CNV Onderwijs
23 augustus 2009
Column Siop: Henk en Eddy
Categorie: Verenigingsnieuws Postactieven, Verenigingsinfo
Postactieven, Homepage Vakcentrale
Door: G. Siop
Henk en Eddy
Henk, echte fijne Hollandse naam overigens, staat voor Kolk, van der
en die naam zit vast aan de voorzitter van een grote FNV-vakbond. Eddy
is de voornaam van de pittig rechtse CDA-er Van Hijum. De overeenkomst
tussen beide mannen zal denkelijk zijn dat ze allebei het beste voor
hebben met hun achterban. Het grondige verschil tussen hen beiden is
dat de een de gemiddelde werkgever en diens intenties niet vertrouwt
terwijl de ander dat juist wel doet. Zelfs blind. U mag raden wie de
een en wie de ander is. Ik licht een tipje van de sluier op. De
FNV-er, hoewel die in de ogen van menig CNV-er toch wel een ietse
pietsie heidens zal zijn aangelegd, gelooft ter zake kennelijk wel in
de erfzonde en de CDA-er gelooft blijkbaar niet in dat
aardsparadijselijke fenomeen. De omgekeerde wereld, maar het is niet
anders. En geloof me of geloof het niet, maar vertrouwen in werkgevers
staat voor mij als rechtgeaard vakbondsmens gelijk met het verwerpen
van de erfzonde. Ik wantrouw, als recht geaard zoon van mijn goede
vader, eigenlijk elke werkgever tot diens onschuld bewezen is. Zelfs
mijzelf als ik in de werkgeversrol zit. Dit gegeven zijnde moet de
aandachtige lezer kunnen weten wie van de twee de werkgever wel en wie
de bazen niet vertrouwt.
Ik zal even uitleggen waar het deze keer om draait. Eddy vindt dat
Henk uit de heup op Donner schiet, want Donner doet zijns inziens
toch braaf en getrouwelijk precies wat is afgesproken terwijl Henk
juist vindt dat Donner zijn afspraken met de vakbeweging schendt. Henk
is het met Eddy natuurlijk eens dat tijdelijk werk beter is dan geen
werk maar vindt dit een vals dilemma want vreest, en volgens mij te
recht, dat de gemiddelde werkgever van de mogelijkheid om zelfs vier
keer tijdelijke aanstellingen uit te reiken misbruik maakt. Eddy
daarentegen weet zeker dat de werkgever echt geen misbruik zal maken
van die verruiming van aanstellingsmogelijkheden. Henk vreest verder,
dat het ter wille van het onmisbaarheidcriterium voortaan mogen
afwijken van de anciënniteitvolgorde bij economisch gedwongen
ontslagen, misbruikt gaat worden. Eddy deelt die vrees niet. Sterker
nog, Eddy vindt dat Henk zijn werk als vakbondsman pas goed doet als
hij samen met Donner de crisis te lijf gaat; alsof de leden van Henks
bond en niet die van Eddy de crisis hebben veroorzaakt. Eddy denkt ook
dat rechters misbruik van de nieuwe vrijheden wel af zullen straffen
maar Henk weet met zijn ervaring dat die verwachting in veel gevallen
en om diverse redenen moet worden gekwalificeerd als vermetel
vertrouwen. Als het überhaupt al tot een rechtszaak komt is, indien
het om ontslagzaken gaat, vaak genoeg niet de ontslagene onschuldig
tot het tegendeel blijkt maar de ontslager.
Het aardige aan Eddy is dat hij Henk voor zijn eigen politieke
karretje wil spannen en het aardige aan Henk is dat die dit gewoon
vertikt. Henk wil opkomen, foei, voor de belangen van de economisch
zwaksten. Eddy wil dat kennelijk niet. Die wil nog steeds gewoon wat
vroeger die fabrikant en die pastoor dan wel dominee wilden. Ik zie
Henk en Eddy voorlopig niet door een deur kunnen. Jammer, maar
gelukkig is duidelijk waar de bond van Henk staat. Waar staat
overigens het CNV?
De les van dit verhaal? Het zijn er deze keer zelfs twee. De
vakbondsbestuurders die lieden als Donner en De Geus vertrouwen en
steunen zou je per definitie moeten wantrouwen; de
volksvertegenwoordiger die zijn grondwettelijke controlefunctie
ondergeschikt maakt aan partijdiscipline en hoopt op een
schouderklopje van de partijtop echter evenzeer. En de erfzonde? Die
bestaat. Al was het maar om het Mariafeest van acht december
betekenisvol te maken. Inderdaad, een doordenkertje. Leg ik nog wel
eens uit.
---