Senternovem
25-06-2009 | Cradle to Cradle en transities (2): inauguratie bijzonder
hoogleraar Michael Braungart
Uit de Blog van Douwe Jan Joustra, aanjaagteam C2C VROM/Senternovem
Op dinsdag 7 april is met een openingssymposium de bijzondere
leerstoel `Cradle-to-cradle in relatie tot duurzame systeeminnovaties
en transities in theorie en praktijk' van start gegaan. Prof.dr.
Michael Braungart, medegrondlegger van Cradle-to-cradle, is als
bijzonder hoogleraar aangesteld. De nieuwe leerstoel is gevestigd in
de Faculteit der Sociale Wetenschappen, bij het Dutch Research
Institute for Transitions (DRIFT).
Michael Braungart sprak op de Erasmus Universiteit in het kader van
zijn bijzonder hoogleraarschap. Hij vraagt Stef Kranendijk op het
podium. Hij is CEO van Desso en geeft aan waarom en hoe veel omvattend
C2C is. Het is een zakelijke keuze en niet specifiek een ethische
keuze. Hij vertelt dat Desso nu al investeert en werkt aan
tapijttegels die 4x zo effectief zijn op het vastleggen van 'fijn
stof'. Geen spoor van twijfel, eerder van trots op de
bedrijfsstrategie die gebaseerd is op C2C.
Braungart is goed op dreef: 'I am a material boy' als mooie parafrase
op Madonna, zo kenschetst hij zijn persoonlijke positie, naast die van
Bill McDonough, de architect. In zijn verhaal over fertiliteit van
mannen, konden we hem zelfs horen zingen: 'I am only half the man I
want to be'. Weg met het schuldgevoel, laten we accepteren dat we een
bijdrage aan het systeem kunnen toevoegen. Allereerst door goed te
kijken naar materialen, mineralen, voedingsstoffen: beschouw alle
materialen als voedingsstof voor de volgende generatie producten: in
de biologische en in de technologische kringloop: "Technosphere
management" is de opgave die hij ziet. Niet iedere stoel hoeft weer
een stoel te worden. Het gaat om management van stoffen, grondstoffen.
Hij ziet daar een belangrijke rol voor logistieke bedrijven als van
Gansewinkel.
Retorisch is hij ook lekker op dreef: "weet wat je koopt, erken wat je
eigenlijk wilt. Als je je vriendin uitnodigt voor een diner, wil je
dan echt iets eten?"
Over de `ecological footprint' zegt hij vooral dat het heel erg
context gebonden is. Een voetstap in Zweden zal vaak betekenen dat de
grond voor lange tijd verstoord is (verdicht), terwijl het in Italië
kan betekenen dat water langer vastgehouden kan worden en dat is de
basis voor vruchtbaarheid.
Braungart houdt niet van `sustainable development' en dat lijkt te
maken te hebben met de betekenis die er daar aan verbonden wordt:
sustainability staat voor een matige maar houdbare situatie. Dus je
wilt geen 'sustainable mariage'. Ik blijf denken dat we in Nederland
Duurzame Ontwikkeling zien als een optimistisch perspectief waarin we
zoeken naar de triple top line en niet zoals verondersteld door
Braungart, louter zoeken naar de triple bottom line.
Michael Braungart de stap naar de 'beneficial footprint' waarbij we
zoeken naar waarde toevoeging/creatie. Zo legt hij ook nog eens de
nadruk op de belofte van de Nederlandse regering (Minister Cramer)
tijdens een congres: in 2012 zal de overheid haar duurzame inkopen
toetsen aan C2C criteria. Dat is iets waar we op af koersen, dat
klopt. In de planning zit dat op héél korte termijn wordt gewerkt aan
Duurzaam Inkopen 2.0
Hij roept iedereen op om kenbaar te maken aan de mensen van zijn
leerstoel (mulhall@braungart.com) dat er gewerkt wordt aan C2C en dat
er massa gaat ontstaan.
Zijn verhaal is niet nieuw, maar er zijn toch weer wat nieuwe
elementen in aangebracht.