Wageningen Universiteit en Researchcentrum
biobrandstoffen schaadt duurzame ontwikkeling
Teelt biobrandstoffen schaadt
duurzame ontwikkeling
25 jun 2009
Nummer: N
Als Nederland in 2020 tien procent van de brandstofvraag wil dekken
met biobrandstoffen, kan het niet voldoen aan de criteria van de
commissie voor duur-zame biomassaproductie. Dat schrijven
onderzoekers van Wagningen UR en collegaâs van ECN, PBL en Ecofys in
een rapport aan het ministerie van VROM.
Voor bijmenging van tien procent biobrandstoffen in Nederland is
tussen de 600 duizend en 800 duizend hectare grond nodig, bijna
evenveel als het totale akkerbouwareaal in Nederland. âDit betekent
dat Nederland vrijwel volledig afhankelijk zal zijn van import van
biomassa voor biobrandstoffenâ, aldus de onderzoekers. Op dit areaal
kan ook voedsel worden geproduceerd voor 2,7 tot 3,6 miljoen mensen
met een Europees dieet. Ze verwachten een toenemende concurrentie
tussen biobrandstoffen en voedselproductie, ook al omdat binnen tien
jaar te weinig marginale gronden geschikt zijn te maken voor de
verbouw van biomassa voor brandstoffen. Mede hierdoor gaan de
voedselprijzen tussen de tien en dertig procent stijgen, met grote
fluctuaties in de prijzen.
Â
Onder leiding van onderzoeker dr. Prem Bindraban van Plant Research
International van Wageningen UR maken de auteurs een inschatting van
de landbouwkundige ontwikkelingen, conversietechnieken,
investeringsbehoeften en sociaal-economische consequenties voor de
nieuwe biobrandstoffensector in 2020. Ze verwachten dat er meer
landbouwgrond nodig is om aan de toenemende vraag naar voedsel te
kunnen voldoen. Voorts schatten ze in dat de tweede generatie
biobrandstoffen â bioethanol uit cellulose â in 2020 zoân twintig
procent van de vraag kan vervullen, omdat deze techniek nog niet is
uitontwikkeld en forse investeringen vereist. Dit zal een toenemende
directe of indirecte claim leggen op natuurlijke gebieden.
De bijdrage van biobrandstoffen aan vermindering van de emissie van
broeikasgassen is zeer gering en bovendien heel duur. Het extra
benodigde areaal voor energiegewassen leidt tot ontginning en emissie
van koolstof, waardoor het klimaatprobleem eerder groter dan kleiner
wordt.
Kleinschalige ontwikkeling van energiegewassen kan weliswaar als
katalysator dienen voor rurale ontwikkeling, omdat de biobrandstoffen
gebruikt kunnen worden voor verbetering van transport en aandrijving
van irrigatiepompen. Maar alleen grootschalige productie kan tot een
levensvatbare marktpositie voor biobrandstoffen leiden.
Jacqueline Cramer, voorheen zelf voorzitter van een commissie die
criteria heeft opgesteld voor duurzame biomassaproductie, zegde in
juni vorig jaar de Tweede Kamer toe om de doelstelling om in 2020 tien
procent biobrandstoffen bij te mengen aan de pomp, langs deze
duurzaamheidsmeetlat te leggen. / Albert Sikkema
Bovenstaand bericht is geproduceerd door de redactie van Resource, het
weekblad voor Wageningen Universiteit en Researchcentrum. Meer
informatie bij Pers- en wetenschapsvoorlichting van Wageningen UR,
e-mail: pers.communicatie@wur of bij de redactie van Resource, e-mail:
resource@wur.nl. Zie archief op http://www.resource-online.nl.