4. Voorbehouden handelingen tegen het licht
Voorbehouden handelingen tegen het licht
Toespraak, 28 oktober 2009
`Als je van beroepsbeoefenaren vereist dat ze kwaliteit leveren en
zich aan de wet houden, dan moet die wet ook voldoen aan de eisen van
onze tijd. En vooral aan de eisen die we stellen aan onze
gezondheidszorg.' Dat zei minister Klink op 28 oktober 2009 in Den
Haag nadat hij het onderzoeksrapport `Voorbehouden handelingen tegen
het licht' in ontvangst nam.
Dames en heren,
Dank voor uw komst. En dank aan professor dr. Gevers en zijn
onderzoeksteam voor dit rapport `Voorbehouden handelingen tegen het
licht'.
Ik neem het graag in ontvangst, en niet alleen omdat ik er zelf om heb
gevraagd. Patiënten en cliënten moeten erop kunnen vertrouwen dat zij
veilige en goede zorg krijgen wanneer dat nodig is. Dat regelen we
onder andere in de wet op de Beroepen in de individuele
gezondheidszorg (BIG).
390.000 professionals zijn nu in het BIG-register opgenomen. En die
lijst leggen we nu onder de loep met een herregistratie. De
verpleegkundige die een bed in een ziekenhuis verruilt voor een
computer in het bedrijfsleven hoort niet in het register. Dat geldt
natuurlijk ook voor artsen die noodlottige brokken maken.
Patiënten en cliënten moeten ervan op aan kunnen dat zij goede en
veilige zorg krijgen van de professionals bij wie ze hun lot en soms
hun leven in handen leggen.
Ook om die reden publiceren we het `overzicht van doorhalingen en
schorsingen'. Dat is mooi Haagsch voor een zwarte lijst van medici die
door de tuchtrechter tijdelijk zijn geschorst of uit hun beroep zijn
gezet.
Maar als je van beroepsbeoefenaren vereist dat ze kwaliteit leveren en
aan de wet moeten voldoen, dan moet die wet ook voldoen aan de eisen
van onze tijd. En vooral aan de eisen die we stellen aan onze
gezondheidszorg.
De ontwikkelingen op de arbeidsmarkt en in de medische technologie,
gaan snel. We beschikken over nieuwe apparatuur om mensen te genezen
of te begeleiden in de genezing. Verpleegkundigen mogen, onder
bepaalde voorwaarden, steeds vaker medicijnen voorschrijven, en een
mondhygiënist mag nu bijvoorbeeld kleine gaatjes boren. De
taakherschikking en de ontwikkelingen in de medische technologie maken
het zorgveld een ander dan dat tien of twintig jaar geleden.
Professor Gevers heeft de belangrijkste conclusies en aanbevelingen
met ons doorgenomen. Daarbij zitten aanbevelingen waarop wij zonder
ingrijpende discussie al in actie kunnen komen. Denk dan aan het
schrappen van defibrillatie met een automatische uitwendige
defibrillator.
Maar andere uitkomsten zoals de medisch inhoudelijke conclusies vragen
wat mij betreft om nadere bestudering, zeker ook door professionals.
Het gaat immers over hun professie. Door de manier waarop we de
gezondheidszorg in ons land vormgeven, hebben zij te maken met een
veranderende dynamiek...in verhoudingen en in verantwoordelijkheden.
Cruciaal punt daarbij is de discussie over bekwaamheid. De wet BIG
stelt op dit moment dat mensen bevoegd zijn als ze bekwaam zijn. In
het licht van de dynamiek van de gezondheidszorg is het waarborgen van
bekwaamheid een belangrijk vraagstuk.
Hierbij spelen vragen als; Wat is bekwaam? Is dat als je studie hebt
afgerond? Of als je ervaring hebt? Ben je bekwaam tot het tegendeel
bewezen is? De aanbevelingen over de bekwaamheidseis prikkelen ons en
geven stof voor fundamentele vraagstellingen.
Of en hoe dat wettelijk verankerd zou moeten zijn, daar loopt de
discussie nog over. Ik ben ook benieuwd hoe u over dit soort
vraagstukken denkt. Wat mij betreft geeft dit nuttige en adequate
rapport het startsein voor volgende stappen. Ik kan er helaas niet bij
blijven, maar mijn medewerkers zullen mij uitgebreid verslag doen van
uw reacties.
Ik wens u een inspirerend debat. Hartelijk dank voor uw aandacht.
Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport