Vrije Universiteit Amsterdam

Weigeren of voortijdig staken van de behandeling tegen kinderleukemie in Indonesië


* Startdatum: 01-07-2009


* Tijd: 13.45


* Locatie: Auditorium


* Titel: Weigeren of voortijdig staken van de behandeling tegen kinderleukemie in Indonesië


* Plaats: Auditorium


* Spreker: M.N. Sitaresmi


* Promotor: prof.dr. A.J.P. Veerman prof.dr. D. Djauhar Ismail prof.dr. A. Sutaryo


* Onderdeel: VU medisch centrum


* Wetenschapsgebied: Medisch


* Evenementtype: Promotie

Het weigeren of voortijdig staken van de behandeling tegen kinderleukemie is de meest voorkomende reden voor het falen van de leukemietherapie in Indonesië. De meeste mensen stoppen vanwege de bijwerkingen, zoals gedragsverandering: kinderen waren angstig en getraumatiseerd door de medische procedures. Dit blijkt uit het promotieonderzoek van Mei Neni Sitaresmi. Ook ontdekte zij dat het bijhouden van een dagboek zinvol is om de overlevingskans te verbeteren.

Uit Sitaresmi's eerdere onderzoek bleek dat de overlevingskans van kinderleukemie in Indonesië laag (20%) was ten opzichte van die in meer ontwikkelde landen (80%). Het weigeren of voortijdig staken van de behandeling was de meest voorkomende reden voor het falen van de therapie in Indonesië, waar 35% van de patiënten de therapie weigerde of voortijdig staakte.

Sitaresmi verrichtte huisbezoeken om 37 van de 40 families van kinderen die de behandeling geweigerd of voortijdig gestaakt hadden te interviewen om zo hun beweegredenen in kaart te brengen. De meeste ouders noemden verscheidene redenen. Financiële - en transportproblemen waren belangrijke, echter niet de enige overwegingen. Overtuigingen dat leukemie niet te genezen is, ernstige bijwerkingen van de behandeling en ontevredenheid over ziekenhuispersoneelsleden waren ook belangrijke overwegingen. De meeste patiënten hadden last van bijwerkingen. De meest voorkomende en hinderlijke bijwerking was gedragsverandering: kinderen waren angstig en getraumatiseerd door de medische procedures.

Sitaresmi onderzocht ook het gebruik van een dagboek om de overlevingskans te verbeteren. Zij vond dat het dagboek gebruikt kon worden als informatiebron over therapietrouw, symptomen en andere belangrijke problemen gedurende de therapie, zoals het uitstellen van de behandeling ten gevolge van gebrek aan medicijnen en ziekenhuiskamers. Zij ontdekte tevens dat het dagboek nuttig is om de overleving van kinderen met hoogopgeleide moeders te verbeteren.
© Copyright Vrije Universiteit Amsterdam