Shakespeare Diever speelt Much Ado About Nothing in vernieuwd theater.

10/08/2009 09:30

Toneelvereniging Diever

Deze zonnige komedie laat zien hoe je de liefde met list en bedrog kunt maken en breken. Kortom een feestelijk stuk met een serieuze ondertoon. Shakespeare schreef deze komedie omstreeks 1598 / 1599; kort daarvoor had hij beide delen van het koningsdrama Henry IV voltooid. Blijkbaar wilde Shakespeare het leven nu weer even van de zonnig kant belichten. Dat is voortreffelijk gelukt. Much Ado About Nothing is een hecht doortimmerd toneelwerk; alles staat perfect op z'n plaats en de verschillende verhaallijnen in het stuk zijn ingenieus, maar toch overzichtelijk met elkaar verweven. Keer op keer wordt het publiek verrast met onverwachte wendingen die eigenlijk, achteraf beschouwd, heel logisch op elkaar aansluiten.

Een foto van dit onderwerp is (rechtenvrij) beschikbaar op ANP Fotonet (www.anp-photo.com) en zichtbaar op www.perssupport.nl.

EEN NIEUW THEATER

Al meer dan zestig jaar geven we in ons theater in Diever iedere zomer voorstellingen van Shakespeares toneelstukken. En dat doen we nog steeds op de van ouds vertrouwde manier: midden in het bos, onder de blote hemel met flonkerende sterren of tinkelende regendroppen. Het publiek zit op onze houten banken en kijkt en luistert naar onze spelers op het groen-omzoomde podium van zand en aarde.

In de pauze is er warme worst. Als vanouds.

Toch zal het opvallen, dat hier en daar iets van dat "oude" een nieuw gezicht heeft gekregen. Deze zomer, bijvoorbeeld, zit men als eerste op onze zojuist voltooide nieuwe banken. Ze zijn gemaakt van Drents larikshout, dat veertig jaar zonder veel onderhoud meegaat.

Vanaf de achterste rijen heeft men nu uitstekend zicht op het toneel, want de helling is daar met duizend kuub grond anderhalve meter opgehoogd.

De techniektoren, waar men voorheen bij binnenkomst onderdoor liep, is verplaatst naar het midden, achter de tribune; onze technici kunnen nu récht op het podium kijken bij het regelen van licht en geluid. De lichtmast die het theater overspant, is een flink eind omhoog gebracht. Alle kabels liggen volgens de huidige voorschriften veilig afgeschermd onder de grond. Ook zijn de felle zaallichten vervangen door opgloeiende lampjes tussen het groen.

Achter de schermen is in de afgelopen maanden nog veel méér werk verzet. Want als we de traditie levend willen houden (en dat willen we maar al te graag), moeten we wel bij de tijd blijven. Honderdvijftig vrijwilligers staan ieder jaar opnieuw klaar om het nieuw te spelen stuk de ruimte te geven, en het duizendkoppige publiek een ultiem bos-comfort.

De timmerlieden, de kostuumnaaisters, de grimeuses, de technici, de spelers en al die andere onbezoldigde medewerkers zijn en blijven amateurs. Ze worden aangestuurd door een handvol onvolprezen professionals en kunnen, mede daardoor, telkens weer topprestaties leveren. Dit jaar meer dan ooit. Met nieuwe mogelijkheden voor de mise-en-scène, het decor, de belichting, het geluid, de akoestiek. Zo zijn de personages van Shakespeare nog beter te volgen en kan men van zijn overrompelende teksten nog intenser genieten.

MUCH ADO ABOUT NOTHING

KIEKEBOE!

Op het zonovergoten eiland Sicilië maken we kennis met signor Benedick en signorina Beatrice. Die twee vertoeven doorgaans in of rondom het huis van haar oom Leonato, de gouverneur van de havenstad Messina. Als tijdverdrijf weten de luxe duifjes niets beter te doen dan elkaar te overladen met hatelijkheden.

Beatrice beweert zelfs, dat je van Benedick meer last hebt dan van een besmettelijke ziekte. "Als je hem eenmaal onder de leden hebt, moet je heel wat slikken om er weer vanaf te komen."

Benedick verzucht: "Haar tong is messcherp, en met elk woord weet ze je pijn te doen. Alles wat slecht is vind je in hààr!"

Hoe anders ligt dat bij het jonge paar Claudio en Hero. Zij is de nicht van Beatrice en de dochter van Leonato. De prille gelieven hebben maar één wens: zo spoedig mogelijk met elkaar trouwen. Claudio: "In mijn ogen is Hero het mooiste wat ik ooit gezien heb."

Maar zo gemakkelijk kom je er bij Shakespeare niet vanaf. Door een gemeen spelletje wordt de indruk gewekt, dat Hero bepaald géén ongerept maagdje meer is. Hoe onterecht ook, in haar hooggeplaatste omgeving worden de lasterpraatjes direct voor waar aangenomen. Voor het jonge stel heeft dat zeer kwalijke gevolgen.

Maar ook Beatrice en Benedick komen onder vuur te liggen. Alleen zijn de grappen hier goed bedoeld en ze hebben nog een gunstig effect ook.

Opvallend bij dit alles is, dat de "upper ten" van Messina zich zo gemakkelijk bij de neus laat nemen. Het simpele voetvolk, dat in dit stuk optreedt als burgerwacht, heeft veel eerder in de gaten hoe de vork werkelijk in de steel zit.

Als toeschouwer hebt u in ons openluchttheater onbelemmerd zicht op de Siciliaanse struiken, de heggen, de open ramen, de terrassen en andere verscholen plekjes, waar al de fopperijen worden voorbereid en uitgevoerd. U blijft dus voortdurend op de hoogte, want u ziet én hoort wat de personages gaan doen - en meestal bent u ze zelfs een stapje vóór.

Zo heeft William Shakespeare meer dan vierhonderd jaar geleden zijn recept samengesteld voor een vrolijke-avond-met-inhoud. U zult het nu zelf beleven: die receptuur heeft de tand des tijds moeiteloos doorstaan. Want is het niet zo, dat wij nog steeds, linksom of rechtsom, worden bedot met 'n hoop gedoe om niks? Wat lucht het op, om daar eens smakelijk om te kunnen lachen.





http://www.shakespearetheaterdiever.nl

http://www.shakespearetheaterdiever.nl