VU medisch centrum
De mens achter de wetenschapper
Training geeft onderzoekers vat op hun toekomst
22 oktober 2009
De wetenschap is een prachtig vak, maar stelt ook zware eisen. Veel
promovendi en postdocs worstelen met de toenemende werk- en
publicatiedruk, conflicten op de werkvloer, problemen met de
begeleiding of een beperkt carrièreperspectief. Hoe ga je daar als
persoon mee om? Onderzoeker Roel Breuls ontwierp trainingsprogramma's
voor jonge onderzoekers en hun begeleiders.
Roel Breuls wil onderzoekers handvatten geven om met moielijke
situaties om te gaan. "Ik ben van huis uit bètawetenschapper en heb
het altijd erg leuk gevonden om onderzoek te doen. Maar het systeem
drukt mensen wel in een keurslijf en heeft nauwelijks aandacht voor
persoonlijke ontwikkeling en de mens achter de wetenschapper", vertelt
Roel Breuls. Hij spreekt uit ervaring. Na zijn promotie kreeg Breuls
als veelbelovend onderzoeker de mogelijkheid om twee jaar als postdoc
te werken aan een gerenommeerde Amerikaanse universiteit.
Walhalla
"Het was een buitengewoon competitieve omgeving, een walhalla voor
wetenschappers, maar ik merkte dat ik er niet op mijn plek was en ben
voortijdig gestopt. Het was een moeilijke beslissing. Volgens mijn
omgeving tekende ik mijn wetenschappelijke doodvonnis. Dat viel
overigens wel mee, want in no-time bood VUmc me een postdocplaats aan
voor vijf jaar, met uitzicht op een positie als universitair docent.
Alles werd me altijd op een presenteerblaadje aangeboden en ik kreeg
veel waardering vanwege mijn publicaties. Maar al die jaren heb ik me
afgevraagd: wil ik dit wel?"
Om zijn horizon te verbreden volgde Breuls in zijn vrije tijd een
professionele opleiding coaching en communicatie. "Die opleiding
leverde veel inzicht op, ook over mezelf. Uiteindelijk werd me
duidelijk dat ik iets wilde gaan doen met de persoonlijke ontwikkeling
van wetenschappers. Door een wijziging in de financiële situatie kwam
mijn toekomst als universitair docent op de tocht te staan. Ik heb de
knoop doorgehakt en ben naar de Amstel Academie gestapt met het
voorstel om trainingen te ontwikkelen voor wetenschappers. Dat plan
werd positief ontvangen, ook omdat VUmc net een nota had gepresenteerd
over de carrièreperspectieven voor wetenschappers."
De reacties in Breuls' directe omgeving waren echter verdeeld.
"Sommige collega's vonden het zonde dat zo'n goed onderzoeker verder
wilde gaan als een soort Emile Ratelband. Anderen waardeerden het
juist dat ik iets voor deze groep wilde gaan doen."
Erkenning van problematiek
De eerste trainingen zijn inmiddels achter de rug en werden zeer
positief ontvangen. "Veel onderzoekers lopen tegen dezelfde
problematiek aan. De deelnemers zien het programma als een er- en
herkenning van hun situatie. Tijdens de training krijgen ze handvatten
om op een andere manier met moeilijke situaties om te gaan. Veel jonge
wetenschappers denken ook dat zij als enige met vragen zitten, dus het
is belangrijk dat zij als groep met elkaar in gesprek gaan. Het
systeem zal niet snel veranderen", denkt Breuls, "maar door zelf
initiatief te nemen kun je wel je persoonlijke situatie verbeteren."
Fotobijschrift: Roel Breuls wil onderzoekers handvatten geven om met
moielijke situaties om te gaan.
Ursula Wopereis
bron: Tracer