Human Genome Sciences, Inc. (Nasdaq: HGSI) en GlaxoSmithKline PLC (GSK) hebben vandaag de volledige presentatie aangekondigd van de resultaten van BLISS-52, het eerste van twee cruciale Fase 3-onderzoeken naar BENLYSTA™ (belimumab) bij seropositieve patiënten met systemische lupus erythematosus (SLE). De gegevens, die vandaag zullen worden gepresenteerd tijdens de 73^e jaarlijkse wetenschappelijke bijeenkomst van het American College of Rheumatology (ACR), laten zien dat de behandeling met belimumab tijdens het BLISS-52-onderzoek bij een normaal zorgverleningsniveau gemeten over een periode van 52 weken resulteerde in een klinisch en statistisch significante verbetering in de respons onder patiënten, gemeten aan de hand van de SLE Responder Index, in vergelijking met behandeling met een placebo bij een normaal zorgverleningsniveau. Het onderzoeksresultaat laat tevens zien dat belimumab in het algemeen goed werd verdragen. Wat betreft negatieve bijwerkingen werden geen wezenlijke verschillen waargenomen tussen de groep die werd behandeld met belimumab en de groep die een placebo kreeg toegediend.

“De Fase 3-resultaten van het BLISS-52-onderzoek die worden gepresenteerd aan het ACR laten zien dat de werkzaamheid van de behandeling met BENLYSTA plus normale zorgverlening superieur was in vergelijking met die van de behandeling met een placebo plus normale zorgverlening,” aldus dr. David C. Stump, Executive Vice President van Research and Development bij HGS. “De uitkomsten waren statistisch significant en werden breed ondersteund door meerdere metingen van klinisch effect en metingen op verschillende tijdstippen. Opmerkelijk was tevens dat het bij een hoger percentage van de patiënten die BENLYSTA toegediend kregen mogelijk was het gebruik van steroïden te verlagen.”

Dr. Carlo Russo, Senior Vice President van Biopharm Development bij GSK merkt op: “We zijn uiterst tevreden over de consistentie van de baten van belimumab die zijn waargenomen tijdens dit tweede Fase 3-onderzoek, waarvan de resultaten binnenkort worden gepresenteerd. We hopen van harte dat we in staat zullen zijn een nieuwe behandelingsmogelijkheid te realiseren voor deze afmattende ziekte.”

Belimumab is een geneesmiddel dat zich in het onderzoeksstadium bevindt, en het eerste in een nieuwe klasse van geneesmiddelen die wordt aangeduid als BLyS-specifieke remmers. Het is al meer dan 50 jaar geleden dan een nieuw geneesmiddel voor lupus werd goedgekeurd door de regulerende autoriteiten. Belimumab is wordt door HGS en GSK in het kader van een gezamenlijke ontwikkelings- en commercialisatieovereenkomst, aangegaan in augustus 2006. De resultaten van BLISS-76, het tweede Fase 3-onderzoek naar belimumab, worden bekendgemaakt op 2 november 2009. Aangenomen dat de resultaten van BLISS-76 positief zijn, zijn HGS en GSK van plan in de eerste helft van 2010 een marktaanvraag in te dienen in de Verenigde Staten, Europa en andere regio’s.

Belangrijkste bevindingen uit het Fase 3 BLISS-52-onderzoek, gepresenteerd bij het ACR

Professor dr. Sandra V. Navarra, hoofdonderzoeker en Hoofd Reumatologie aan de universiteit van Santo Tomas in Manilla op de Filippijnen, presenteerde de werkzaamheids- en veiligheidsresultaten van het Fase 3 BLISS-52-onderzoek. “Deze gegevens duiden erop dat belimumab in de toekomst wel eens een belangrijke rol zou kunnen gaan spelen bij de behandeling van patiënten met SLE,” aldus Dr. Navarra. “Patiënten met SLE kunnen te maken krijgen met diverse mogelijk afmattende symptomen. Bij enkele hiervan zijn belangrijke organen betrokken, en aanvallen kunnen zich in de loop van een jaar meermalen op onvoorspelbare momenten voordoen. Bij patiënten met ernstige symptomen kan SLE fataal zijn. De ziekte vormt een belangrijke onbeantwoorde medische behoefte. We voelen ons zeer aangemoedigd door de gegevens van BLISS-52 en kijken met belangstelling uit naar de resultaten van het onderzoek BLISS-76, die naar we hopen de therapeutische mogelijkheden van belimumab zullen bevestigen.”

Bij 865 willekeurig selecteerde behandelde patiënten, bereikte belimumab haar primaire werkzaamheidsdoelstelling door een superieur reponspercentage onder SLE-patiënten in vergelijking met placebo na 52 weken.

• Er is een klinisch en statistisch significante verbetering waargenomen in het responspercentage onder patiënten behandeld met belimumab plus standaardzorg in vergelijking met placebo plus standaardzorg: 57,6% voor 10 mg/kg belimumab, 51,4% voor 1 mg/kg belimumab, en 43,6% voor placebo (respectievelijk p=0,0006 en p=0,013 voor 10 mg/kg en 1 mg/kg belimumab).
• Het responspercentage onder patiënten tijdens BLISS-52 is gebaseerd op de SLE Responder Index (SRI), die de respons van de patiënt uitdrukt in de vorm van een verbetering in de SELENA SLEDAI-score van vier punten of meer, zonder klinisch significante verslechtering van de BILAG-waarde, en zonder klinisch significante verslechtering van de algehele beoordeling van de arts.
• Tussen week 4 en week 8 werd in de groep 10 mg/kg belimumab bij meer patiënten een respons waargenomen dan in de placebogroep, en dit verschil werd statistisch significant in week 16 (p0,05 voor 10 mg/kg belimumab in vergelijking met placebo). Voor 10 mg/kg en 1 mg/kg belimumab was en bleef de verbetering statistisch significant vanaf respectievelijk week 24 en week 28 tot en met week 52 (p0,05 voor beide belimumab behandelingsgroepen).
• De verbetering in de respons onder patiënten was in het algemeen consistent verspreid over de verschillende subgroepen.
• Er werd een responstrend naar dosis waargenomen, met een hoger responspercentage onder patiënten in de dosisgroep 10 mg/kg belimumab.
• De resultaten voor de verschillende afzonderlijke componenten van de SRI ondersteunen duidelijk de algehele verbetering die is waargenomen voor het primaire eindpunt.

Andere belangrijke bevindingen uit het BLISS-52-onderzoek:

AANVALLEN

• Belimumab zorgde voor een aanzienlijk uitstel van de eerste aanval van SLE in vergelijking met placebo (SLE Flare Index/SFI): gemiddelde = 119 dagen voor 10 mg/kg belimumab, 126 dagen voor 1 mg/kg belimumab, en 84 dagen voor placebo (p=0,0036 en p=0,0026 voor respectievelijk 10 mg/kg en 1 mg/kg belimumab in vergelijking met placebo).
• Het risico op ernstige SLE-aanvallen (SFI) werd over 52 weken verlaagd met 43% in de groep die werd behandeld met 10 mg/kg belimumab en met 24% in de groep die werd behandeld met 1 mg/kg belimumab in vergelijking met placebo (p=0,0055 en p=0,1342 respectievelijk voor 10 mg/kg en 1 mg/kg).
• Het risico op een orgaandomeinscore van 1 BILAG A (ernstige aanval) of meer dan 1 BILAG B (matige aanval) viel 42% lager uit in de groep die werd behandeld met 10 mg/kg belimumab, en met 13% in de groep die werd behandeld met 1 mg/kg in vergelijking met placebo (p=0,0016 en p=0,3722 voor respectievelijk 10 mg/kg en 1 mg/kg belimumab).

ZIEKTEACTIVITEIT

• Bij een aanzienlijk hoger percentage van de patiënten die belimumab kregen toegediend was binnen 52 weken sprake van een verlaging van de SELENA SLEDAI-score van ten minste 4 punten (p=0,0024 en p=0,019 voor respectievelijk 10 mg/kg en 1 mg/kg belimumab in vergelijking met placebo), waarbij in het geval van 10 mg/kg belimumab binnen 4-8 weken een verbetering wed waargenomen die statistisch significant was in week 16 en tussen week 24 en week 52 (p0,05 in vergelijking met placebo).
• Bij de groepen die werden behandeld met belimumab werd na 52 weken een aanzienlijk hogere verbetering waargenomen in de Physician’s Global Assessment (PGA) , met een gemiddelde procentuele wijziging ten opzichte van de baseline van 45,7% bij 10 mg/kg belimumab, 39,3% bij 1 mg/kg belimumab, en 27,8% bij placebo (p0,0001 en p=0,004 voor respectievelijk 10 mg/kg en 1 mg/kg belimumab in vergelijking met placebo). De verhoging in PGA werd waargenomen binnen 4-8 weken en hield aan gedurende de 52 weken (p0,05 voor beide belimumab-behandelingsgroepen).

GEBRUIK VAN STEROÏDEN

• Onder de patiënten uit de groep die werd behandeld met 1 mg/kg belimumab die op baseline >7,5 mg prednison per dag ontvingen, kon in vergelijking met de placebogroep bij een aanzienlijk hoger percentage van de patiënten een gemiddeld ten minste 25% lagere dosis prednison worden gebruikt, van baseline naar 7,5 mg per dag of minder (p=0,025). Ook onder de groep patiënten die werd behandeld met 10 mg/kg belimumab kon in vergelijking met de placebogroep bij een hoger percentage gedurende de laatste 12 weken van het onderzoek gemiddeld een ten minste 25% lagere dosis prednison worden gebruikt, van baseline naar 7,5 mg per dag of minder, maar dit verschil bereikte niet het niveau van statistische significantie (p=0,053).
• Onder patiënten die op baseline ≤7,5 mg prednison per dag ontvingen, was het in vergelijking met de placebogroep bij een significant kleiner aantal patiënten uit de groep die werd behandeld met 10 mg/kg belimumab nodig de dosis prednison tijdens de laatste 20 weken van het onderzoek te verhogen naar >7,5 mg per dag (p0,05). Ook onder de groep patiënten die werd behandeld met 1 mg/kg belimumab was in vergelijking met de placebogroep in minder gevallen tijdens de laatste 20 weken van het onderzoek een hogere dosis prednison nodig, maar het verschil bereikte niet het niveau van statistische significantie.

ERMOEIDHEID EN KWALITEIT VAN LEVEN

• Onder de groep patiënten die werd behandeld met 10 mg/kg belimumab werd in vergelijking met de placebogroep binnen 4-8 weken een verbeterde vermoeidheidsscore waargenomen, en bij beide belimumab-behandelingsgroepen werd na 52 weken een statistisch significante verbetering van de vermoeidheid gerealiseerd (FACIT-vermoeidheidsschaal; p0,05 voor beide belimumab-groepen in vergelijking met de placebogroep).
• De verbetering in de gezondheid gerelateerde kwaliteit van het leven (HRQOL) zoals uitgedrukt in de SF-36 Physical Component Summary (PCS)-score, werden in week 24, een vooraf gespecificeerd secundair eindpunt, geen significante verschillen waargenomen tussen de verschillende behandelingsgroepen. De verbetering in de HRQOL, uitgedrukt in de SF-36 PCS-score, gemeten in week 52 lag significant hoger bij beide belimumab-behandelingsgroepen dan bij de placebogroep (respectievelijk p=0,025 voor 10 mg/kg en p=0,027 voor 1 mg/kg belimumab).

VEILIGHEID

• In BLISS-52 werd belimumab in het algemeen goed verdragen. Het percentage bijwerkingen in totaal, ernstige bijwerkingen, infecties en fataliteiten liet weinig verschillen zien tussen de belimumab-behandelingsgroepen en de placebogroep. Bij 5,9% van de patiënten uit de placebogroep werden ernstige infecties waargenomen, tegenover 6,1% van de patiënten uit de belimumab-behandelingsgroep. De meest voorkomende bijwerkingen waren hoofdpijn, gewrichtspijn, infectie van de bovenste luchtwegen, infectie van de urinewegen en influenza. Er werden weinig verschillen waargenomen tussen de belimumab-behandelingsgroepen en de placebogroep. Er zijn geen tumoren gemeld.

U kunt de volledige presentatie van de resultaten van het Fase 3 BLISS-52-onderzoek van BENLYSTA (Navarra S et al) aan het ACR bekijken door hier te klikken U kunt de presentatie aan het ACR van het Fase 2 langetermijn duuronderzoek van BENLYSTA over vier haar (Petri MA et al) bekijken door hier te klikken.

Over het BENLYSTA (belimumab) Fase 3 ontwikkelingsprogramma

Het Fase 3-ontwikkelingsprogramma voor belimumab omvat twee dubbelblinde, placebogecontroleerde, multi-center Fase 3 superioriteitsonderzoeken – BLISS-52 en BLISS-76 – ter evaluatie van de werkzaamheid en veiligheid van belimumab plus normale zorgverlening, in vergelijking met placebo plus normale zorgverlening, onder seropositieve (HEp-2 ANA ≥ 1:80 en/of anti-dsDNA ≥ 30 IU/ml) patiënten met SLE. Dit is het grootste klinische onderzoeksprogramma dat ooit is uitgevoerd onder lupuspatiënten. In BLISS-52 zijn 865 patiënten willekeurig gemaakt en behandeld op 90 klinische locaties in 13 landen, voornamelijk in Azië, Zuid-Amerika en Oost-Europa. In BLISS-76 zijn 826 patiënten willekeurig gemaakt en behandeld op 133 klinische locaties in 19 landen, voornamelijk in Azië, Zuid-Amerika en Oost-Europa. De opzet van de twee onderzoeken is vergelijkbaar, maar de duur van de therapie in de beide onderzoeken is verschillend – 52 weken bij BLISS-52 en 76 weken bij BLISS-76. De gegevens van BLISS-76 worden na 52 weken geanalyseerd ter ondersteuning van een mogelijke biologische vergunningsaanvraag in de Verenigde Staten en marktautorisatieaanvraag in Europa en andere regio's. HGS ontwierp het Fase 3-programma voor belimumab in samenwerking met GSK en vooraanstaande internationale SLE-experts, en het programma wordt uitgevoerd onder een Special Protocol Assessment-overeenkomst met de FDA.

Het primaire werkzaamheidseindpunt van BLISS-52 en BLISS-76 is het responspercentage onder patiënten na 52 weken op basis van de SLE Responder Index, die bestaat uit: (1) een reductie van ten minste 4 punten ten opzichte van de baseline op de SELENA SLEDAI-ziekteactiviteitschaal (die duidt op een klinisch significante afname van de SLE-ziekteactiviteit); (2) geen verslechtering van de ziekte, afgemeten aan de Physician’s Global Assessment (waarbij verslechtering wordt gedefinieerd als een toename van 0,30 punten of meer ten opzichte van de baseline); (3) geen nieuwe BILAG A orgaandomeinscore (die duidt op een ernstige aanval van lupusactiviteit) en niet meer dan één nieuwe BILAG B orgaandomeinscore (die duidt op een matige aanval van ziekteactiviteit). De analyse voor het primaire eindpunt is gebaseerd op intention-to-treat (ITT) en bijgesteld voor baseline stratificatiefactoren, met inbegrip van de SELENA SLEDAI-score, proteinuria en ras.

Bij elk van de twee Fase 3-onderzoeken werden de patiënten willekeurig ingedeeld in een van drie behandelingsgroepen. 10 mg/kg belimumab (BLISS-52, n=290), 1 mg/kg belimumab (BLISS-52, n=288), of placebo (BLISS-52, n=287). Patiënten krijgen hun dosis intraveneus toegediend op dag 0, 14 en 28, en vervolgens elke 28 dagen voor de duur van het onderzoek. Alle patiënten ontvingen naar de onderzoeksmedicatie normale zorgverlening. De veiligheid wordt tijdens beide onderzoeken beoordeeld door een onafhankelijk Data Monitoring Committee.

Over BENLYSTA (belimumab)

Belimumab is een menselijk monoclonal antilichaamgeneesmiddel dat zich in de onderzoeksfase bevindt en dat de biologische activiteit van B-lymphocytstimulator, of BLyS®, herkent en remt. BLyS is een natuurlijk eiwit dat is ontdekt door HGS en dat is vereist voor de ontwikkeling van B-lymphocytcellen tot volgroeide plasma B-cellen. Plasma B-cellen produceren antilichamen, de eerste verdedigingslinie van het lichaam tegen infecties. Het wordt aangenomen dat een verhoogd BLyS-niveau bij lupus en bepaalde andere auto-immuunziekten bijdraagt tot de productie van autoantilichamen – antilichamen die het gezonde weefsel van het lichaam zelf aanvallen en vernietigen. Er lijkt een correlatie te bestaan tussen de aanwezigheid van autoantilichamen en de ernst van de ziekte. Preklinische en klinische onderzoeken lijken aan te geven dat belimumab het niveau van autoantilichamen in SLE kan verlagen. De resultaten van BLISS-52 lijken erop te duiden dat belimumab de SLE-ziekteactiviteit kan remmen. De resultaten van een tweede Fase 3-onderzoek, BLISS-76, worden verwacht op 2 november 2009.

Over de samenwerking met GSK

In augustus 2006 sloten HGS en GSK een definitieve co-ontwikkelings- en co-commercialisatieovereenkomst waaronder HGS verantwoordelijk is voor de uitvoering van de belimumab Fase 3-onderzoeken, met assistentie van GSK. De bedrijven delen in gelijke mate in de Fase 3/4 ontwikkelkosten, verkoop- en marketinguitgaven, en winsten uit eventuele producten die onder de huidige overeenkomst op de markt worden gebracht.

Over Systemische Lupus Erythematosus

Systemische lupus erythematosus (SLE) is een chronische, levensbedreigende auto-immuunziekte. Circa vijf miljoen mensen wereldwijd, waaronder 1,5 miljoen mensen in de Verenigde Staten, lijden aan verschillende vormen van lupus, zoals SLE. Lupus kan zich op elke leeftijd manifesteren, maar doet zich met name voor bij jonge mensen in de leeftijd van 15 tot 15. Ongeveer 90 procent van alle patiënten waarbij lupus wordt vastgesteld zijn vrouwen. Lupus komt driemaal zo vaak voor onder Afrikaans-Amerikaanse vrouwen als onder blanke vrouwen, en komt ook vaker voor bij Hispanic, Aziatische en Amerikaans-Indiaanse vrouwen. Tot de mogelijke symptomen behoren extreme vermoeidheid, pijnlijke en gezwollen gewrichten, onverklaarbare koorts, huiduitslag en nierproblemen. Lupus kan leiden tot artritis, nierstoornissen, hart- en longontsteking, afwijkingen in het centrale zenuwstelsel, ontsteking van de bloedvaten en bloedafwijkingen. Voor meer informatie kunt u een bezoek brengen aan de website van de Lupus Foundation of America, www.lupus.org, het Lupus Research Institute, www.lupusresearchinstitute.org, het National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases, www.niams.nih.gov, of Lupus Europe, www.elef.rheumanet.org.

Over GlaxoSmithKline

GSK Biopharm R&D maakt gebruik van een originele benadering om het biofarmaceutische potentieel in te zetten ten behoeve van patiënten met ernstige auto-immuunziekten. Dit innovatieve onderzoek is een van de manieren waarop GSK – een van de meest vooraanstaande onderzoeksgerichte farmaceutische en gezondheidszorgbedrijven – invulling kan geven aan haar toewijding tot het verbeteren van de kwaliteit van het menselijk leven door mensen in staat te stellen meer te doen, zich beter te voelen en langer te leven. Voor meer informatie kunt u terecht op de website van GlaxoSmithKline: www.gsk.com.

Over Human Genome Sciences

De missie van HGS is het toepassen van geavanceerde wetenschap en geavanceerde geneeskunde om innovatieve geneesmiddelen te ontwikkelen voor patiënten met medische behoeften die nog niet worden beantwoord. In het klinische ontwikkelingstraject van HGS bevinden zich baanbrekende geneesmiddelen voor de behandeling van hepatitis C, lupus, longmiltvuur en kanker.

De primaire focus van het Bedrijf is gericht op het snel op de markt krijgen van de twee belangrijkste geneesmiddelen van het Bedrijf, BENLYSTA™ (belimumab) voor lupus en ZALBIN™ (albinterferon alfa-2b, voorheen Albuferon®) voor hepatitis C. BENLYSTA heeft met succes haar primaire eindpunt bereikt in het eerste van twee Fase 3-onderzoeken naar systemische lupus erythematosus, en de resultaten van het tweede BENLYSTA Fase 3-onderzoek worden verwacht in november 2009. De Fase 3-ontwikkeling van ZALBIN is inmiddels voltooid en de indiening van internationale marktautorisatieaanvragen wordt verwacht aan het einde van het najaar van 2009. In mei 2009 heeft HGS bij de FDA een biologische vergunningsaanvraag ingediend voor raxibacumab, voor de behandeling van longmiltvuur. Daarnaast bezit HGS aanzienlijke financiële rechten op bepaalde producten in het klinische ontwikkeltraject van GSK, waaronder darapladib, momenteel in ontwikkelingsfase 3 voor patiënten met hart- en vaatziekten, en Syncria® (albiglutide), momenteel in ontwikkelingsfase 3 voor patiënten met diabetes type 2.

Voor meer informatie over HGS kunt u terecht op de website van het Bedrijf: www.hgsi.com. Professionals in de gezondheidszorg en patiënten die zijn geïnteresseerd in de klinische onderzoeken rond HGS-producten kunnen informatie aanvragen door middel van een e-mail naar medinfo@hgsi.com of door te bellen naar HGS op telefoonnummer +1 (877) 822-8472.

HGS Safe Harbor-verklaring

Deze aankondiging bevat uitspraken met betrekking tot de toekomst ('forward-looking statements') in de zin van Section 27A van de Securities Act uit 1933, inclusief amendementen, en Section 21E van de Securities Exchange Act uit 1934, inclusief amendementen. De uitspraken met betrekking tot de toekomst zijn gebaseerd op de huidige intenties, overtuigingen en verwachtingen van Human Genome Sciences. De uitspraken houden geen garanties in met betrekking tot resultaten in de toekomst en zijn onderhavig aan bepaalde risico's en onzekerheden die moeilijk te voorzien zijn. De werkelijke resultaten kunnen wezenlijk afwijken van hetgeen in deze uitspraken met betrekking tot de toekomst wordt uitgedrukt als gevolg van het nog niet beproefde zakelijke model van Human Genome Sciences, de afhankelijkheid van nieuwe technologieën, de onzekerheid en timing van klinische onderzoeken, het vermogen van Human Genome Sciences tot het ontwikkelen en op de markt brengen van producten, de afhankelijkheid van partners voor diensten en inkomsten, de aanzienlijke schuldplichtigheid en leaseverplichtingen van het Bedrijf, de variërende vereisten en kosten verbonden aan faciliteiten, sterke concurrentie, de onzekerheid van octrooien en bescherming van intellectuele eigendommen, de afhankelijkheid van Human Genome Sciences van kernmanagement en kernleveranciers, de onzekerheid van de regulering rond producten, de gevolgen van toekomstige allianties of transacties, en andere risico's die worden beschreven in de documenten die door het Bedrijf bij de SEC worden ingediend. Bestaande en potentiële beleggers worden gewaarschuwd niet te veel waarde te hechten aan deze uitspraken met betrekking tot de toekomst, die slechts zijn gebaseerd op de omstandigheden van dit moment. Human Genome Sciences neemt niet de verplichting op zich de informatie in deze aankondiging te actualiseren of te herzien in verband met nieuwe informatie, toekomstige gebeurtenissen of omstandigheden, of andere redenen.

GlaxoSmithKline - Uitspraken met betrekking tot de toekomst

In het kader van de Safe Harbor-bepalingen van de US Private Securities Litigation Reform Act uit 1995, waarschuwt GSK beleggers dat uitspraken met betrekking tot de toekomst en verwachtingen uitgesproken door GSK, met inbegrip van de uitspraken die door GSK worden gedaan in deze aankondiging, onderhavig zijn aan risico's en onzekerheden die ertoe zouden kunnen leiden dat de werkelijke resultaten wezenlijk verschillen van hetgeen wordt verwacht. Factoren die gevolgen kunnen hebben voor de activiteiten van GSK worden beschreven onder het kopje 'Risk Factors' in de 'Business Review' in het jaarrapport van GSK op Formulier 20-F voor het jaar 2008.

Deze bekendmaking is officieel geldend in de originele brontaal. Vertalingen zijn slechts als leeshulp bedoeld en moeten worden vergeleken met de tekst in de brontaal welke als enige juridische geldigheid beoogt.