NCRV Dokument Zes adopties
Geadopteerde kinderen op zoek naar hun biologische ouders
Maandag 25 januari en 1 februari
22.50 uur, Nederland 2
NCRV Dokument Zes adopties is een aangrijpend portret van de kinderen
Daniël en Debora Schmeets uit Vriezenveen. Samen met hun broertjes en
zusje zijn zij in 1996 door het huisartsenechtpaar Schmeets
geadopteerd en vanuit Brazilië naar Nederland gehaald. Daniël en
Debora zijn beide zeer impulsief en explosief en komen daardoor steeds
in de problemen, zowel binnen- als buitenshuis. Documentairemakers
Moniek van de Vall en Gustaaf Vos volgden de kinderen gedurende een
periode van vijf jaar, van 2005 t/m 2009.
Huisarts Sep Schmeets en zijn vrouw zijn van plan om twee kinderen te
adopteren. Maar als ze een foto onder ogen krijgen van zes kinderen
uit hetzelfde Braziliaanse gezin kunnen ze het niet over hun hart
verkrijgen de broers en zusjes uit elkaar te halen. De adoptieouders
worden na aankomst van de kinderen in Nederland niet begeleid of
ondersteund. Hun 11-jarig huwelijk loopt binnen een jaar na de adoptie
stuk; de kinderen blijven bij de adoptievader. Naast zijn baan als
huisarts runt vader Schmeets het huishouden, bijgestaan door een hulp
in de huishouding.
Op school en thuis ondervinden Debora en Daniël talloze problemen.
Debora wordt van school gestuurd, Daniel loopt weg en vader Sep zet
hem zelfs zijn huis uit. Hoe ouder de kinderen worden, hoe meer ze
zich bewust worden van hun adoptieverleden. Is er misschien een
verband tussen de woede en onmacht van de kinderen en hun verleden?
Het gebrek aan duidelijke tastbare herinneringen aan hun moederland
staat verwerking in de weg. Het gezin Schmeets besluit in Brazilië op
zoek te gaan naar hun biologische ouders. Het wordt een hereniging met
verstrekkende gevolgen voor Daniel en Debora.
Eind jaren zeventig wordt in Nederland voor het eerst onderzoek gedaan
naar adoptie van buitenlandse kinderen. Eind jaren tachtig verschijnen
er harde conclusies: buitenlandse adoptiekinderen komen in
vergelijking met Nederlandse kinderen vier keer zo vaak in aanraking
met politie en justitie, ze volgen drie keer zo vaak speciaal
onderwijs, het aantal uithuisplaatsingen ligt zes keer hoger en een
kwart heeft professionele hulp nodig. De laatste jaren gaan stemmen op
om adoptieouders en âkinderen, net als bij de pleegzorg, vanaf het
begin professionele begeleiding te bieden. Er zijn echter weinig
hulpverleners met kennis over de specifieke adoptieproblematiek.
NCRV