Galerie Smarius neemt voor de 3e keer deel aan Art Amsterdam

Solo-presentatie van Willem de Lange

ART AMSTERDAM '09, 20090510 -- Galerie Smarius te Sonnega (2005) neemt voor de derde keer aan Art Amsterdam deel. Galeriehouder Marcel Smarius heeft een passie voor de oorspronkelijkheid, de `soul' van het werk. Dit jaar presenteert Galerie Smarius werk van Willem de Lange (schilderijen); Arno Kramer (tekeningen); Henrik Kröner (schilderijen); Jantien Jongsma (werk op papier); Mirjam Veldhuis (keramische sculpturen) en Isabella Werkhoven (schilderijen). De jonge galerie is eigenzinnig in haar beleid en toont dwars tegen alle kunststromingen in de monumentale schilderijen van Willem de Lange in haar solopresentatie.

Solo-presentatie Willem de Lange: schilderijen
Willem de Lange (1962) werkte na zijn opleiding aan AKI Enschede en de Rijksacademie Amsterdam in de luwte aan een oeuvre. "De schilderijen van De Lange zijn groot, soms meer dan 2 meter hoog. Dat formaat is sterk bepalend voor het effect dat een doek op de beschouwer heeft. De Lange hanteert een opzettelijk primitieve schilderstijl. Denk aan Balthus of Fernando Botero. Ook bij hen zien de bijna levensgroot geschilderde mensen er houterig uit. Vaak beeldt hij een man en een vrouw af die toenadering tot elkaar zoeken, maar als kijker weet je dat hun pogingen tot mislukken gedoemd zijn. Bij De Lange zijn de mensen niet bij machte hun eigen isolement te doorbreken. Het roept de associaties op met de crisistijd van de jaren dertig. De sobere aardkleuren ondersteunen dat gevoel", Sytse Singelsma, Leeuwarder Courant n.a.v. de solo-expositie van Willem de Lange bij Galerie Smarius in 2008.

Jantien Jongsma: werken op papier
Jantien Jongsma (1965) heeft aan de Gerrit Rietveld Academie gestudeerd. "Bij Jongma is de chaos min of meer geordend in een totaal beeld, maar ze blijft mentaal steeds voelbaar. Je ontkomt er niet dat je door het gebruik van kleur en het vogelperspectief even een sprookjesachtig gevoel krijgt. Maar op het moment dat je werkelijke objecten en subjecten bespeurt, groeit de inhoud je al spoedig boven het hoofd en kun je alleen maar verbaasd en bewonderend dwalen door die werken op papier. Hier is het meer een magische wereld, waarin je nooit ziet wat je denkt te zien, omdat er steeds weer meer is. Je kijkt door een huis en er is alweer een bizar ander podium van beeldende betekenissen. Je kijkt naar de randen van de werken en ziet deze eerst als decoratie. Refererend aan randen van merklappen, maar dan verschijnt de tekst en ben je ineens gevangen in het onderwerp, want het is soms ook de titel van het werk. Dat er ondertussen een gemeen spel met perspectief wordt gespeeld, heb je dan allang door en achter je gelaten, want je bent verdwaald in het werk en wilt het niet meer verlaten. De absurditeit allang voorbij bevind je je in de geest van iemand en dat is een heftige confrontatie', Arno Kramer tijdens de opening van de duo-tentoonstelling' `Werk op papier' van Jantien Jongsma bij Galerie Smarius in 2008.

Arno Kramer: tekeningen
Arno Kramer (1945) geldt als een van de belangrijkste promotors van de hedendaagse tekenkunst in Nederland. In zijn werk richt Kramer zich bijna exclusief op het tekenen. Kenmerkend voor de kunst van Kramer is de bewuste combinatie van figuratieve en abstracte elementen, waarbij niet zozeer naar harmonie, als wel naar confrontatie wordt gezocht. In zijn hoedanigheid van docent aan de AKI Akademie voor Beeldende Kunst en Vormgeving in Enschede, waar hij van 1986 tot 2006 werkzaam was, heeft hij altijd veel nadruk gelegd op de specifieke kwaliteiten en mogelijkheden van het tekenen. Daarnaast was hij betrokken bij vele tentoonstellingen die de tekenkunst tot onderwerp hadden. Als samensteller van de reizende tentoonstelling `Into Drawing Hedendaagse Nederlandse Tekeningen' bracht hij onlangs het werk van tweeëntwintig in Nederland wonende en werkende collega-kunstenaars onder de aandacht, van zowel het Nederlandse publiek als het publiek in Ierland, Frankrijk, Duitsland en Italië. Ook in zijn eigen werk richt Kramer zich bijna exclusief op het tekenen. Zijn werken op papier, van bescheiden tot zeer grote formaten, werden geëxposeerd in tientallen galeries en musea in binnen- en buitenland. Zijn kunst is vertegenwoordigd in diverse museumcollecties, zoals die van Museum de Fundatie, Stedelijk Museum Amsterdam,Teylers Museum Haarlem, Rijksmuseum Twente, Limerick City Gallery of Art en de Model Arts and Niland Gallery Sligo in Ierland. Galerie Smarius presenteert tekeningen van Arno tijdens Art Amsterdam '09.



Henrik Kröner: tekeningen en schilderijen
"Henrik Kröner (1979) kreeg die inspiratie voor zijn nieuwe werk door het Hollandse winterweer, dat dit jaar ouderwets koud was. Dikke lagen ijs, voor menigeen aanleiding tot lange schaatstochten, lokte Kröner te voet over `het water'. Daar verwonderde hij zich over die dikke doorschijnende laag die alles bedekt en in zich opneemt. Takjes, bladeren, luchtbelletjes, maar ook afval of sieraden: ze worden erin gevangen gehouden en zijn in het ijs, zolang als het duurt, tot elkaar veroordeeld. Zo gaan ze samen een nieuw verhaal aan. Een verhaal dat heel dichtbij is, zichtbaar, maar toch onbereikbaar, want het ijs conserveert en absorbeert. Dit idee wilde Kröner in zijn schilderijen vertalen.
Na zijn opleiding aan de AKI in Enschede vervolgde Kröner zijn opleiding aan het Frank Mohr Instituut in Groningen. In 2006 was hij een van de winnaars van de Buning Brongers Prijs. Toen viel hij op doordat hij in zijn schilderijen verschillende werelden met elkaar probeerde te verbinden. Dat speelt in zijn recente werk opnieuw een rol.
Zijn doeken ogen soms als ijle tekeningen. Niet alleen door de dunne potloodlijnen waarmee hij zijn figuren neerzet, maar ook door het doek zelf. Geen schilderslinnen, maar een dunne ruitjesstof die associaties oproept het papier van een eenvoudig rekenschrift. De katoen - een soort patroontekenstof en daarmee tevens een verwijzing naar het werk van zijn oma, een textielkunstenares - is zo transparant dat ook de achterkant erdoor heen schemert.
Dat is ook te zien in een werk als Rehe strahlen Stress aus II, waarin getekende reeën en mensfiguren in een landschap van dun aangebrachte pigmentvlekken staan. Soms ligt het pigment op het doek, dan weer schemert het erdoor heen. De verschillende fragiele werelden die Kröner aanboort worden door een op het doek aangebrachte waslaag definitief met elkaar verbonden. Met die waslaag - ook een hint naar Duitse schilders als Polke en Beuys - verstevigt Kröner het doel en zet de contrasten aan. Maar de waslaag is vooral transparant. Net als ijs."
Esther Darley, `Kunstbeeld, n.a.v. de solo-expositie `Ice ice baby! Van Henrik Kröner bij Galerie Smarius in 2009. Galerie Smarius toonde tevens tijdens Art Amsterdam '07 werk van Kröner.

Mirjam Veldhuis: keramische sculpturen
"De vraag die zich onmiddellijk opdrong was natuurlijk wat Mirjam Veldhuis (1961) met Fontana te heeft maken? Het eerste antwoord op die vraag is erg eenvoudig. Fontana heeft fantastische keramiek gemaakt en zich altijd van de keramisten weten te onderscheiden. Sterker zelfs: de bewuste tekst van Fontana begint met de mededeling dat hij beeldhouwer is en geen keramist. Keramiek interesseert hem niet, hij werkt er mee. Dat is een houding die ook bij Mirjam Veldhuis te vinden is. Het tweede antwoord is complexer en ik moet er via een omweg zien te komen. Veldhuis beelden hebben namelijk iets met fetisjisme van doen. Niets vunzigs, maar een zeer primaire behoefte van de mens. En ze gaat daar verder waar iemand als Fontana nog niet verder kon. Daar ligt ook de diepere band met Fontana. Toen deze beeldhouwer in de jaren 30 en 40 beelden uit keramiek maakte waren dat antibeelden, werken waarmee hij zich tegen de Europese traditie afzette, terwijl hij zelf de schoonheid er van inzag. Tegenwoordig kan op die schijnbaar negatieve traditie positief worden voortgebouwd. Dat is de positie waaruit Veldhuis kan werken: Een mislukking kan ook iets prachtigs worden. Het gaat er eerder om dat de toeschouwer een bijzondere vorm van verbazing ondergaat."
Arie Hartog, conservator Gerhard Marcks Haus in Bremen (D) tijdens de opening van de solo-expositie van Mirjam Veldhuis bij Galerie Smarius in 2008. Galerie Smarius presenteerde haar werk tevens tijdens Art Amsterdam 2007. Haar werk is opgenomen in de collectie van Keramiekmuseum Princessehof. Veldhuis neemt eind dit jaar deel aan Ceramic Cultural Park in Shigaraki.

Isabella Werkhoven: schilderijen
`Loskomen van de werkelijkheid', zo omschreef Benno Tempel, als conservator van het Van Gogh Museum het werk van Isabelle Werkhoven (1969). "Haar schilderijen doen denken aan film stills, nog lang nadat je het werk hebt gezien, blijven de voorstellingen door je hoofdspoken. Afgezien van het 19e eeuwse symbolisme, waarin de lading vaak te expliciet is, denk ik dan met name aan het werk van Willem Witsen en Pycke Koch. Het hergebruiken van `bestaande foto's' tot een haast droomachtige realiteit houdt meer hedendaagse kunstenaars bezig, zoals Marcel van Eeden en Peter Doig. Wellicht dat we hier de invloed van de filmwereld mogen constateren, waar found footage een geaccepteerd genre op zichzelf is geworden." Werkhoven volgde haar opleiding aan de Academie Minerva, Groningen en het is dan ook niet zo verwonderlijk dat ze een perfectioniste is die zoekt naar een technische vervolmaking. Deze academie staat immers bekend om haar gedegen opleiding met nadruk op techniek en figuratie. Compositorisch maakt ze kundig gebruik van het repoussoir, een beeldelement op de voorgrond, dat de blik van de toeschouwer leidt. Terwijl de rest van de voorstelling enigszins vervloeit, is het deel dat als repoussoir dient, bijvoorbeeld een tak, haarscherp getekend. Scherp én out-of-focus, die aandacht heeft iets bezwerends." Haar werk is in diverse bedrijfscollectief opgenomen, waaronder Achmea Kunstcollectie in 2008. Galerie Smarius toont recente schilderijen van Isabella Werkhoven tijdens Art Amsterdam '09.

Galerie Smarius





ingezonden persberichten

zondag 17 mei 2009