ChristenUnie
Rouvoet: 'De knop moet twee keer om in de jeugdzorg'
maandag 15 februari 2010 22:00 "Omdat opvoeding eerst en vooral de
taak van de ouders is, is de inzet van deze minister voor Jeugd &
Gezin erop gericht om gezinnen en hun sociale netwerk te versterken."
Dat zei André Rouvoet afgelopen maandag op het Groningse congres voor
Jeugd & Gezin in Zuidhorn. "We moeten eerder, maar vooral lichtere
hulp en ondersteuning geven, zodat gezinnen erop leren vertrouwen dat
ze hun eigen dingen kunnen oplossen, zeker met steun vanuit de eigen
omgeving. Als we erin slagen om die knop om te krijgen, zullen we de
toeloop naar gespecialiseerde voorzieningen kunnen stoppen en kan de
Jeugdzorg zich veel meer richten op de kinderen en gezinnen met
complexe problemen, die het nu helaas vaak zonder de juiste zorg
moeten doen."
Rouvoet signaleert dat nog onvoldoende wordt samengewerkt door de
verschillende instanties rond kinderen. "Bij dat laatste spelen
gemeenten die heel dicht bij de mensen staan een cruciale rol. Zij
moeten samenwerking volgens '1 gezin, 1 plan' realiseren vanuit het
Centrum voor jeugd en gezin. Ook daar moet de knop dus om."
"Een overgrote meerderheid van jongeren weet zich in deze samenleving
uitstekend te redden. Toch is er een grote groep jongeren voor wie
alle vrijheid van tegenwoordig te weinig houvast geeft: er is sprake
van schooluitval, schulden, alcoholmisbruik en agressie op straat. Ik
vind dat je daarover niet moet klagen of etiketten plakken. Maar ik
constateer wel: nooit eerder steeg het beroep op jeugdzorg zo hard als
nu. We moeten de problematiek dus niet onderschatten. En het is
natuurlijk prachtig dat er veel hulp en zorg beschikbaar is voor de
jeugd. Maar de keerzijde van de medaille is dat ouders en opvoeders
steeds afhankelijker worden van die hulpverlening."
We moeten ervoor zorgen dat gezinnen vroegtijdig ondersteuning en
advies krijgen zodat ouders en verzorgers hun gezin op de rails
houden. Daarmee is mijn inzet er dus op gericht om zoveel mogelijk te
voorkómen dat de overheid achter de voordeur hoeft te komen door
gezinnen te versterken. En ten tweede: we moeten ervoor zorgen dat de
hulpverleners veel beter samenwerken. Het blijft de plicht om bij
ernstige problemen met ouders en kinderen in te grijpen. Maar dan moet
dat wel in samenhang gebeuren.