Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer
vrijdag 05 februari 2010 | Weblog
Niet de fout, maar de falende procedures
Uit wetenschappelijk hoek komt er kritiek op mijn uitspraak dat ik
geen fouten meer zou accepteren in wetenschappelijk onderzoek. Dit
vraagt om een reactie.
Uiteraard begrijp ik als oud-wetenschapper dat er fouten worden
gemaakt tijdens onderzoek. Dat hoort bij de wetenschap. Het levert ook
vaak nieuwe kennis op. Voortschrijdend inzicht wordt dat ook wel
genoemd. Waar het mij om gaat zijn falende procedures bij een
internationaal gerenommeerd instituut. Hoe kan een fout door vier,
vijf veiligheidskleppen glippen? Dat is wat ik aan de orde stel.
Afgelopen Prinsjesdag bleek er een storende fout te zitten in mijn
begroting. Knullig en verklaarbaar allemaal, maar het stond er
verkeerd. We hebben meteen een persbericht de deur uit gedaan en een
erratum naar de Kamer gestuurd.
Ik kan u zeggen dat ik er behoorlijk van baalde. Het was namelijk een
zeer knullige fout, die tal van VROM'ers en ikzelf hadden kunnen
opmerken. Geloof maar dat we daar een hartig woordje over gesproken
hebben. De procedures zijn zo aangescherpt dat we dit jaar het
maximale doen om zulke blunders uit te sluiten.
Een fout in een stuk van VROM. Degene die zich het meest geneerde was
ikzelf. Zo hoort het in iedere professionele organisatie. Des te
verbazender vind ik het dat een aantal klimaatwetenschappers nu mij de
kritiek aanwrijft, dat ik te hard er inga na de gemaakte
procedurefouten bij het klimaatpanel IPCC.
Fouten worden altijd gemaakt. Je geloofwaardigheid hangt af van hoe je
er mee omgaat. Of zoals het in het hoofdredactioneel commentaar van
Trouw staat vandaag: "Het laatste wat de aarde kan gebruiken is dat
mensen die inhoudelijk gelijk hebben niet langer serieus genomen
worden omdat ze hun ivoren toren niet wensten te verlaten."
Nogmaals - en ik herhaal mezelf - de conclusies over de gevolgen van
menselijk handelen op het klimaat blijven overeind.