CDA

TWEEDE KAMERFRACTIE

Den Haag, 16 september 2009
Pieter van Geel

Plenair debat

Algemeen Politieke Beschouwingen 2009

MdV, dank u wel!

Nederland sterker uit de crisis!

Dat is het motto van de CDA-fractie.

Ons toekomstbeeld.

Een samenleving met Nederlanders die tijd hebben voor elkaar.

Die niet naar de ander wijzen, maar ook naar zichzelf durven kijken.

Wij gaan voor een Nederland met een staatskas die weer gezond is.

Zodat we onze kinderen niet opzadelen met onze hoge schulden.

Een Nederland waar de handen uit de mouwen gaan en iedereen meedoet.

Een Nederland waar mensen met een beperking volwaardig meedoen

Een duurzaam Nederland.

Waar je s'ochtends in je elektrische auto stapt van originele, Hollandse makelij.

MdV!

Sinds het voorjaar is er veel veranderd.

Inmiddels kan 1 op de 5 jongeren geen baan meer vinden.

Het is nog maar kort geleden dat er over bangmakerij werd gesproken.

Omdat ik een eenvoudige rekensom maakte:

Per dag loopt onze schuld op met 100 miljoen.

1000 euro per seconde!

D'66 vond het maar overdreven en had zelfs een 'angstometer' op haar website gezet.

Het besef is inmiddels gegroeid, dat het met de schatkist bar én boos is gesteld.

We zitten in een situatie die wel 10 AOW-operaties vergt om de problemen op te lossen!

En het is nu al een symbool in de media geworden:

Als elke baby die nu geboren wordt de extra schuld van alleen 2010 zou moeten dragen, is de rekening 160.000 euro per baby!

Dit is ongehoord én ongekend.

Toch heeft het kabinet naar de mening van de CDA-fractie de afgelopen periode een verstandig financieel-economisch beleid gevoerd.

De meeste economen het er over eens.

Er ligt een aanvullend beleidsakkoord dat qua inhoud beter is dan dat het proces eromheen soms suggereerde:

Er is een mooie balans tussen

op korte termijn investeren

én het betalen van de rekening.

MdV!

Dit kabinet pakt door met een ombuigingsoperatie die oploopt tot vele miljarden.

Kijk naar hoe we op de begroting van Sociale Zaken moeten ombuigen.

Dat is niet gering!

Ook internationaal is er veel respect voor de Nederlandse aanpak:

Gedegen - sociaal - doordacht.

Juist omdat we laten zien hoe we de rekening gaan betalen.

Is er na het aanvullende akkoord in maart veel veranderd?

Ja, ten goede en ten kwade.

Terwijl in het bedrijfsleven hier en daar de lentecrocussen voorzichtig uit de grond komen.

Zijn de problemen voor de overheid alleen maar groter geworden.

We weten niet precies wat ons nog te wachten staat.

Duidelijk is dat de grote tekorten van de overheid niet vanzelf afnemen.

De economische dip is té groot.

We zijn met z'n allen armer geworden.

De overheid heeft dat voorlopig voor bedrijven en burgers opgevangen.

Maar de rekening moet wel worden betaald.

Want de overheid zijn wij met zijn allen.

We moeten dus onze uitgaven afstemmen op de nieuwe werkelijkheid.

De kaasschaaf kan in de la, want die is niet meer voldoende.

We staan voor een ingrijpende operatie die jaren gaat duren.

'Operatie Sophie' noem ik het.

Sophie is de meest gegeven meisjesnaam van 2008.

Wij doen het niet voor onszelf.

Maar voor Sophie.

En alle andere kinderen die nu geboren worden.

Aan hen zijn we verantwoording verschuldigd over wat wij nu doen om Nederland sterker te maken.

Aan het slot is niet de economie terug naar het oude.

Maar is Nederland fundamenteel veranderd en klaar voor een nieuwe toekomst.

Die verandering betreft meer dan de economie alleen.

Het gaat ook om een sociaal en cultureel veranderingsproces.

In de bouwtekening van het CDA worden veel verhoudingen veranderd:


- Een andere overheid.


- Meer persoonlijke verantwoordelijkheden.


- Een grotere toepassing van het profijtbeginsel


- En meer sociale samenhang.

De economische crisis dwingt tot echte verandering.

Laten we er samen voor zorgen dat Sophie later trots op ons kan zijn.

MdV!

Omdat deze crisis niet van korte duur is, wil ik eerst ingaan op de uitdagingen die ons ná 2010 te wachten staan.

Als de economie weer aantrekt.

Terecht geeft het kabinet aan dat niet alle antwoorden nu al kunnen worden gegeven.

Daarvoor zijn de onzekere factoren te groot.

Maar ik wil wel een aantal voor het CDA wezenlijke punten naar voren brengen.

Met welke bril zullen wij de voorstellen van het kabinet beoordelen?

Dat brengt mij allereerst bij de overheid die een eigen verantwoordelijkheid heeft.

MdV!

Het gat in de begroting loopt op tot ruim 35 miljard.

De problemen die we moeten oppakken zijn veroorzaakt doordat de inkomsten van de overheid sterk teruglopen, terwijl de uitgaven blijven doorgroeien.

Voor volgend jaar betekent dit dat het gat voor een gemiddeld gezin met twee kinderen 700 euro per maand zal bedragen.

Dat lossen we dus niet op door het gat tussen inkomsten en uitgaven te dichten door lasten van onze burgers te verzwaren.

Dan zou zo'n gezin meer dan acht duizend euro meer aan belastingen gaan betalen.

Dan gaan de belastingen snel met 25% omhoog.

Ook van gezinnen met een lager of middeninkomen

En dat wil natuurlijk niemand.

Ook het CDA niet!

Wat dan wel?

Het is de overheid die een te grote broek aan heeft.

De overheid zal het zelf moeten oplossen.

Niet door lasten te verhogen.

Maar door te snijden in te hoge uitgaven.

Het CDA zal bij de voorstellen van het kabinet heel scherp letten op de effecten voor jongeren en jonge gezinnen.

Wij gaan niet onnodig zware lasten leggen op jonge schouders.

Kabinet, denk daarbij aan de positie van starters op de woningmarkt.

Het is ook een groep die anders eigen arrangementen gaat maken en zich daarmee ook kan onttrekken aan de collectieve verantwoordelijkheid.

Dat mogen we niet laten gebeuren.

Want als jongeren gaan bezwijken onder de lasten van de generatie die niet wil afzien van verworven rechten, dan zakt vroeg of laat het hele systeem in elkaar.

En dan heb ik het over mijn generatie, dus ik heb recht van spreken.

Dit geldt ook voor de uit de pan rijzende kosten voor de gezondheidszorg.

Wij kunnen niet van jongeren vragen dat zij straks 22 procent van hun inkomen aan AWBZ betalen omdat wij niks hebben gedaan.

MdV!

Maar wij beseffen heel goed dat de economische situatie op dit moment broos is.

Timing is dus essentieel!

Het CDA wil ervoor knokken dat de komende jaren belangrijke hersteljaren worden.

Hoe eerder we verdere keuzes kunnen maken, hoe beter!

Dit proces is alleen geloofwaardig als we al in deze periode beginnen met hervormen.

Ik ben niet bereid om de schuldenlast geheel door te schuiven naar een nieuw kabinet.

Dat ga ik,

kan ik

én wil ik mijn kleinkinderen later niet uitleggen!!!

De urgentie en omvang van de maatregelen leiden ertoe dat wij vooraf alle mogelijkheden open houden.

Wij sluiten vóór het onderzoek dus niets uit.

Dit is iets anders dan nadien tekenen bij het kruisje.

MdV!

De voorstellen moeten ook leiden tot een ándere overheid.

Kaasschaafoperaties zullen uiteindelijk de kool en de geit allebei beschadigen.

De Rijksoverheid moet bij deze operatie ook zichzelf onder de loep nemen.

Voor ons is het aantal departementen dat we nu kennen niet heilig.

Er zijn al veel stappen gezet met de vernieuwing van de Rijksdienst, maar er kan nog zoveel meer.

MdV!

Ik vervolg mijn betoog met een ander onderwerp.

Het CDA wil van een verzorgingsstaat naar een staat van meedoen!

Iedereen doet mee!

Het CDA is sociaal voor wie niet kan,

Maar streng voor wie niet wil.

Niemand mag zich onttrekken aan het leveren van een bijdrage.

Als ik het heb over meedoen, heb ik ook over kansen voor mensen met een beperking die toch maatschappelijk willen blijven functioneren.

Als het gaat om hun voorzieningen, moeten zij nu langs allemaal verschillende loketten.

Elke wet biedt een andere voorziening waar weer een eigen indicatie voor nodig is: WSW, de Wajong en WIA, de AWBZ of de Wmo.

Het CDA wil dat deze groep de indicatiestelling voor werk, wonen, zorg en maatschappelijke ondersteuning, bij slechts één loket hoeven aan te vragen.

Het enige loket.

Hierover is al eerder een motie ingediend.

Ik vraag het kabinet hoe het staat met de uitvoering hiervan.

Immers: de beste sociale zekerheid is nog altijd een baan.

Sociale zekerheid is niet als een vangnet, maar als een springplank.

En dat brengt mij op het volgende onderwerp: de arbeidsmarkt.

De crisis leert ons dat bescherming op de arbeidsmarkt tot op zekere hoogte schijnzekerheid biedt.

Niet alleen mensen met tijdelijke contracten verliezen hun baan, maar er vallen ook steeds meer gedwongen ontslagen.

Een hoge ontslagbescherming en -vergoeding kunnen niet voorkomen dat er banen verloren gaan.

Dat versterkt niet de positie van werknemers op de arbeidsmarkt.

Sterker nog: het feit dat je rechten verspeelt als je overstapt naar een andere baan, werkt stilzitten in de hand!

We moeten daarom werken aan werkzekerheid in plaats van baanzekerheid!

Zorg dat mensen in hun kennis en vaardigheden kunnen blijven investeren.

Zodat ze weerbaar zijn op de arbeidsmarkt.

Ook op dit onderdeel zijn wij de taboes voorbij.

MdV!

Meedoen dus, maar dan wel productief!

Want wij zullen de voorstellen streng bekijken op de vraag:

wat doen ze voor het productieve vermogen van de economie?

Hoe krijgen wij de groei weer op peil?

De handen moeten weer wapperen.

Wij staan hier vandaag bij elkaar in de Kamer.

Maar als we eerlijk zijn:

Het geld wordt elders verdiend.

Door bedrijven, door de mensen in ons land.

Door onze welvaart te vergroten kunnen we meer nieuwe investeringen doen. Bijvoorbeeld in kennis, innovatie en onderwijs.

Onze ambitie is dus: haal meer werk uit mensen.

Een productieve economie is immers de motor in de samenleving.

Kortom: Het CDA wil werk.

Écht werk.

MdV!

We moeten echt werken dan ook wel mogelijk maken.

Dat wordt steeds lastiger door wat ik de vervetting van onze economie noem.

Langzamerhand zijn wij een samenleving aan het worden met steeds meer stafdirecties, adviseurs en consultants.

Die sturen dan met z'n allen die ene wijkagent of produktiemedewerker aan.

Een verpleegkundige moet dat ene kostbare uur wat ze heeft steeds meer verdelen.

15 minuten met de consultant.

15 minuten met de coördinator.

15 minuten met haar afdelingshoofd.

En met een beetje geluk heeft ze dan nog krap een kwartiertje over voor de patiënt.

Onze dienstensector moet wel dienstbaar blijven aan de samenleving!

Zowel overheid en bedrijfsleven moeten productief blijven.

Nu draaien we vast in onze grenzeloze wens naar meer coördinatie en afstemming.

Hup, wéér een laag ertussen.

Dat moet anders!!!

MdV!

Ik sprak net over een productieve economie.

Daar hangt mee samen dat we ook een duurzame economie nodig hebben.

Gebaseerd op een efficiënt gebruik van grondstoffen en energie.

Dat is óók de kracht van Nederland!

De laatste 150 jaar is economische ontwikkeling echter altijd samengegaan met een hoger energieverbruik.

En dat terwijl de wereld zich door de klimaatverandering niet kan permitteren nog meer energie te verbruiken.

Dan kun je twee dingen doen.

Of je zet een rem op ontwikkeling. Óf je kiest voor duurzame ontwikkeling.

En dat is eigenlijk geen keuze.

Voor al die mensen in de wereld die ook recht hebben op meer welvaart.

Essentieel is dus, dat er een wereldwijd klimaatverdrag wordt gesloten in Kopenhagen.

Kopenhagen, moet slagen!

Intussen moet Nederland zich veel meer aanpassen aan een wereldeconomie met open grenzen.

Trouwens, in die wereldeconomie heeft Nederland gouden kansen

Water was onze bedreiging, maar is ook onze kans geworden.

Water wordt of is al een groot probleem op wereldschaal.

Nederland heeft de beste wateringenieurs.

Voedsel is en wordt een groot probleem op wereldschaal.

Nederland, met zijn agrarische kennis in landbouw, veeteelt en tuinbouw, beheerst technieken van zaadveredeling en duurzame voedselproductiemethoden als geen ander land.

Ze hebben ons nodig!

Nederland is een dichtbevolkt land.

En toch hebben wij prachtige natuur.

Onze ruimtelijke ordening is voorbeeldig om wereldwijd te helpen bij het oplossen van ruimteproblemen.

MdV!

Economisch slechte tijden dwingen tot nadenken over de toekomst.

Waar verdienen we in Nederland over 10 jaar ons brood mee?

Waar liggen kansen?

Het is heel belangrijk om te zorgen voor perspectief.

Voor licht aan het eind van de tunnel.

Samen met wetenschappelijke instellingen en bedrijven moet de overheid de kansen voor de toekomst verzilveren.

En die kansen zijn er volop.

Hoe kunnen we een combinatie maken van:


-De strijd tegen klimaatverandering


-De transitie naar een andere energiehuishouding


-En kansen voor nieuwe bedrijvigheid?

De combinatie van kennis, innovatie en duurzaamheid wordt naar onze overtuiging, de gouden driehoek voor de toekomst.

Dat is het wenkende perspectief waar veel ondernemers mee aan de slag zijn.

MdV!

Ik kom tot een afronding van onze beoordeling van het heroverwegingspakket dat ons te wachten staat.

Vanzelfsprekend willen we bijdragen aan een veilig Nederland in een veilig Europa.

Maar ook aan een veilige wereld.

We moeten ónze problemen dus soms elders in de wereld oplossen!

Ik heb dan ook diep respect voor onze soldaten in Afghanistan, die daar heel belangrijk werk doen.

Onze veiligheid én ons welzijn hangen ook daar van af.

We moeten terroristen blijven oppakken om hier extremisme te voorkomen.

We moeten armoede elders oplossen om migratiestromen hier te voorkomen.

Kortom: Het is niet allemaal liefdadigheid.

Ook vanuit welbegrepen eigen belang, moeten we over onze grenzen heen kijken.

Dit moet ook een belangrijk oogmerk zijn voor Ontwikkelingssamenwerking.

MdV!

Het kabinetsbeleid van de komende jaren is wat mijn fractie betreft nu van een kompas voorzien.

Maar het debat van vandaag gaat in de eerste plaats over de begroting van het kabinet voor 2010.

Want we zouden bijna vergeten dat er ook nog gewoon veel werk in uitvoering is!

Voor mijn fractie is van belang dat wij hierin terugvinden wat al in het voorjaar is afgesproken.

Langs die meetlat leggen wij deze begroting.

Ook hier spreek ik eerst over de economie.

Daarin willen wij de kracht van Nederland terugvinden.

Maar vervolgens wil ik een aantal morele vragen stellen bij wat ik de achterkant van die krachtige samenleving wil noemen.

Bij criminaliteit én onveiligheid.

Bij falende integratie én immigratie.

Ik wil beginnen met het investeringspakket uit maart.

Een hele lijst aan maatregelen om de motor van de economie aan te draaien.

Prima!

Maar wat is daar tot op heden van terecht gekomen?

Welk ziekenhuis heeft al een aanbesteding lopen omdat het geld is gaan rollen?

Hoeveel spaden zijn er al in de grond voor het nieuwe Deltaprogramma?

Welke kleine ondernemer heeft het overleefd dankzij de voorstellen van het kabinet?

En: hoe worden jongeren nu beter aan het werk geholpen én gehouden?

Voor ons als CDA is essentieel dat het geld de samenleving zo snel mogelijk bereikt.

Het geld mag niet blijven hangen in geschuif tussen departementen!

MdV!

Daarbij hebben we afgesproken dat het stimuleringspakket tijdig, tijdelijk en gericht moet zijn.

Als de portemonnee leeg is, is het dan ineens een verworven recht geworden van de ontvanger, of blijkt de maatregel ... écht tijdelijk te zijn?

Een goed voorbeeld is de deeltijd-WW.

Mijn fractie verdedigt de inzet van de regeling.

Op korte termijn moet de vraaguitval worden opgevangen.

Maar het mag niet zo zijn de regeling leidt tot uitstel van moeilijke beslissingen en dat er eindeloos banen in stand worden gehouden.

Het CPB toonde zich afgelopen week zelfs bijzonder kritisch.

Wij zien de deeltijd-WW dan ook als een 'sociale remweg' die niet eindeloos kan worden doorgezet.

De maatregel is juist bedoeld om snel tijdelijke vraaguitval op te vangen.

En zo moet de regeling wat ons betreft dan ook worden ingevuld.

Graag een reactie.

In het beleidsakkoord hebben we een belangrijke stap gezet om forse loonmatiging bij de overheid zelf door te zetten.

Daar is 3,2 mld. mee gemoeid.

Indien dat niet gehaald wordt, zullen er door het kabinet maatregelen getroffen moeten worden.

Welke maatregelen zijn dat en hoe wordt de uitwerking van deze afspraak gegarandeerd?

Ook voor de overheid in haar rol als werkgever.

Graag een reactie van het kabinet.

MdV!

Mijn volgende onderwerp is de crisis- en herstelwet.

Hoe kunnen we van de crisis een kans te maken.

Vorige week nog kwam het World Economic Forum met een rapport over de concurrentiekracht van Nederland.

Die was verslechterd.

Ondermeer omdat het met de infrastructuur een stuk beter kan.

En daar is nu precies de crisis- en herstelwet voor bedoeld.

We moeten sneller door kunnen pakken bij het realiseren van infrastructuur en zeker ook bij projecten die noodzakelijk zijn om de energietransitie handen en voeten te geven.

Ook hiermee versterken we de kracht van Nederland!

In deze wet worden terecht een aantal concrete projecten benoemd die vaart moet krijgen.

Het CDA zou er graag nog een aantal projecten aan willen toevoegen:

De rotonde bij Joure, de Traverse bij Harlingen, de Flevolijn, de N35, het sleutelproject Breda en de buitenring Parkstad.

Datzelfde geldt voor de demonstratieprojecten voor afvang en ondergrondse opslag van CO2.

Als we deze projecten oppakken, is het plaatje compleet en kan de schop in de grond.

Vorig jaar heb ik het kabinet vragen gesteld over de inzet van privaat geld bij grote investeringsprojecten.

Met name pensioenverzekeraars kunnen daarin een belangrijke rol spelen.

En belangrijker nog: ze willen het ook!

Het is toch vreemd dat ze in andere landen investeren in grote infra-projecten, maar niet in Nederland!

Laten we nu de handen ineen slaan en alvast één project aanwijzen waarbij we dit mogelijk maken.

Wij zien enorme kansen in de omgeving van Rotterdam.

Als pensioenverzekeraars en de overheid het voor elkaar krijgen om de A15 daar te ondertunnelen.

En om een windmolenpark bij de Tweede Maasvlakte te bouwen.

Wat let ons dan?

Laten we de handen ineen slaan!

Het CDA is volledig bereid te aanvaarden dat afspraken met private partijen zakelijke afspraken moeten zijn.

Dat wil zeggen dat de politiek niet voortdurend het bestek moet willen bijstellen. Pensioenfondsen zijn de hoeders van de pensioenen en zij investeren zeker niet in politieke wervelwinden.

Zij willen solide zekerheid op beleggingen.

Het CDA wil die geven.

Doet het kabinet mee?

MdV!

Een vraag over de morele agenda.

We staan ook aan de vooravond van de G20-bijeenkomst, waarbij het goed is dat wij daar ook aan tafel zitten.

Premier Balkenende heeft het Nederlandse belang zeer gediend door onze plaats daar vast te leggen.

Goed dat Nederland voorop loopt met een gedragscode voor bankiers!

Voorwaarde is natuurlijk dat die code niet alleen van papier is.

Maar tussen de oren gaat zitten.

Welke mogelijkheden heeft Nederland om met deze code in de hand stappen te zetten?

Gaat de premier zijn collega's oproepen om dit voorbeeld te volgen?

MdV!

Mijn verhaal tot nu toe richt zich veelal op de economie en kracht van Nederland.

In het tweede deel van mijn betoog wil ik het ook hebben over een andere kant van Nederland.

Ik heb het dan over de sociale staat van Nederland, de morele kant.

Ook op dit vlak gaat het met veel Nederlanders prima.

Laten we dat niet vergeten.

Maar toch lijkt een kleine groep het hier steeds opnieuw voor iedereen te willen verpesten

Denk aan Hoek van Holland, of dit weekend in Culemborg.

Om dat tegen te gaan zullen we ook hier samen de schouders onder moeten zetten.

Dat vereist een doortastende aanpak.

Zowel repressief als preventief.

Als het gaat om de preventieve aanpak, gaat het om het versterken van het gevoel van verantwoordelijkheid voor de samenleving.

Sommige mensen hebben het gevoel ontworteld te zijn.

Dat gevoel kan alleen verdwijnen als we weer een samenleving krijgen waar binden en verbinden sleutelbegrippen zijn.

Een moreel appèl op ons allen kan behulpzaam zijn.

Elkaar aanspreken op gedrag hoort daarbij.

Net zoals dat in de meeste gezinnen gebeurd.

Maar minstens zo belangrijk is dat wij de binding versterken.

Door jongeren via een maatschappelijke stage bij de samenleving te betrekken

Door sport te stimuleren - De Olympische droom voor iedere jongere bereikbaar maken.

Door Vrijwilligerswerk te stimuleren.

En kleinschaligheid te bevorderen.

In zorg en onderwijs.

Keihard verzet tegen het feit dat gewone contacten en hulp tussen mensen steeds meer vervangen worden door "betaalde" contacten.

Maar met dit deel van het verhaal zijn we er natuurlijk nog niet.

Elke samenleving die uitgaat van binding en samenhorigheid heeft ook grenzen nodig.

Bij het handhaven van die grenzen valt of staat de geloofwaardigheid van de staat, bij de geloofwaardigheid op straat.

Dat is de repressieve kant!

Als politiek en bestuur betalen we nog steeds de rekening voor jarenlange politieke correctheid: de mantel der liefde en gedogen.

Mensen zijn daar boos over.

Ik snap dat wel.

Als in je straat je bovenbuurman een hennepplantage heeft.

En je op straat wordt geconfronteerd met jongeren die de grenzen van het betamelijke kwijt zijn.

Of als je te maken krijgt met importbruiden die de taal niet spreken en zich in een eigen wereld opsluiten

Dan kan ik me voorstellen dat je niet van de overheid wilt horen dat je je eigen verantwoordelijkheid moet nemen.

En al helemaal niet als je net een boete hebt gekregen omdat je 4 km te hard reed.

Willen we alle mensen mee krijgen in een beschavingsoffensief.

Dan moet er eerst door de overheid geleverd worden.

Dit betekent dat regels en wetten in ons Nederland worden gehandhaafd en dat bestuurders geen verantwoordelijkheden afschuiven.

Wanneer het gaat om de aanpak van losgeslagen straattuig, dan gaat er een tandje bij.

Heeft u laatst burgemeester Aboutaleb na 'Hoek van Holland' horen vragen om meer bevoegdheden?

Ik werd daar best een beetje moedeloos van.

Burgemeesters hebben er een enorme lading aan bevoegdheden bij gekregen.

Juist om overlast veroorzakers en straattuig aan te pakken.


- Gebiedsverboden


- Groepsverboden


- Cameratoezicht


- Meldingsplicht


- Onder toezicht stellen.

En ga zo maar door.

Burgemeesters kunnen dus heel veel.

Ik zeg: doe dat dan ook!

Ik was vorige week in Gouda. Daar is 't kwartje wel gevallen.

MdV!

Mijn fractie heeft bij het verantwoordingsdebat een motie ingediend.

Hierin werd aan het kabinet gevraagd om lokale bestuurders te stimuleren om de geboden mogelijkheden vaker én sneller toe te passen.

Ik begin ongeduldig te worden.

Het is tijd voor actie!

MdV!

De onderwereld infiltreert in de bovenwereld.

Juist wanneer we het hebben over de schemergebieden die wij gedogen.

De teelt en handel in softdrugs is keiharde criminele business.

Of wij nou net doen of het normaal is of niet.

Ik ben dan ook blij met de stappen die het kabinet neemt om minder te gedogen.

We zijn er nog niet, maar het is een stap in de goede richting.

Aan de andere kant wil ik hier opnieuw mijn verbazing en ongenoegen uitspreken over een rechter die van mening is dat politieagenten tegen een stootje moeten kunnen.

En daarom minder bescherming tegen agressie verdienen dan ambulance broeders of brandweermannen.

MdV, juist politieagenten hebben van ons de opdracht en taak om de veiligheid van burgers te beschermen.

Ook als dat henzelf in gevaarlijke situaties brengt!

Wij mogen op geen enkele manier het signaal afgeven dat we die gevaren met een wegwerp gebaar afdoen als... risico's van het vak.

Ook als het gaat om het werk van de politie moeten we kijken of we voldoende mogelijkheden geven om de misdaad te bestrijden.

Wanneer politie bij het toepassen van bevoegdheden telkens wordt gehinderd door allerlei kleine regeltjes, dan vraag ik me af, voor wie doen we het eigenlijk?

Willen we de burger beschermen voor de politie?

Of willen we de politie in staat stellen om burgers te beschermen?

De politie die in andere landen boeven pakt, moet hier eindeloos gedetailleerde WOB-verzoeken behandelen. Ik verzoek de regering de politie van de WOB uit te zonderen. Dit zal vele uren onzinnig papierwerk overbodig maken.

De Veiligheid van het slachtoffer gaat wat het CDA betreft vóór de privacy van de dader.

Dan kom ik nu op het onderwerp integratie.

Zoals ik zojuist al zei, van iedereen die naar Nederland komt om zich hier te vestigen mag worden verwacht dat hij of zij de taal leert en meedoet aan én in de samenleving.

Want we kunnen met elkaar niet accepteren dat er steeds nieuwe verloren generaties ontstaan.

Doordat ouders niet in staat zijn om hun kinderen klaar te stomen voor onze samenleving.

En nog steeds komen er via huwelijksmigratie jaarlijks vele mensen naar Nederland.

Steeds vaker hoor ik van lokale politici dat het moeilijk dweilen is met de kraan open.

Dat klinkt wat plat.

Maar hun zorgen zijn niet uit de lucht gegrepen.

We moeten wel kritisch kijken of we wel streng genoeg zijn.

Komen er niet nog steeds te veel mensen binnen voor wie de kansen om mee te komen in de samenleving gering zijn?

Dat is niet goed voor de samenleving, en het is niet goed voor deze mensen zelf.

Gelukkig lijkt de inburgering in het land van herkomst te werken.

Hoewel vooraf velen zeiden dat het onmogelijk was, loopt het gewoon en haalt 95 procent van de mensen het examen.

Het niveau ligt echter zo laag dat je je kunt afvragen of het voldoende is om mensen ook echt een kans te geven in ónze samenleving.

Een samenleving waar bijna iedereen ten minste van zijn 4e tot zijn 16e goed onderwijs heeft gevolgd.

Daarom wil het CDA de eisen aan de kennis van taal, over leven in Nederland en onze cultuur flink opschroeven.

Misschien moeten we zelfs als eis stellen dat men minimaal een diploma heeft voor een beroepsopleiding voor men hierheen komt.

Dan weet je bijna zeker dat iemand hier aan de slag kan.

Mee doet, in plaats van langs de zijlijn staat.

MdV!

Ik rond af.

Veel mensen in ons land zijn bezorgd.

Over werk, inkomen, identiteit, veiligheid, het milieu, de toekomst van hun kinderen.

En dát in een steeds sneller veranderende wereld.

Mensen raken onthecht en zoeken naar zekerheden.

De politiek kan daar op twee manieren op reageren.

De politiek kan die bezorgdheid na echoën en versterken.

Maar de politiek kan ook richting geven.

Dat laatste willen wij.

Met deze coalitie, en als het even kan met de hele Kamer.

Het CDA wil bedreigingen tot kansen wil maken.

Laten wij de uitdagingen aan gaan.

Het is de taak als politici en bestuurders om mensen te helpen thuis te raken in deze woelige tijd !!!!

Niet door gouden bergen te beloven.

Niet door verantwoordelijkheden over te nemen.

Niet door terug te gaan naar een nostalgisch onbereikbaar verleden.

Maar door consequent hen te helpen weerbaar te worden.

Zo komt Nederland sterker uit de crisis!