ChristenUnie
Waarom de minister van Onderwijs een onderwijsportefeuille koos
vrijdag 26 februari 2010 10:01 Hoe Den Haag z'n eigen werkelijkheid
schept. Kamerlid Ed Anker legt uit waarom de portefeuille die minister
Rouvoet op OCW gekozen heeft, van overweldigende logica getuigt - en
waarom die logica zo moeilijk doordringt in een omgeving waar er
binnen 24 bedachtzame uren ongeremd op los gespind en gelogen wordt.
Spinnen kunnen hard lopen. Dinsdag om 15:22 hoorde ik dat het kabinet
Balkenende IV demissionair verder zou gaan en dat er dus geen nieuwe
bewindslieden benoemd konden worden. Rond de persconferentie van
premier Balkenende, die om 16:00 begon, kregen we bericht dat minister
Rouvoet naast Jeugd en Gezin ook Onderwijs ging doen. Goed een uur
later, om 17:08, kwam het eerste telefoontje van een journalist (Frits
Wester) die vroeg of het klopte dat Rouvoet de hele portefeuille van
Plasterk, behalve homozaken zou overnemen. Het enige juiste antwoord
op dat moment was: de werkverdeling tussen minister Rouvoet en
staatssecretaris Van Bijsterveldt wordt pas woensdag besproken. Wester
zelf sprak desondanks 's avonds bij Pauw & Witteman de `verwachting'
uit dat Rouvoet homozaken niet zou gaan doen, om daaraan vervolgens
een niet ter zake doende duiding te geven.
Woensdagochtend, uren voordat de werkbespreking op OCW begon, meldden
diverse media dat Rouvoet `de gehele portefeuille van ex-minister
Plasterk' zou oppakken, `met uitzondering van homo-emancipatie'. En
diezelfde ochtend liet Plasterk zelf via verschillende radiostations
(Dit is de Dag, BNR) weten dat hij zich grote zorgen maakte over de
wijze waarop zijn nalatenschap zou worden beheerd nu Rouvoet juist het
belangrijkste onderdeel daarvan - homo-emancipatie - zou hebben
geweigerd. Pas woensdagmiddag werd bekend wat er werkelijk gebeurde
met de vrijgevallen portefeuilles op het ministerie van Onderwijs,
Cultuur en Wetenschappen. Het werkterrein van ex-staatssecretaris
Dijksma zou geheel overgenomen worden door minister Rouvoet, terwijl
de portefeuille van ex-minister Plasterk bijna geheel (dus inclusief
emancipatiezaken) naar staatssecretaris Van Bijsterveldt zou gaan. Erg
logisch allemaal, want de portefeuille van Dijksma (onder andere
kinderopvang en basisonderwijs) heeft veel méér met Jeugd en Gezin te
maken dan bijvoorbeeld Media en Cultuur.
Er is dus 24 uur lang gelogen en gespind. Maar dat is helaas geen
nieuws, evenmin als het feit dat ik nog geen dagblad of radioprogramma
heb gezien dat met de ruiterlijke rectificatie kwam: `We hebben ons
door een gehypete spin laten beetnemen en u daardoor onzin verkocht'.
Blijft over de vraag waarom Rouvoet geen interesse had in de
portefeuille van Plasterk. Voor een deel heeft Plasterk daar zelf
antwoord op gegeven: Rouvoet is vice-premier, bewindsman over twee
ministeries, en beoogd lijsttrekker van de ChristenUnie; hij zit dus
niet al te dik in z'n tijd. Daar staat tegenover dat een demissionair
kabinet zich qua beleidsontwikkeling zeer bescheiden hoort op te
stellen. Juist een portefeuilleonderdeel als Cultuur bevat echter veel
ceremoniële verplichtingen, die niet met beleid te maken hebben maar
wel tijd kosten: gala's, vernissages, boekenbals etcetera. Het is niet
Rouvoet zelf maar het zijn media die daarom al langere tijd geleden
het begrip `ministerie van Feesten en Partijen' hebben bedacht. Het
enige feestje waarvoor Rouvoet de komende maanden tijd heeft, is de
ChristenUnie-campagne.
Ik heb Plasterk leren kennen als een zeer gedreven minister. Reeds bij
de start van zijn ministerschap is echter gesignaleerd dat hij een wel
zeer opmerkelijke portefeuille koos. Media, cultuur en
emancipatiezaken werden in het verleden door staatssecretarissen
gedaan. Niet eerder hebben we een minister van Onderwijs gehad die zó
weinig onderwijs in portefeuille had. Alles wat met gewone scholieren
te maken had, liet hij aan zijn twee staatssecretarissen over; alleen
het hoger en wetenschappelijk onderwijs kregen met de voormalige
professor zelf te maken. Het was Plasterks goed recht die keuze te
maken. En ik kan me niet herinneren dat de Nederlandse jeugd van 2 tot
18 jaar, van de voorschoolse kinderopvang tot VWO 6, ooit naar het
Malieveld is opgetrokken om te klagen dat zij geen echte minister van
Onderwijs bij hen op school of op de crèche op bezoek kregen; zij
namen genoegen met de dames Dijksma en Van Bijsterveldt en ze hebben
daar niet onder geleden. Misschien kan emanciperend Nederland daar een
voorbeeld aan nemen en iets minder drama en mediaspektakel maken rond
het feit dat de portefeuille Emancipatiezaken de komende tijd door
staatssecretaris Van Bijsterveldt wordt beheerd.
De ChristenUnie Tweede Kamerfractie heeft in ieder geval nog altijd
een woordvoerder homo-emancipatie. In het najaar sprak ik met de
nieuwe voorzitter van COC Nederland, Wouter Neerings; wat wij daarvan
schriftelijk terugkregen was dat dit gesprek `zeer gewaardeerd werd'.
Dat is wederzijds dus het zal niet bij die ene keer blijven.
Ed Anker, Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie
woordvoerder OCW, inclusief (homo-)emancipatiezaken