Ingezonden persbericht
Amsterdam 13 april 2009
UITGEBREID PERSSTATEMENT
Na aanleiding van het overweldigende politieoptreden op paaszondag bij een
aantal gekraakte etages in de Amsterdamse Dapperbuurt en de daaropvolgende
reacties van onder meer burgemeester Cohen, is het noodzakelijk om
bepaalde punten te verduidelijken. Het betreft met name de feitelijke
leegstandsituatie ter plekke, de recente jurisprudentie omtrent
kraakparagraaf 429 sexies, en de politieke bedoelingen achter kraken in
het algemeen.
Leegstand in de Commelinstraat
In geen van de drie woningen die op paaszondag zijn gekraakt, hebben in de
twaalf maanden voorafgaand aan de kraakactie enige renovatiewerkzaamheden
plaatsgevonden. De panden in kwestie zijn reeds eind 2007 in tegenwoordige
staat opgeleverd. Dit word door tal van omwonenden mondeling en op schrift
bevestigd. Wel heeft eigenaresse, woningcorporatie De Key in de laatste 12
maanden een reeks administratieve beslissingen genomen betreffende de
toekomst van de panden. Na oplevering in 2007 was het eerst de bedoeling
de woningen regulier te gaan verhuren. Pas in de loop van 2008 is het
besluit genomen om de etages te verkopen. Daarvoor was een administratieve
splitsing van de panden in appartementsrechten noodzakelijk. Deze
splitsing is uiteindelijk in augustus en november 2008 bij het kadaster
ingeschreven. De woningen werden daarom pas vanaf medio 2008 te koop
aangeboden.
Gezien de omstandigheden en het politieke karakter van de kraakactie,
heeft de kraakgroep ervoor gekozen om slechts de woningen te betrekken
waarvan dus duidelijk is, dat er in de laatste twaalf maanden feitelijk
niets meer is gebeurd. Daarom zijn een aantal andere appartementen in
hetzelfde blok ook opzettelijk ongemoeid gelaten.
Recente jurisprudentie rond artikel 429 sexies strafrecht
Sinds de invoering van art 429 sexies in 1993 zijn op basis van deze wet
en op bevel van het openbaar ministerie kraakpanden zonder tussenkomst van
de rechter ontruimd. Artikel 429 sexies omschrijft een overtreding (geen
misdrijf) en stelt het kraken van panden die korter dan een jaar leegstaan
strafbaar. Om te kunnen ontruimen maakte de politie gebruik van art 2 van
de politiewet, die op een summiere manier bevoegdheid verleend om 'de
openbare orde te handhaven'. In 2008 hebben de gerechtshoven van Arnhem en
Leeuwaarden bepaald, dat zulk een summiere taakomschrijving niet voldoende
is om een inbreuk op het mensenrecht wonen (ex Grondwet en EVRM) mogelijk
te maken. Op basis van deze wetsartikelen mag dus niet worden ontruimd. De
beroepsrechter hebben bepaald dat de bevoegdheid slecht strekt tot
strafvervolging, maar dat de huisvrede van krakers daardoor onaangetast
moet blijven.
Ondanks de duidelijke principiele strekking, namelijk bescherming van
grondrechten tegen staatswillekeur, hebben deze vonnissen tot veel
opschudding gezorgd. Met name ook bij de Amsterdamse burgemeester Cohen,
die ondanks vele prijzen voor inzet voor de mensenrechten, toch liever een
willekeurinstrument in handen heeft, om de baten van vooral de
corporatieve vastgoedsector tegen actievoerders te kunnen beschermen.
De meest recente uitspraak van het Amsterdamse gerechtshof, die deze
willekeur weer toestaat, raakt volgens de kraakgroep kant noch wal, en is
bovendien in strijd met eveneens recente jurisprudentie van de Hoge Raad
omtrent soortgelijke kwesties, en zal in cassatie waarschijnlijk
geen stand houden.
Politieke bedoelingen van deze en andere kraakacties
Anders dan Cohen, en andere 'linkse' politici die zich tegen een algeheel
kraakverbod uitspreken, beweren, zijn kraakacties niet vooral protest
tegen
leegstand, maar verzet tegen de onrechtvaardige verdeling van woonruimte.
De kraakactie in de Commelinstraat was hier een schoolvoorbeeld van. Het
betreft immers geen leegstaande krotten maar woningen die aan het krappe
huuraanbod zijn onttrokken en ondanks substantiele investeringen langdurig
onverkoopbaar zijn gebleken. De kraakactie legt de vinger precies op de
zere plek: het beleid van verkoop van sociale huurwoningen voorziet niet
in de behoeften van de tegenwoordige Amsterdamse bevolking, maar mikt
eigenlijk op betergestelden, die bovendien niet eens binnen redelijke
termijnen te vinden zijn.
Het politieoptreden op paaszondag en de bijhorende verklaring van de
burgemeester maken duidelijk hoe de verhoudingen echt liggen. Kraken is
handig als aanvulling op andere beleidsinstrumenten tegen speculatie en
leegstand. Het is echter niet de bedoeling dat op deze manier het beleid
zelf of de economische orde ter discussie worden gesteld. Met deze
ontruiming heeft Cohen duidelijk gemaakt dat een algeheel kraakverbod
inderdaad niet nodig maar dat ordinaire willekeur voldoende is.
Kraakgroep Oost
EIND PERSSTATEMENT
voor meer info, contact (