Wachten op de verplichte privatisering WGA is niet verstandig
Werkgevers dienen nu een besluit te nemen en moeten zich daarbij deskundig laten begeleiden
TILBURG, 20090904 -- Vanaf 2007 kunnen alle werkgevers ervoor kiezen om eigen risico drager voor de werkhervattingsregeling voor gedeeltelijke arbeidsgeschikten (WGA) te worden. Als eigen risico drager voor de WGA heeft de werkgever 10 jaar lang verantwoordelijkheden voor de uitbetaling van de uitkering maar ook voor de re-integratie. Thans is ca. 21% (75.000 werkgevers MKB en 600 grote werkgevers) eigen risico drager voor de WGA. Wachten op de verplichte privatisering vanuit de overheid is niet verstandig!
Het Ministerie van Sociale Zaken laat op dit moment, ter voorbereiding op de besluitvorming van de ingangsdatum voor een volledige privatisering van de WGA, een onderzoek uitvoeren. Dit onderzoek is in het bijzonder gericht op de werking van de WIA en de tot nog toe behaalde resultaten.
Wegéon heeft in haar persbericht van 18 april 2008 al aangegeven, dat de gemiddelde kennis van de WIA en privatisering WGA onvoldoende is. Nu, anderhalf jaar later, is dat nog steeds zo. Midden- en kleinbedrijf laat zich nog steeds bij de keuze van eigen risico drager worden leiden door het advies van de assurantietussenpersoon en/of accountant en bijna altijd is de premie doorslaggevend. Aan de re-integratie verplichtingen en voor wat betreft het opleggen van maatregelen bij het onvoldoende meewerken van de werknemer aan zijn re-integratie, wordt voorbij gegaan. Een slechte zaak, zo stelt Arno Linkels, directeur van Wegéon. Gevolg is dat werkgevers die eigen risico drager zijn zich pas bij een langdurige zieke werknemer en/of als de eerste WGA gerechtigde zich aandient realiseren welke verantwoordelijkheden ze hebben.
Eigen risico dragers moeten een langdurige zieke werknemer op tijd melden bij hun verzekeraar. Als gevolg van te laten meldingen en het uitblijven van meldingen aan de verzekeraar worden re-integratie kansen in de loondoorbetalingsperiode onbenut gelaten en kan een uitkering worden geweigerd. Wegéon verzorgt als inhouse- outhouse arbodienst van haar relaties standaard de meldingen bij de verzekeraar en stelt zich, eventueel in samenwerking met de verzekeraar, proactief op m.b.t. de re-integratie, ook na de WIA- toekenning. Daarvoor participeert Wegéon o.a. in de Stichting Centraal Orgaan Bezwaar en Beroep Eigenrisicodragers (COBBE).
Uit onderzoek blijkt dat werkgevers nog geen of onvoldoende kennis hebben van de Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen (WIA). Met betrekking tot de financiële gevolgen tasten werkgevers en werknemers nog altijd in het duister. Hierdoor lopen de kosten veel hoger op dan nodig is. Indien een werkgever een gedeeltelijke arbeidsgeschikte werknemer met een loonsom van euro 40.000, - op jaarbasis heeft en de werknemer niet werkt, kost de werkgever dit euro 172.448, -. Kennis van de WIA, het op tijd maken van een financiële scan en een snelle re-integratie kunnen deze kosten mlaag brengen. Linkels pleit daarom voor het standaard opnemen van een financiële scan in de loondoorbetalingsperiode, uiterlijk bij de eerste jaarsevaluatie. Met deze financiële scan kan de werkgever op een eenvoudige wijze het re-integratie budget vaststellen en kan de zieke werknemer zijn toekomstige financiële positie worden voorgerekend.
Wegéon adviseert werkgevers zieke werknemers na twee ziektejaren niet te ontslaan. Er is vanuit de schadelastbeperking voldoende ruimte om de werknemer ook na twee ziektejaren nog te begeleiden. Dit is het makkelijkst bij het aanhouden van een beperkt dienstverband. Alleen eigen risico drager voor de WGA worden, omdat de private WGA- premie lager is dan de publiek WGA- premie is niet verstandig. Naast de premie kan de verzekeraar namelijk ook ondersteuning bieden bij de re-integratie, ook tijdens de twee ziektejaren. In tegenstelling tot het UWV heeft namelijk de verzekeraar een financieel belang.
In juni 2008 zijn er door leden van het CDA vragen in de kamer gesteld m.b.t. een uitspraak van Wegéon over het alleen verzekeren van werknemers met een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Voorwaarden is wel dat de werkgever een goede administratie moet bijhouden, waardoor contracten van bepaalde tijd niet onbedoeld worden omgezet in contracten naar onbepaalde tijd, zo benadrukt Linkels. Bij het niet melden van deze werknemers bij de verzekeraar vallen deze tussen "wal en schip". De Minister van Sociale Zaken heeft destijds geen aanleiding gezien om de wetgeving hieromtrent aan te passen en/of het toezicht te verscherpen. Inmiddels weten steeds meer werkgevers dat ze niet voor elke werknemer als eigen risico drager verantwoordelijk zijn voor de WGA- uitkering. Voor "vangnetters", onder deze categorie vallen onder meer werknemers met een tijdelijk dienstverband die voor hun ontslag ziek worden gemeld, uitzendkrachten en herintredende arbeidsongeschikten, waarvoor een beroep is gedaan op artikel 29B van de Ziektewet, blijft het UWV verantwoordelijk.
Circa 21% van alle werkgevers is dit moment eigen risico drager WGA. Er is een sterk afwachtende houding of de WGA wel of niet geprivatiseerd gaat worden. Juist met het oog op een mogelijke privatisering adviseert Wegéon nu om een serieuze afweging te maken voor eigen risico drager schap. Nu is nog niet bekend wat er bij een privatisering gaat gebeuren met de bestaande WGA lasten. Wellicht wordt er gekozen voor het scenario als bij de afschaffing van de wet Pemba (Premiedifferentiatie en marktwerking bij arbeidsongeschiktheidsverzekeringen). Indien hiervoor gekozen wordt, is het aannemelijk dat alle werkgevers die juist bij het UWV zijn gebleven dan nog jarenlang een omslagpremie blijven betalen. Hiermee wordt dan het principe van "de vervuiler betaalt" losgelaten, wat gunstig is voor werkgevers met relatieve hoge WGA instroom, maar ongunstig voor werkgevers die het beter doen.
Maak nu een keuze m.b.t. eigen risico drager worden ja/ neen en houdt daarbij rekening met de verwachting van het UWV dat de rekenpremie voor 2010 uit zal komen rond de 0,68% (2009 0,47%).
Werkgevers moeten zich ook niet laten misleiden m.b.t. het "niet schoon" zijn. Veel werkgevers hebben in het verleden van hun accountant, assurantietussenpersoon of verzekeraar het predicaat "niet schoon" gekregen. Zij hadden namelijk langdurige zieke werknemers die niet vallen onder het standaard inloop risico van de verzekeraar. In plaats van te onderzoeken of er daadwerkelijk een risico voor WGA- instroom bestond, werd gemakshalve het predicaat "niet schoon" afgegeven en was het advies "blijf zitten waar je zit", m.a.w. blijf voorlopig nog maar bij het UWV. Linkels adviseert daarom aan werkgevend Nederland om per langdurige zieke werknemer een prognose, incl. een financiële scan, af te laten geven van het mogelijke toekomstige WGA- risico. Verder dient de werkgever een advies over de mogelijke nog te nemen re-integratieactiviteiten en eventuele niet uitgevoerde poortwachterverplichtingen te krijgen. De praktijkervaring is dat slechts 20 a 25% van de langdurige zieke werknemers ook daadwerkelijk een WGA- risico vormen en veel werkgevers dus ten onrechte de stempel "niet schoon" hebben gekregen of opnieuw gaan krijgen.
Werkgevers moeten overtuigd worden van de risico's rondom de WGA. Voor velen, ook de meeste accountants en de assurantietussenpersonen is de WIA nog steeds een doolhof terwijl de daaraan verbonden bedrijfsrisico's, waarover nu net zij moeten adviseren, niet gering zijn.
Wacht dus niet op de verplichte privatisering van de WGA vanuit de overheid maar neem zelf "de touwtjes in handen" en neem daarbij professionele begeleiding. Voor meer informatie zie www.wegeon.nl