Groen!
Crisis mag geen excuus zijn in strijd tegen armoede
door Wouter De Vriendt (federaal parlementslid) op 15 oktober 2009 in
"Armoede", "Sociaal beleid"
Besparen is nodig als we de toekomstige generaties niet met
astronomische schulden willen opzadelen. Maar Groen! vreest dat de
strijd tegen de armoede in het verdomhoekje belandt en ons sociaal
model onder druk komt te staan. Groen! pleit voor een verhoging van de
inkomsten en wil daartoe enkele heilige huisjes aanpakken. Een
begroting dient om de toekomst voor te bereiden. Laat het dan een
toekomst zijn waarin iedereen mee kan.
78 à 100 miljoen Europeanen leven in armoede. Velen denken dat dit een
fenomeen is dat België niet treft. Zij vergissen zich. De cijfers zijn
ontstellend: 1 op 7 Belgen heeft een inkomen onder de armoedegrens.
Voor een alleenstaande betekent dit minder dan 878 euro per maand.
Betaal daar maar eens je huur, gezondheidszorg of gezonde voeding mee.
Ook de sociale uitsluiting en vereenzaming die met kansarmoede gepaard
gaat, kunnen wij niet aanvaarden.
De kritieke situatie in ons land is het gevolg van de nalatigheid om
de laagste uitkeringen en het leefloon op te trekken. Bovendien
ontbreekt een koppeling tussen het leefloon en de evolutie van het
welzijn. Met de huidige berekening van het leefloon is het voor
gezinnen trouwens voordeliger om gescheiden van elkaar te leven, omdat
dit een apart en hoger leefloon oplevert.
Indien we vergelijken met het buitenland zien we dat België het met
15% van de bevolking onder de armoededrempel slechter doet dan onze
buurlanden. In Nederland gaat het om 10%, in Duitsland en Frankrijk om
13%. De meeste getroffen personen onder de 1,5 miljoen kansarme Belgen
zijn vrouwen, alleenstaanden, kinderen en senioren. De financiële
kwetsbaarheid van heel wat gepensioneerden verdient bijzondere
aandacht. Eén miljoen gepensioneerden (1 op 4) moet rondkomen met
minder dan 1000 euro per maand. Is dit de toekomst die ons te wachten
staat?
Vanuit een oprechte verontwaardiging dienden Groen! en Ecolo in 2007
een becijferd wetsvoorstel in om de uitkeringen en het leefloon te
verhogen tot boven de armoededrempel. Bovendien willen wij de bedragen
voor samenwonenden op deze voor alleenstaanden af te stemmen. Het
voorstel kreeg de steun van talrijke organisaties die zich engageren
in de strijd tegen armoede. Herhaalde besprekingen in de bevoegde
Kamercommissie maakten duidelijk dat de meerderheidspartijen niet
staan te springen om dit wetsvoorstel goed te keuren, maar ook boudweg
afkeuren durfden zij niet aan.
Volgende maand belandt het wetsvoorstel opnieuw op tafel in het
parlement. De universiteiten van Leuven, Luik en Antwerpen namen het
voorstel ondertussen onder de loep en concludeerden in een recent
rapport dat door de uitvoering ervan 284.200 tot 431.200 Belgen minder
in armoede zouden leven. De stijging van de koopkracht die daarmee
gepaard zou gaan, is ongetwijfeld goed nieuws voor onze economie.
Uiteraard stelt zich de vraag naar de betaalbaarheid van het verhogen
van de uitkeringen en het leefloon. Daarom vroegen wij het Rekenhof om
de kostprijs te berekenen. Het Rekenhof kwam uit op een bedrag van
1,25 miljard euro en zeker over een tijdspad van enkele jaren is dit
haalbaar.
De vraag is of de regering bereid is inkomsten te zoeken om deze
broodnodige sociale uitgave te financieren. Dit vereist beleid met
lef. Geen heilige huisjes meer. Behoudt deze regering de dure
notionele interestaftrek zonder garanties op extra jobs of
investeringen? Groen! stelt een beperking voor die een besparing van 1
miljard euro opbrengt. Blijft de regering naar de pijpen van
Electrabel dansen? Trots wordt aangekondigd een paar honderd miljoen
euro op te halen, terwijl Electrabel jaarlijkse winsten van vele
miljarden euro realiseert. En laat de regering de banken buiten schot
of wordt een solidariteitsbijdrage van 1 miljard euro gevraagd? In het
vuur van de financiële crisis investeerde de overheid 25 miljard euro
in de banken. Nu zij opnieuw winsten maken, is het tijd om een
verzekeringspremie te vragen in ruil voor de staatswaarborg die wij
hen hebben toegekend. Wij herhalen onze vraag: is deze regering bereid
om middelen te mobiliseren in de strijd tegen de armoede in België? Of
durft zij luidop zeggen dat dit geen prioriteit is?
Aan de vooravond van de Werelddag tegen de Armoede op 17 oktober
vragen wij de regering-Van Rompuy om op basis van onze voorstellen een
concreet becijferd actieplan op tafel te leggen. Het zal essentieel
zijn om de strijd tegen armoede te versterken. De financiële crisis
waarin wij ons bevinden mag geen excuus zijn om de strijd tegen
armoede op te geven, maar moet integendeel een extra stimulans zijn om
deze heviger dan ooit verder te zetten. Wij kijken uit naar wat Herman
Van Rompuy het land straks te vertellen heeft.