Praktijkonderzoek Plant & Omgeving
boomkwekerijsector
Nederland heeft sterke boomkwekerijsector
26 feb 2010
De Nederlandse boomkwekerij heeft een sterke internationale positie.
Dit blijkt uit de Concurrentiemonitor Boomkwekerij die het LEI heeft
uitgebracht. Hierin is de sector vergeleken met die in de meest
concurrerende landen: Italië, België, Duitsland en Spanje. Nederland
is een relatief grote producent en speelt een belangrijke rol in de
internationale handel.
Het areaal boomkwekerij is de afgelopen jaren gegroeid en de sector
heeft met nieuwe concepten en producten de afzet doen toenemen.
Winterharde mediterrane bomen en struiken bijvoorbeeld die hier
gekweekt worden, hebben een plaats gekregen op de Nederlandse markt.
In ons land vormen tuincentra het belangrijkste afzetkanaal (72%),
gevolgd door de kwekerij (12%). Bloemenwinkels hebben een marktaandeel
van 3%, evenals bouwmarkten. Dit in contrast met Duitsland en het
Verenigd Koninkrijk, waar bouwmarkten met respectievelijk 18% en 14%
een veel belangrijker afzetkanaal zijn.
De verwachting is dat Nederland zijn sterke positie in de boomkwekerij
kan behouden, mits de bedrijven voldoende in staat zijn om uit te
breiden en zich te ontwikkelen. Op dit moment heeft de sector een hoge
arbeidsproductiviteit maar er moet wel voldoende kwalitatief goede
arbeid beschikbaar blijven. Ook laaggeschoolde arbeid zal in de
toekomst moeilijker te krijgen zijn, zeker als andere sectoren een
(groter) beroep gaan doen op Centraal- en Oost-Europese
arbeidsmigranten. Congestie op het wegennet is een andere bedreiging.
De Kaderrichtlijn Water zal in bepaalde gevallen grote gevolgen hebben
voor boomkwekerijen in Nederland. Ook nieuwe regelgeving ten aanzien
van gewasbescherming en onkruidbestrijding heeft gevolgen voor de
bedrijven. Het is daarbij vooral de vraag of tijdig voldoende
alternatieve methoden of middelen beschikbaar komen voor chemische
middelen. Voor de export naar met name landen buiten de EU kan dit ook
een probleem zijn. Importerende landen stellen hogere fytosanitaire
eisen aan de producten, terwijl producenten minder middelen tot hun
beschikking hebben om plagen en ziekten tegen te gaan.