Evangelische Omroep

Persbericht

Het Elfde Uur

Dinsdag 14 april 21:15 uur, Nederland 2

Andries Knevel ontvangt Donner, Van Zwieten en Middelman.

Minister Piet Hein Donner
De andere onderhandelaars werden soms 'gek' van hem. Punten die volgens de andere partijen al ruim uitonderhandeld waren, legde minister Piet Hein Donner met het grootste gemak opnieuw op tafel. En hij joeg niet alleen de coalitiepartijen in de gordijnen, ook de vakbonden wisten soms niet hoe ze het met hem hadden. De minister wilde alles; de pensioenleeftijd omhoog en de lonen bevriezen. Maar uiteindelijk was hij ook degene die in de laatste onderhandelingen, toen het kabinet en de bonden er bijna alsnog niet uitkwamen, het beslissende konijn uit de hoge hoed haalde: de AOW-leeftijd gaat wel omhoog naar 67 jaar, maar de werkgevers en werknemers mogen nog met een alternatief komen.
Hoe kijkt minister Donner zelf terug op deze periode? En hoe zit het nu; moeten we met z'n allen wel of niet doorwerken tot ons 67e?

Ruben van Zwieten
Op de Amsterdamse Zuidas, het zakelijke centrum van Nederland, is Ruben van Zwieten een opmerkelijke verschijning. Ogenschijnlijk past hij prima tussen de snelle jongens van het grote geld, tussen de corpsballen, bankiers en juristen, maar tegelijk probeert hij als bijna afgestudeerd dominee deze carrièremakers stil te zetten. In zijn kerk. Hij probeert twee werelden bij elkaar te brengen die weinig met elkaar te maken lijken te hebben. Of is dat maar schijn? Hoe doet hij dat? En hoe vierde hij Pasen op de Zuidas?

Erik Middelman
Erik Middelman is selfmade man, uitvinder en ondernemer. Door hem rijden we straks in hyperzuinige en dus goedkopere brandstofcelauto's. 'Manisch creatief', noemt hij zichzelf. Ruim vier jaar geleden werd bij hem een zeer agressieve vorm van kanker geconstateerd. Hij had nog een paar weken. Maar hij nam geen genoegen met de diagnose, ging zelf op zoek en maakte zelf ook een behandelplan. De artsen moesten hem gelijk geven zijn eigen behandelplan sloeg aan. De tumoren krompen en 'verdwenen' zelfs een tijdje. Totdat de ziekte ruim een jaar later opnieuw de kop op stak. Erik ging weer de strijd aan, maar moet nu accepteren dat de kanker het uiteindelijk van hem zal winnen. Hoe is het voor iemand die alles in eigen hand houdt om nu tegen de grenzen van zijn mogelijkheden aan te lopen? En hoe bereid Erik zich voor op zijn sterven?