life cycle analysis om de duurzaamheid van deze aanpak te
bepalen. Ook gaat hij na wat de kosten zijn van de biogasinstallaties
en wat de Kenianen kunnen doet met het digestaat, het restproduct van
de vergisting. Samen met Jo Dewulf van Universiteit Gent begeleidt
Spanjers dit onderzoek.
Hij wil graag een biogasonderzoekcentrum in Kenia helpen oprichten,
waar de kennis op het gebied van methaanproductie wordt geconcentreerd.
| Albert Sikkema
Foto: Warmte voor koken (en verlichting) is een populaire toepassing
van op kleine, decentrale schaal geproduceerd biogas.
Bovenstaand bericht is geproduceerd door de redactie van Resource, het
blad voor Wageningen UR (University & Research centre). Meer informatie
bij Pers- en wetenschapsvoorlichting van Wageningen UR, e-mail:
pers.communicatie@wur of bij de redactie van Resource, e-mail:
resource@wur.nl. Zie ook www.resource.wur.nl.
Meer info onder Research - Clean technology