NCRV

NCRV Dokument Longstay

Verborgen levenslang voor uitbehandelde TBS-ers

Maandag 21 december 2009

22.40 uur, Nederland 2

In de Brabantse bossen bij het dorpje Zeeland staat een hoog hek afgezet met prikkeldraad. Achter het hek leven zoân 40 mannen. Het zijn psychiatrische patiënten die vreselijke delicten hebben begaan. Ze hebben een gevangenisstraf en een TBS-behandeling achter de rug en zijn uitbehandeld. Ze komen niet vrij omdat ze te gevaarlijk worden geacht om terug te keren in de samenleving. Verblijf in de Longstay wordt ook wel verborgen levenslang genoemd. Wie zijn deze mannen en hoe leven ze met het vooruitzicht dat ze waarschijnlijk levenslang binnen de hekken zullen verblijven? Longstay is een uniek portret van levenslang gestraften achter het prikkeldraad, die voor het eerst open en bloot gefilmd worden.

Negen maanden lang volgden makers Maria Mok en Meral Uslu longstayers en hun begeleiders binnen de poorten van de Longstay locatie Zeeland van de Pompestichting. In de documentaire Longstay vertellen TBS-gevangenen ongecensureerd over de kwaliteit van het bestaan binnen de muren, over liefde, seks, werk en het verlangen naar vrijheid. De documentaire kwam in november, rond de vertoning op het IDFA, in het nieuws vanwege een scène waarin hulpverleners praten over betaalde seks voor langgestrafte cliënten. Verschillende Kamerleden reageerde furieus op deze vorm van hulpverlening en riepen staatsecretaris Albayrak ter verantwoording.

Er zijn geen mensen die zoveel ophef en emoties veroorzaken als TBS-ers. Terwijl vanuit de samenleving de roep om vergelding steeds harder klinkt, worstelt justitie met de vraag of het humaan is mensen zonder behandeling en zonder toekomstperspectief levenslang op te sluiten. De discussie over de aanpak van langgestrafte TBS-ers wordt bemoeilijkt door het feit dat het publiek geen helder beeld heeft van de Longstay. Volgens de richtlijnen van justitie mogen TBS-ers niet in beeld worden gebracht. Het is daarom bijzonder dat filmmakers Maria Mok en Meral Uslu toestemming hebben gekregen om te filmen binnen de poorten van de Longstay locatie Zeeland van de Pompestichting.

Het lijken gewone mensen, maar ze hebben zonder uitzondering ernstige delicten begaan. Zoals de 49-jarige Willem, die jarenlang misbruikt werd door zijn ouders en hun vrienden. Hij werd veroordeeld voor meerdere geweldsdelicten tegen vrouwen en een lustmoord. Van âs ochtends tot âs avonds, in wind en regen, hakt hij met zijn bijl in op een immense berg boomstammen. Hij heeft zijn lot geaccepteerd en wil nooit meer weg uit de Longstay.

In de werkplaats knipt Frank weerstandjes en condensatoren van een computer moederbord. Hij spreekt liever niet over zijn verleden, maar is wel duidelijk over zijn toekomst: Ook hij wil niet meer buiten de hekken leven. Als hij door het traliewerk van de Longstay naar buiten kijkt ziet hij naar eigen zeggen alleen maar potentiële slachtoffers rondlopen. In de documentaire zien we hoe Frank in het huwelijk treedt met Dolf, ook een longstayer.

Duy Rinh was soldaat in Cambodja tijdens het schrikbewind van de Rode Khmer. Hij hoort de hele dag vrouwenstemmen. Vroeger waren dat kwaadaardige stemmen die hem aanzetten tot moord. Nu zijn de stemmen over het algemeen goedaardig.

Rudy zit al 18 jaar vast voor geweld tegen een vriend en een buurman, toen die vriend vreemd ging met Rudyâs vriendin. Rudy zet alles op alles om vrij te komen. Via de rechter probeert hij in de reguliere TBS-behandeling terug te komen, in de hoop ooit weer buiten de hekken te leven.

Binnen de justitiële wereld woedt een discussie over de invulling en inrichting van TBS Longstay inrichtingen. Advocaten wijzen op het gemak waarmee TBS-ers tegenwoordig naar de Longstay worden overgeplaatst. Het verblijf in de Longstay is door het ontbreken van intensieve psychiatrische behandeling de helft goedkoper dan in de TBS-kliniek. Een discussie over de inrichting van de Longstay wordt nauwelijks gevoerd. De meeste mensen vinden het wel een rustig idee dat deze delinquenten voorgoed uit de maatschappij worden verwijderd.

Longstay Langdurig Forensisch Psychiatrische Zorg (LFPZ) locatie Zeeland is een van de drie Longstay klinieken in Nederland. Samen bieden ze onderdak aan zoân 200 bewoners. Het aantal uitbehandelde TBS-ers in Nederland groeit gestaag.

Maria Mok en Meral Uslu maakten eerder voor NCRV Dokument de gelauwerde documentaire Kruispost.