Uitreiking Internationale Kindervredesprijs
Toespraak | 03-12-2009
In de Ridderzaal heeft minister-president Balkenende met een toespraak
de bijeenkomst geopend t.g.v. de uitreiking van de Internationale
Kindervredesprijs 2009.
De toespraak is uitgesproken in het Engels.
---
Excellenties, mevrouw Maathai, mijnheer Dullaert, dames en heren,
Welkom in Nederland en welkom op deze historische locatie in het hart
van de Nederlandse democratie. Uw aanwezigheid hier in de Ridderzaal
onderstreept de betekenis van Den Haag als internationale stad van
vrede en recht. Wij zijn er trots op dat de International Children's
Peace Prize in haar vijfjarig bestaan een thuis heeft gevonden in ons
land.
Laat ik beginnen met u een persoonlijk verhaal te vertellen. Begin
maart sprak ik in Rio de Janeiro met de Children's Peace Prize
winnares van vorig jaar, Mayra Avelar Neves. We ontmoetten elkaar op
de Corcovado berg onder het wereldberoemde Christusbeeld en we keken
uit over de sloppenwijken van haar stad, de favela's. Het was een
onvergetelijk gesprek dat diepe indruk op me heeft gemaakt.
Mayra vertelde mij over haar persoonlijke strijd tegen het geweld in
de favela's. Over de witte mars die zij organiseerde en de duizenden
jongeren die zij daarmee op de been bracht. En over het resultaat van
haar inspanningen: een omgeving waarin kinderen weer gewoon naar
school kunnen. Zonder de angst verzeild te raken in een
geweldsexplosie tussen de drugskartels en de politie. Zonder het
gevaar getroffen te worden door een verdwaalde kogel. Mayra sprak er
heel onbevangen over, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was,
terwijl mijn bewondering voor haar ondertussen met de minuut groeide.
Ik sprak ook met Mayra over haar eigen toekomst en zij vertelde mij
hoe zij er als kind al van droomde om te gaan studeren. Dames en
heren, die droom komt uit want Mayra kan vandaag niet hier zijn omdat
ze toelatingsexamen doet voor de universiteit. Dat is natuurlijk
fantastisch en ik weet zeker dat een groot applaus van ons haar helpt
om de zenuwen in bedwang te houden. Mayra, heel veel succes en we zijn
trots op je!
Dames en heren, vandaag eren we voor de vijfde keer een heel bijzonder
kind. 'To move the world' staat er op het beeld dat bij de prijs
hoort. En dat is precies wat de winnaars van deze prijs doen, zoals
het verhaal van Mayra bewijst. Zij staan op tegen onrecht en
verdrukking. Zij leggen zich niet neer bij de moeilijke omstandigheden
waarin zij opgroeien, maar veranderen die ten goede. Voor zichzelf én
voor hun lotgenootjes. Dat maakt niet alleen de winnaars bijzonder,
het maakt ook deze prijs bijzonder.
Twee weken geleden vierden we het twintigjarig bestaan van het
VN-verdrag van de Rechten van het Kind. Daarin is vastgelegd dat elk
kind recht heeft op een geborgen jeugd. Dat elk kind een kans verdient
om op te groeien tot een zelfstandige volwassene. In die twintig jaar
is er veel goeds gebeurd. Maar toch zijn er over de hele wereld nog
steeds miljoenen kinderen die niet naar school kunnen. Miljoenen
kinderen die worden uitgebuit, vernederd en buitengesloten. Miljoenen
kinderen die verstoken zijn van de meest elementaire levensbehoeften.
Tegen die achtergrond wil ik u mijnheer Dullaert, de Stichting Kids
Rights en de gezamenlijke winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede
vandaag een groot compliment maken. Twee complimenten eigenlijk. Want
de Children's Peace Prize zet niet alleen de Rechten van het Kind
internationaal hoog op de agenda, maar heeft ook vanaf het allereerste
begin een enorme impact gehad op de levens van heel veel kinderen.
We denken vandaag terug aan de dappere Nkosi Johnson uit Zuid-Afrika,
de postume winnaar van de eerste Children's Peace Prize in 2005. Nkosi
overleed in 2001 op twaalfjarige leeftijd aan HIV-aids maar zijn
toespraak op de 13e Aids Conferentie in Durban is en blijft
onvergetelijk. Hij heeft daarmee regeringen, bedrijven en organisaties
over de hele wereld aangezet tot actie en een onbespreekbaar onderwerp
bespreekbaar gemaakt.
De winnaar uit 2006, Om Prakash Gurjar uit India hielp als
ex-kindslaaf honderden kinderen te ontsnappen aan hetzelfde lot. Om
heeft de discussie over kindslavernij een gezicht gegeven en meer dan
dat. Gordon Brown, toen minister van financiën van Groot Brittannië,
was zelfs zo van hem onder de indruk dat hij de Indiase regering na
zijn ontmoeting met Om direct 200 miljoen pond toezegde om
kindslavernij uit te bannen.
Vandaag in ons midden is Thandime Chama uit Zambia die de prijs in
2007 kreeg voor haar onverzettelijke strijd voor onderwijs aan alle
kinderen. Ook voor de allerarmsten en ook voor de kinderen met
HIV-aids. Welkom Thandime, het is eer je hier te mogen begroeten.
Nkosi, Om, Thandiwe en Mayra zijn helden. Helden die het verschil
maken en die hun eigen dromen en die van anderen uit laten komen. Voor
de vijf genomineerden van dit jaar geldt precies hetzelfde. Hun
verhalen dwingen stuk voor stuk grote bewondering en diep respect af.
Laat ons als volwassenen een voorbeeld nemen aan de manier waarop deze
kinderen hun idealen in praktijk brengen. Niet door er oeverloos over
te praten. Niet door terug te schrikken voor mogelijk gezichtsverlies.
Maar door te handelen en vol te houden, tegen de stroom in. Dat is wat
deze jonge helden met elkaar gemeen hebben. En dat is wat ons moet
inspireren om op te komen voor de rechten van alle kinderen die het
moeilijk hebben. Waar ter wereld dan ook. Iedere dag opnieuw.
Dames en heren,
De International Children's Peace Prize is in vijf jaar uitgegroeid
tot een prestigieuze award en we eren vandaag opnieuw één bijzonder
kind. Maar de betekenis en uitstraling van deze bijeenkomst is groter,
want zoals Aartsbisschop Tutu vorig jaar al terecht zei op deze zelfde
plek: de Children's Peace Prize 'gives a voice to the voiceless'. En
hij had gelijk. Er zijn hier cameraploegen van over de hele wereld.
Dat betekent dat letterlijk miljoenen en miljoenen mensen de boodschap
zullen horen die wij vandaag uitzenden: kinderen zijn de toekomst van
onze planeet en elk kind heeft recht op een menswaardige jeugd en een
kansrijke toekomst. Die boodschap houdt een opdracht in aan iedereen
die het hoort. Laten we dus vooral doorgaan met 'giving a voice to all
the voiceless children' en samen 'we will move the world.'
Dank u wel.
Ministerie van Algemene Zaken