Partij voor de Vrijheid (PVV)
Interpellatiedebat hypothecaire lening zorgbestuurder - Inbreng
woensdag 14 oktober 2009
Hieronder de inbreng van Fleur Agema tijdens het interpellatiedebat
d.d. 14 oktober 2009 over een hypothecaire lening voor een
zorgbestuurder.
Voorzitter,
Graag wil ik een compliment maken aan mevrouw Leijten: door haar is
deze misstand aan het licht gekomen.
Weer, weer, wéér zijn we in dit huis bijeen vanwege het wangedrag
van de top van de zorginstellingen. Geld bestemd voor de zorg,
wordt wederom voor andere doeleinden ingezet. Ditmaal niet voor
megalomane vastgoedprojecten of totaal overbodige fusies; welnee,
deze keer voor de bonuscultuur bij gehandicapteninstelling
Aveleijn. Een bonuscultuur dus. De directeur kreeg uit de
instellingspot een hypothecaire lening van vijfenhalve ton. Zet dat
af tegen 5% rente en je hebt het over EUR27.500 per jaar. Hij wilde
eerst zijn eigen huis aan de stichting verkopen en dat vervolgens
gaan huren. Hij kreeg dat niet voor elkaar, op grond van verboden
belangenverstrengeling tussen stichting en directeur, maar brandde
toch door en kwam met een hypothecaire lening op de proppen. Mag ik
de staatssecretaris vragen of dit niet net zo fout is?
Kennelijk kan deze directeur privé en zakelijk niet scheiden. Een
algemeen directeur van een zorginstelling die alleen onder dit
soort voorwaarden bij deze instelling wil blijven werken,
diskwalificeert zichzelf voor deze functie. De verontwaardigde
reactie van de directeur in kwestie laat zien hoe verrot de
bestuurlijke elite denkt. Van enige zelfreflectie blijkt geen
sprake. In plaats van het boetekleed aantrekken, laat hij zijn
personeel doodleuk weten dat híj het slachtoffer is van een
politiek spel en een hetze. Het personeel is terecht furieus op de
man, die binnen zijn eigen organisatie het motto heeft
geïntroduceerd van "ik ben voorbeeldig", waarbij het personeel het
goede voorbeeld moet geven en hijzelf dus niet. Als directeur van
een zorginstelling zou hij moeten weten dat de zorgbudgetten ver
onder de kostprijs liggen en dat er dus helemaal geen geld is voor
een topsalaris, een dikke auto en een rare bonuscultuur, en dat er
daardoor -- en door niets anders -- onvoldoende geld is voor goede
zorg voor de gehandicapten.
Ook de raad van toezicht diskwalificeert zichzelf: slechts één lid
voelde nattigheid en stapte op, de rest voelde zich daartoe niet
geroepen. Maar het feit dat men voornemens is om de hypothecaire
lening te schrappen, toont wel aan dat men ergens wel aanvoelt dat
het allemaal niet deugt.
De grootste diskwalificatie is echter voor de staatssecretaris, die
niet verder komt dan het woord "onbegrijpelijk". Ik kom niet verder
dan "onbegrijpelijk" bij de gedachte aan het beleid van deze
regering, die nog meer macht wil leggen bij de raden van toezicht
en groot voorstander is van zelfregulering door de sector. Keer op
keer blijkt dat de voorstellen van de regering omtrent goed bestuur
geen betrekking hebben op wat echt niet goed gaat, namelijk het
verantwoordelijkheidsgevoel. Steeds weer als het misgaat, is er
niemand verantwoordelijk en voelt niemand zich verantwoordelijk. En
ook de staatssecretaris niet; die kan alleen maar stamelen dat ze
het niet begrijpt. Ik zal het nog één keer uitleggen: maak die
mensen persoonlijk aansprakelijk. In plaats daarvan krijgt deze
raad gewoon de gelegenheid om het eigen hachje te redden. Dát is
pas onbegrijpelijk.