ChristenUnie
Gert-Jan Segers: "Verkiezingsprogramma is een motie van
vertrouwen"
Gert-Jan Segers: "Verkiezingsprogramma is een motie van vertrouwen"
Gert-Jan Segers woensdag 07 april 2010 13:12 Gisteren werd het
Verkiezingsprogramma van de ChristenUnie gepresenteerd in Nieuwspoort,
Den Haag. WI-directeur Gert-Jan Segers schreef intensief mee aan dat
programma. Tijdens de persconferentie schetste hij de uitgangspunten
van de ChristenUnie voor de komende jaren. Lees hier de volledige
tekst van de speech:
"Tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen zijn er door de
ChristenUnie hier in Den Haag bloembollen uitgedeeld. Die zijn in de
grond gestopt, in de hoop en het vaste vertrouwen dat ze in het
voorjaar zouden gaan bloeien. En doorgaans beschamen bloembollen ons
vertrouwen niet. Ze komen nu ook massaal uit. Met dit
verkiezingsprogramma wil de ChristenUnie de voorwaarden scheppen die
de spreekwoordelijke bloei van onze samenleving mogelijk maken.
Dit verkiezingsprogramma kan geduid worden als een motie van
vertrouwen in de samenleving. Want als er iets nodig is in deze tijd,
dan is het wel herstel van vertrouwen. Op dit moment is het vaak het
wantrouwen dat regeert en dat werkt verstikkend.
De ChristenUnie wil met dit programma vooruitzien en investeren in
vertrouwen. Juist nu. Want dit is het moment waarop de overheid en de
samenleving hun onderlinge verantwoordelijkheden opnieuw moeten
doordenken. De overheid is nu soms een reus op lemen voeten, maar zal
weer een dienstbare overheid moeten worden. Onze economie heeft een
periode van wildgroei achter de rug die met een grote klap eindigde in
een crisis, en die economie zal een duurzame economie moeten worden.
En de samenleving waarin burgers en overheid elkaar soms nauwelijks
ruimte gunnen, zal weer een bloeiende samenleving moeten worden.
De ChristenUnie voert christelijk-sociale politiek. Dat is geen
optelsom van een paar christelijke en een paar sociale standpunten.
Christelijk-sociale politiek put wijsheid uit het Woord van God en
begint en eindigt met de overtuiging dat we op elkaar zijn aangewezen.
Niemand leeft voor zichzelf. Zo zijn ook overheid en samenleving niet
elkaars vijand, maar elkaars bondgenoot. Nu we voor enorme uitdagingen
staan is die visie een heilzame leidraad.
Dit betekent een hernieuwd vertrouwen in de kracht van de samenleving
en nieuwe randvoorwaarden voor het bondgenootschap tussen overheid en
samenleving.
Zo zal er veel sterker de verbinding moeten worden gelegd tussen
formele zorg en de informele zorg van familie, vrienden en buren. We
kiezen ervoor om de solidariteit in de zorg niet alleen maar
collectief te organiseren, de zorg is een verantwoordelijkheid van ons
allemaal.
Als het gaat om veiligheid worden burgers veel meer ingeschakeld,
bijvoorbeeld via Burgernet en de zorg voor hun buurt. Tegelijk
investeren we 400 miljoen extra in agenten en toezichthouders.
Het onderwijs krijgt weer de ruimte om te doen waar het goed in is.
Minder regels, minder doelsubsidies, meer geld en meer ruimte voor de
scholen zelf. Wij investeren 1,3 miljard in ons onderwijs.
Levensbeschouwelijke organisaties worden niet langer gewantrouwd of
zelfs gedwarsboomd, maar hun compassie met de samenleving is een deugd
waar de overheid van profiteert. Ruim baan dus voor bijzonder
onderwijs, levensbeschouwelijk jeugdwerk en een pluriform
omroepbestel.
En ondertussen blijft de overheid een schild voor de zwakken. Het is
dus een kerntaak van de overheid om op te komen voor veiligheid, voor
de beschermwaardigheid van het leven en mensen die voor kortere of
langere tijd niet voor zichzelf kunnen zorgen.
Ook voor onze multiculturele en multireligieuze samenleving heeft deze
visie gevolgen. Onze samenleving staat onder druk vanwege de
toegenomen culturele en religieuze verschillen. En het is de
rechtsstaat die ruimte biedt om op een ontspannen manier met die
verschillen om te gaan. Dat vraagt er wel om dat de overheid de
grenzen van de rechtsstaat scherp bewaakt. Door lik-op-stuk-beleid en
bijvoorbeeld ook het tegengaan van financiële ondersteuning van
Nederlandse organisaties vanuit aantoonbaar onvrije landen zoals
Saoedi-Arabië. De ChristenUnie kiest er voor om te investeren in
veiligheid, we kijken ook kritisch naar de instroom van nieuwkomers en
willen een overheid die actief strijdt tegen onverdraagzaamheid,
discriminatie en antisemitisme. Als we elkaar op die manier vinden
rond onze centrale politieke en religieuze vrijheden, dan kunnen we er
beter mee leven dat we ons soms anders kleden, of dat we een ander
geloof hebben. De ideale burger is niet alleen maar de seculiere
liberaal, maar is iedereen die zich aan de wet houdt en zich inzet
voor de democratische rechtsstaat.
Ik sluit af. Juist met een christelijk-sociale visie komen onze
uitdagingen in een ander licht te staan. De ChristenUnie maakt keuzes
voor veranderingen niet omdat het allemaal minder moet, maar juist
omdat het allemaal beter kan. En daarom is het cruciaal dat we elkaar
weer vertrouwen, ruimte gunnen en waar nodig de helpende hand bieden.
De bollen zitten in de grond. De ChristenUnie zet er zich voor in om
de tuin te onderhouden, schoffelen, snoeien en besproeien. En we zien
hoopvol uit naar de bloei van de samenleving."