Vrije Universiteit Amsterdam

Clément Marot en de godsdienst


* Startdatum: 19-05-2009


* Tijd: 13.45


* Locatie: Aula


* Titel: Clément Marot en de godsdienst. Een herwaardering in het licht van zijn psalmparafrasen


* Plaats: Aula


* Spreker: D. Wursten


* Promotor: prof.dr. W. Janse


* Onderdeel: Faculteit der Godgeleerdheid


* Wetenschapsgebied: Theologie en wijsbegeerte


* Evenementtype: Promotie

Dick Wursten werpt een nieuw licht op de vraag waarom hofdichter Clément Marot de psalmen christelijk berijmde door de psalmparafrasen te analyseren met behulp van historische, filologische, exegetische en theologische middelen. Hij toont aan dat Marot hoogstwaarschijnlijk het zeer erudiete en wetenschappelijk geavanceerde commentaar op de Psalmen van Martin Bucer heeft gebruikt om te komen tot een coherente, literaire en historisch verantwoorde herdichting van de oeroude psalmen.

In het begin van de zestiende eeuw begonnen hervormingsgezinde christenen in Straatsburg en Genève de psalmen te zingen in het Frans. Een groot aantal van de berijmingen bleek van de hand van de beroemde hofdichter van de Franse koning, Clément Marot (1496-1544). Ze vormen de kern van het latere Hugenotenpsalter, ontstaan op instigatie van Johannes Calvijn. Marot is echter vooral bekend vanwege zijn amoureuze chansons en scherpzinnige puntdichten. Heeft hij die psalmen alleen maar berijmd om de vrome zus van de koning, Marguerite de Navarre, te plezieren? Of was het meer dan dat?

Theologisch bevindt Marot zich in het gezelschap van die geleerde humanisten, die door kennisname van de Joodse exegese (Kimhi, Ibn Ezra) vragen begon te stellen bij de traditionele, zwaar christologisch geladen Schriftuitleg.
Door een analyse van de literaire vormen en het taalgebruik in de latere parafrasen komt Wursten tot de conclusie, dat Marot - ook toen hij in 1543 in Genève met Calvijn samenwerkte aan de uitgebreide editie van het Psalmboek - met zijn hart in Parijs is gebleven. Spiritueel hoorde hij blijkbaar tot de mensen, die niet wilden of konden kiezen tussen Rome en Genève, de zogenaamde `Nicodemieten', door Calvijn hevig bestreden en door de geschiedenis vaak niet naar waarde geschat.

© Copyright Vrije Universiteit Amsterdam