ChristenUnie
Bijdrage Esmé Wiegman AO 'Geneesmiddelenbeleid'
Bijdrage Esmé Wiegman AO 'Geneesmiddelenbeleid'
donderdag 08 oktober 2009 10:00
Mevrouw Wiegman-van Meppelen Scheppink (ChristenUnie): Voorzitter. De
NZa heeft onderzoek gedaan naar de praktijkkosten en inkoopvoordelen
van de apotheekhoudenden. De uitkomsten zijn bekend en hebben grote
onrust onder apothekers veroorzaakt. Het gaat om meer dan
koudwatervrees; de apothekers maken zich zorgen over de toekomst van
de farmaceutische zorg. Eerlijk gezegd roept het onderzoek van de NZa
vragen op. Berust de berekening van het tarief op de juiste gegevens?
Is voldoende rekening gehouden met factoren als uitbreiding van het
preferentiebeleid, invoering van een modulair tarief en verhoging van
de clawback? De NZa zou ook in 2010 goed moeten monitoren.
Net als in het voorjaar staat de vraag centraal waar wij met onze
apotheker naartoe willen. Is hij slechts een dozenschuiver of
beschouwen wij de apotheker als een belangrijke zorgverlener in de
eerste lijn? Voor de ChristenUnie gaat dat laatste op: een belangrijke
zorgverlener. Het streven naar meer doelmatigheid is prima en op
zichzelf nodig, maar op dit moment is het opletten dat wij het kind
niet met het badwater weggooien. De toegankelijkheid van kwalitatief
goede zorg moet gegarandeerd zijn; de beschikbaarheid in
niet-stedelijke gebieden komt erg onder druk te staan. Het gaat er ons
niet slechts om dat de apothekers erin slagen hun praktijk overeind te
houden, maar vooral dat zij daarbinnen in staat worden gesteld om op
een goede manier invulling te geven aan hun rol als zorgverlener. Ik
vraag vandaag in het bijzonder aandacht voor de negatieve gevolgen van
de uitbreiding van het preferentiebeleid. Daarbij gaat het ons niet
alleen om de financiële gevolgen voor de apothekers, maar vooral om de
consequenties voor bijvoorbeeld medicatieveiligheid en therapietrouw.
Zorgverzekeraars mogen niet op de stoel van de apotheker gaan zitten.
Hebben zorgverleners wel de ruimte om af te wijken van het preferente
middel als het gaat om medicijnen met grote risico's bij verkeerd
gebruik?
Ik leg een citaat voor uit de brief van de Nederlandse Patiënten
Consumenten Federatie (NPCF): "Ook voor apothekers lijkt een meer
onwerkbare situatie te ontstaan, vooral als het gaat om een goede
vulling van het schap, als de patiënten tijdig worden geholpen en
zodat er ruimte om buiten de preferente en goedkope medicijnen een
ander geneesmiddel aan te reiken als dit vanuit medische noodzaak
beter is. De aanpak die sommige zorgverzekeraars volgen is eenzijdig,
vanuit aanbesteding en kostenbeheersing ingestoken en is in zijn
uitwerking patiëntonvriendelijk. De aansluiting met kwaliteit is
onvoldoende zichtbaar." Ik denk dat hier heel goed wordt samengevat
wat het probleem is. Daarom is het de vraag wat nodig is. Volgens de
ChristenUnie moet er een sobere set van spelregels worden opgesteld
voor zorgverzekeraars en apothekers.
Als het gaat om de langetermijnvisie geneesmiddelenvoorziening delen
wij de principes en doelstellingen die de minister verwoordt in de
brief. Ik citeer: "De overheid ziet toe op de randvoorwaarden en het
toezicht, niet op de invulling van de rol die individuele partijen op
zich nemen." Dat kan zo zijn, maar dan moeten die randvoorwaarden wel
duidelijk zijn. Dat is op dit moment niet het geval. Duidelijk moet
zijn wat partijen van elkaar kunnen verwachten. Kwaliteit moet het
sturingselement zijn, maar dat zullen wij wel voldoende moeten borgen,
want voor wij het weten stuurt het geld.
Bij de invoering van de functionele bekostiging is het ook van belang
dat de randvoorwaarden op orde zijn. Versnippering van taken, concreet
de ontkoppeling tussen zorg en distributie, is niet in het belang van
de patiënt. Dat moeten wij niet willen. Tot slot: het lijkt de
ChristenUnie van groot belang dat het vertrouwen in het
transitieakkoord wordt teruggewonnen. De minister moet de regie nemen
om partijen weer om de tafel te laten plaatsnemen. Het gaat om de
toekomst van de zorg. Ik geef de minister mee om daarbij in het
bijzonder te letten op de positie van de jonge apothekers die in een
wel heel bijzondere positie terecht zijn gekomen.
Esmé Wiegman